Sklonište od nuklearnih padavina
Sklonište od nuklearnih padavina predstavlja zatvoren prostor posebno izgrađen za zaštitu ljudi od nuklearnih padavina nakon eksplozije nuklearne bombe. Sklonište od nuklearnih padavina predstavlja prvi korak preživljavanja nakon nuklearne eksplozije.
Nakon eksplozije nuklearnog oružja velika količina materijala (zemlje, organskih supstanci, građevina, otpada) ispari zbog velike toplote same eksplozije i primi velike doze jonizujućeg zračenja koje prouzrokuje da te čestice postanu aktivne, odnosno da i same zrače radijaciju (aktiviraju druge čestice). Kretanja vazduha (vetar, natpritisak nuklearne eksplozije i talas vazduha) prouzrokuje da se te čestice nađu u vazduhu i kreću kilometrima pre nego što se ponovo vrate na zemlju. Nuklearne padavine tada emituju alfa i beta čestice kao i jonizujuće gama zračenje. Te čestice u toku polu-raspada nuklearnih elemenata (zavisno od tipa nuklearnog oružja) predstavljaju veliku opasnost od nuklearnog zagađenja. Sklonište od nuklearnih padavina je dizajnirano tako da ljude zaštiti u maksimalnoj meri od nuklearnih padavina do kraja raspada nuklearnih elemenata, odnosno do opadanja radioaktivnosti na nivo koji dozvoljava ljudima kretanje i rad na otvorenom.
Istorija
urediTokom Hladnog rata u velikom broju država izgrađena su skloništa od nuklearnih padavina za potrebe vlade, komande vojske i visoke službenike. Prva skloništa su predstavljala podrume jakih građevina. Međutim nakon testova u pustinji Nevadi došlo se do zaključka da su takva skloništa neadekvatna za upotrebu u opštem nuklearnom konfliktu (vazdušni talas eksplozije bi uništio nadzemni deo građevine ili urušio građevinu te ovo sklonište ne bi pružalo zaštitu).
U kasnim pedesetim godinama 20. veka su započete nacionalne kampanje u SAD i Ujedinjenom Kraljevstvu usmerene na edukaciju civilnog stanovništva o opasnostima nuklearnog rata i izgradnjei skloništa od nuklearnih padavina. Skloništa za veće grupe ljudi, odnosno za širu populaciju su građena srazmerno sa površinom urbane sredine.