Plemstvo
Plemstvo, vlastelinstvo ili vlastela, bilo je privilegovani društveni stalež u toku srednjeg vijeka. Nakon pojave buržoazije i kapitalizma, plemstvo znatno gubi svoju političku, društvenu i novčanu moć, da bi kasnije potpuno iščezlo. Danas, plemstvo postoji kao počasni stalež u nekim zemljama svijeta, npr. u Ujedinjenom Kraljevstvu. Uz plemićki status često su se dodjeljivale i plemićke titule, kao npr. baron, vikont, grof, markiz, vojvoda, knez itd. Rangiranje plemićkih titula: veliki vojvoda (nadvojvoda kod prinčeva dinastije Habsburga od 1453. do 1918), vojvoda, markiz (u Francuskoj, Španiji, Italiji i Rusiji), grof (u Engleskoj ekvivalent erl), vikont, baron i vitez. U Vizantiji: despot, sevastokrator i kefalija (provincijalni guverner).[1]
Članstvo u plemstvu je istorijski bilo priznato od monarha ili vlade. Bez obzira na to, sticanje dovoljne moći, bogatstva, vojne moći ili kraljevske naklonosti povremeno je omogućavalo običnim ljudima da se uspnu u plemstvo.[2]
Istorija
urediIzraz potiče od latinskog nobilitas, apstraktne imenice prideva nobilis („plemenit, ali i sekundarno poznat, poznat, zapažen“).[3] U starom rimskom društvu, nobiles je nastao kao neformalna oznaka za političku vladajuću klasu koja je imala savezničke interese, uključujući patricijske i plebejske porodice (gentes) sa pretkom koji je u svojim dužnostima došao do konzulskog ragna (pogledajte novus homo, „novi čovek”).
U savremenoj upotrebi, „plemstvo“ se primenjuje na najvišu društvenu klasu u predmodernim društvima.[4] U feudalnom sistemu (u Evropi i drugde), plemstvo je uglavnom bilo ono koje je držalo feud, često zemlju ili dužnost, pod podaništvom, tj. u zamenu za vernost i razne, uglavnom vojne, usluge sizerenu, koji bi mogao biti plemić višeg ranga ili monarh. To se brzo počelo posmatrati kao nasledna kasta, ponekad povezana sa pravom na nošenje nasledne titule i, na primer u predrevolucionarnoj Francuskoj, uživanjem fiskalnih i drugih privilegija.
Dok je plemićki status ranije dodeljivao značajne privilegije u većini jurisdikcija, do 21. veka postao je u velikoj meri počasno dostojanstvo u većini društava,[5] iako neke, preostale privilegije i dalje mogu biti legalno očuvane (npr. u Holandiji, Španiji, Velikoj Britaniji) i neke azijske, pacifičke i afričke kulture nastavljaju da pridaju poveći značaj formalnom naslednom činu ili tituli.
Ostali pojmovi
uredi„Aristokrata” i „aristokratija”, u savremenoj upotrebi, kolokvijalno i široko se odnose na osobe koje nasleđuju povišeni društveni status, bilo zbog pripadanja (ranije) zvaničnom plemstvu ili nadmoćnoj višoj klasi.
Plava krv je engleski idiom zabeležen od 1811. godine u Godišnjem registru[6] i 1834. godine[7] za plemenito rođenje ili poreklo; poznat je i kao prevod španske fraze sangre azul, koja je opisivala špansku kraljevsku porodicu i visoko plemstvo za koje se tvrdilo da su vizigotskog porekla,[8] za razliku od Mavra.[9] Idiom potiče iz antičkih i srednjovekovnih društava Evrope i razlikuje gornju klasu (čije su površinske vene izgledale plave kroz nepreplanulu kožu) od tadašnje radničke klase. Potonji su se uglavnom sastojali od poljoprivrednih seljaka koji su većinu svog vremena provodili radeći na otvorenom i tako imali preplanulu kožu, kroz koju su površinske vene manje vidljive.
Robert Lejsi objašnjava genezu koncepta plave krvi:
Španci su dali svetu ideju da krv aristokrata nije crvena već plava. Špansko plemstvo počelo je da se oblikuje oko devetog veka na klasičan vojnički način, zauzimajući zemlju kao ratnici na konjima. Oni su nastavili taj proces više od pet stotina godina, oduzimajući delove poluostrva od njegovih mavarskih okupatora, a jedan plemić bi demonstrirao svoj pedigre tako što bi podigao ruku kojom drži mač, kako bi prikazao filigran plavokrvnih vena ispod svoje blede kože - dokaz da njegovo rođenje nije kontaminirao tamnoputi neprijatelj.[10]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ plemstvo, društveni stalež
- ^ „Move Over, Kate Middleton: These Commoners All Married Royals, Too”. Vogue (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2018-10-24.
- ^ Oliver, Revilo P. (1978). „Tacitean "Nobilitas"” (PDF). Illinois Classical Studies. University of Illinois Press. 3: 238—261. JSTOR 23062619. hdl:2142/11694. Arhivirano iz originala (PDF) 15. 09. 2018. g. Pristupljeno 15. 9. 2018.
- ^ Bengtsson, Erik; Missiaia, Anna; Olsson, Mats; Svensson, Patrick (12. 6. 2018). „The Wealth of the Richest: Inequality and the Nobility in Sweden, 1750–1900” (PDF). Taylor & Francis: 1—28. S2CID 149906044. doi:10.1080/03468755.2018.1480538 . Pristupljeno 15. 9. 2018 — preko Lund University Libraries.
- ^ Lukowski, Jerzy (2003). Hall, Lesley; Lilley, Keith D.; MacMaster, Neil; Spellman, W. M.; Waite, Gary K.; Webb, Diana, ur. The European Nobility in the Eighteenth Century (PDF). Palgrave Macmillan. str. 243. ISBN 0-333-74440-3. Arhivirano iz originala (PDF) 15. 09. 2018. g. Pristupljeno 25. 09. 2021 — preko Zaccheus Onumba Dibiaezue Memorial Libraries.
- ^ „The annual register. v.51 1809.”. HathiTrust (na jeziku: engleski). str. 813. Pristupljeno 2020-09-15. „The nobility of Valencia..are, by themselves, divided into three classes, blue blood, red blood, and yellow blood. Blue blood is confined to families who have been made grandees.”
- ^ „Helen, by Maria Edgeworth”. www.gutenberg.org. Pristupljeno 2020-09-15. „One in particular, from Spain, of high rank and birth, of the sangre azul, the blue blood, who have the privilege of the silken cord if they should come to be hanged.”
- ^ The politics of aristocratic empires by John Kautsky
- ^ Malte-Brun, Conrad; Balbi, Adriano (1842). System of universal geography, founded on the works of Malte-Burn and Balbi; embracing a historical sketch of the progress of geographical discovery, the principles of mathematical and physical geography, and a complete description from the most recent sources, of the political and social condition of the world ... (na jeziku: engleski). Edinburgh; London: Adam and Charles Black; Longman, Brown, Green, & Longmans. str. 537. OCLC 33328020. „The Spanish community is divided into two great castes, those of pure Gothic or blue blood, and those of mixed Gothic and Moorish descent, or black blood.”
- ^ Robert Lacey, Aristocrats. Little, Brown and Company, 1983, p. 67
Literatura
uredi- Bowman, James. Honor: A History. Encounter Books, 2006. ISBN 1-59403-142-8. Cf. excerpts from writings of James Bowman on Honor Arhivirano na sajtu Wayback Machine (13. децембар 2007).
- Cossen, William S. "Blood, honor, reform, and God: anti-dueling associations and moral reform in the Old South." American Nineteenth Century History 19.1 (2018): 23–45.
- d'Iribarne, Philippe. The Logic of Honor: National Traditions and Corporate Management. Welcome Rain Publishers, 2003. ISBN 978-1-56649-182-2.
- Hauser, Marc. Moral Minds: How nature designed our universal sense of right and wrong. New York: Ecco Press, 2006. ISBN 978-0-06-078070-8.
- Hein, David. "Rethinking Honor". Journal of Thought 17.1 (Spring 1982): 3–6.
- Hein, David. "Learning Responsibility and Honor". Washington Times, 3 July 2008.
- Hein, David. "Christianity and Honor." The Living Church, 18 August 2013, pp. 8–10.
- Montesquieu. The Spirit of the Laws. 2 vols.Online
- Nisbett, Richard E., and Dov Cohen. Culture of Honor: The Psychology of Violence in the South. Westview, 1996. ISBN 0-8133-1993-5.
- Pinker, Steven. The Blank Slate: The Modern Denial of Human Nature. New York: Penguin Putnam, 2002. ISBN 0-670-03151-8.
- Wyatt-Brown, Bertram. Southern Honor: Ethics and Behavior in the Old South (1982), Antebellum United States
- Ignatieff, Michael (1997). The Warrior's Honour: Ethnic War and the Modern Conscience. New York, New York: Henry Holt and Co. str. paraphrased from whole book.
- Lindberg, Carter (2009). A Brief History of Christianity. Blackwell Brief Histories of Religion. John Wiley & Sons. str. 79—80. ISBN 9781405148870. Pristupljeno 2012-12-30.
- Baden-Powell, Robert (2014). Scouting For Boys: A Handbook for Instruction in Good Citizenship Through Woodcraft. Kreactiva Editorial. Pristupljeno 2015-03-06. „The Court of Honour is an important part of the Patrol System. It is a standing committee which settles the affairs of the troop.”
- Nowak, Andrzej; Gelfand, Michele J.; Borkowski, Wojciech; Cohen, Dov; Hernandez, Ivan (2015-11-25). „The Evolutionary Basis of Honor Cultures”. Psychological Science. 27 (1): 12—24. ISSN 0956-7976. PMID 26607976. S2CID 18564200. doi:10.1177/0956797615602860.
- Risjord, Norman K. (1961). „1812: Conservatives, War Hawks and the Nation's Honor”. William and Mary Quarterly: A Magazine of Early American History. 1961 (2): 196—210. JSTOR 1918543. doi:10.2307/1918543.
- Ivie, Robert L. (1982). „The metaphor of force in prowar discourse: The case of 1812”. Quarterly Journal of Speech. 68 (3): 240—253. doi:10.1080/00335638209383610.
- Bradford Perkins, The causes of the War of 1812: National honor or national interest? (1962).
- Spencer Tucker, Injured Honor: The Chesapeake-Leopard Affair, June 22, 1807 (Naval Institute Press, 1996)
- Barlow, William; Powell, David O. (1978). „Congressman Ezekiel Bacon of Massachusetts and the Coming of the War of 1812”. Historical Journal of Massachusetts. 6 (2): 28.
- Barlow, William R. (1963). „Ohio's Congressmen and the War of 1812”. Ohio History. 72: 175—94.
- Victor Sapio, Pennsylvania and the War of 1812 (University Press of Kentucky, 2015)
- Martin Kaufman, "War Sentiment in Western Pennsylvania: 1812." Pennsylvania History (1964): 436–448.
- Walker, William A. (1961). „Martial Sons: Tennessee Enthusiasm for the War of 1812”. Tennessee Historical Quarterly. 20 (1): 20.
- Barlow, William (1969). „The Coming of the War of 1812 in Michigan Territory”. Michigan History. 53: 91—107.
- Lance Banning (1980). The Jeffersonian Persuasion: Evolution of a Party Ideology. Cornell UP. str. 295. ISBN 0801492009.
- Pietro S. Nivola; Peter J. Kastor (2012). What So Proudly We Hailed: Essays on the Contemporary Meaning of the War of 1812. Brookings Institution Press. str. 58—59. ISBN 978-0815724155.
- Dafoe, Allan; Caughey, Devin (2016-04-01). „Honor and War”. World Politics. 68 (2): 341—381. ISSN 1086-3338. doi:10.1017/S0043887115000416 .
- „It takes a southerner to start (and win) a war - The Boston Globe”. BostonGlobe.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-22.
- Dafoe, Allan; Renshon, Jonathan; Huth, Paul (2014-05-11). „Reputation and Status as Motives for War”. Annual Review of Political Science (na jeziku: engleski). 17 (1): 371—393. ISSN 1094-2939. doi:10.1146/annurev-polisci-071112-213421 . Arhivirano iz originala 03. 06. 2021. g. Pristupljeno 25. 09. 2021.
Spoljašnje veze
urediMediji vezani za članak Plemstvo na Vikimedijinoj ostavi
- WW-Person, an on-line database of European noble genealogy
- Worldroots, a selection of art and genealogy of European nobility
- Worldwidewords
- Etymology OnLine
- Genesis of European Nobility Arhivirano na sajtu Wayback Machine (10. januar 2012)
- A few notes about grants of titles of nobility by modern Serbian Monarchs