Dazdarevo
Dazdarevo je naseljeno mjesto u gradu Bijeljina, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 2013. u naselju je živjelo 522 stanovnika.[1]
Dazdarevo | |
---|---|
Administrativni podaci | |
Država | Bosna i Hercegovina |
Entitet | Republika Srpska |
Grad | Bijeljina |
Stanovništvo | |
— 2013. | 522 |
Geografske karakteristike | |
Koordinate | 44° 50′ S; 19° 16′ I / 44.83° S; 19.26° I |
Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
Aps. visina | 90 m |
Površina | 5,35 km2 |
Ostali podaci | |
Pozivni broj | 055 |
Geografija
urediNalazi se na oko 90 metara nadmorske visine, površine 5,35 km2 , udaljeno oko 8 km od gradskog centra. Sjedište je istoimene mjesne zajednice. Nešto više od polovine Dazdareva je zbijenog tipa, a ostale kuće su udaljenije jedna od druge. Zaseoci su: Guvnište, Lipovice i dio Karinog puta (drugi dio pripada selu Brodac). Obodom atara protiče rječica Bistrik. Prema predanju, na prostoru današnjeg sela bila je velika šuma, pa su prvi doseljenici krčenjem stvarali okućnice. Danas se samo u blizini groblja nalazi veća površina pod šumom, a nešto manje su u rubnom pojasu sela. Dazdarevo su zadesile poplave 1896, 2010. i 2014, a u posljednjoj materijalnu štetu pretrpjelo je 56 domaćinstava. Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom, a manji broj zaposlen je u Bijeljini. Osnovna škola radila je 1957-1977. i 1989- 1993, a otad đaci pohađaju školu u Dvorovima. U ataru postoje parohijska Crkva Sabora srpskih svetitelja i groblje. Selo je dobilo električnu energiju 1961, asfaltni put 1982, telefonske priključke 1990, a vodovod 1999. godine. Pored sela prolazi magistralni put Bijeljina-Rača. U Dazdarevu su 2013. radile prodavnica mješovite robe, kovačka i limarska radnja.[2]
Istorija
urediNa lokalitetu Dugi kaiši otkrivena je praistorijska nekropola, za koju se pretpostavlja da je iz mlađeg gvozdenog doba. Rimske posude, noževi i sjekire nađeni su na lokalitetima Jezero i Topolice.[2]
Stanovništvo
urediSelo je 1879. imalo 37 domaćinstava i 176 stanovnika (pravoslavaca); 1895. - 541 stanovnika; 1948. - 467; 1971. - 549; 1991. - 432; 2013. - 149 domaćinstava i 522 stanovnika (od kojih 518 Srba). Porodice Avakumović, Marić slave Jovanjdan; Zarić, Jeftić, Milošević - Nikoljdan; Madžarević, Mitrović, Ošapović - Đurđevdan; Nedić, Cvijanović - Svetog Simeona Bogoprimca; Rankić - Svetog Avramija; Savić - Mratindan; Stanković - Đurđic; Stević - Krstovdan (27. septembar). Seoska slava je Pokrižak, četvrtak po Spasovdanu. Prema porodičnim predanjima, porodice Avakumović, Madžarević, Ošapović doselile su se iz Srbije, Zarić i Pajić iz Šekovića, Mastalović iz Crne Gore, Mitrović iz Krive Bare (Bijeljina), Nedić iz Gračanice (Gradačac), Savić i Stević iz Puškovca (Lopare). Rankići su od starine iz Dazdareva. Porodice Jovanović, Mastalović i Pajić su se odselile ili izumrle. U Drugom svjetskom ratu stradalo je 13 civila (od kojih pet u logoru Jasenovac), a poginulo je sedam boraca Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije i 19 pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini. U Odbrambeno-otadžbinskom ratu 1992-1995. poginula su četiri borca Vojske Republike Srpske, kojima je podignut spomenik u selu.[2]
Nacionalnost[3] | 1991. | 1981. | 1971. | 1961. |
Srbi | 429 | 397 | 548 | 498 |
Jugosloveni | 1 | 84 | ||
ostali i nepoznato | 5 | 1 | 1 | |
Ukupno | 435 | 482 | 549 | 498 |
Demografija[3] | ||
---|---|---|
Godina | Stanovnika | |
1879. | 176 | |
1895. | 541 | |
1948. | 467 | |
1953. | 501 | |
1961. | 498 | |
1971. | 549 | |
1981. | 482 | |
1991. | 432 |
Reference
uredi- ^ „Popis 2013 BiH - Etnička/nacionalna pripadnost, vjeroispovijest, maternji jezik”. www.popis.gov.ba. Agencija za statistiku Bosne i Hercegovine. Pristupljeno 16. 11. 2021.
- ^ a b v Enciklopedija Republike Srpske. 3, D-Ž. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2020. str. 35-36. ISBN 978-99976-42-37-0.
- ^ a b Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.