Nenad V. Petrović

Ukoliko ste tražili drugu osobu, pogledajte članak Nenad Petrović (višeznačna odrednica).

Nenad V. Petrović (Zagreb, 30. maj 1925 — London, 21. mart 2014) bio je književnik i istaknuti predstavnik brojne srpske zajednice u rasejanju.

Nenad V. Petrović
Lični podaci
Puno ime	Nenad V. Petrović
Datum rođenja	(1925-05-30)30. maj 1925.
Mesto rođenja	Zagreb, Kraljevina SHS
Datum smrti	21. mart 2014.(2014-03-21) (88 god.)
Mesto smrti	London, Ujedinjeno Kraljevstvo

Biografija

Nenad V. Petrović je rođen 30. maja 1925. u Zagrebu od oca Vojislava i majke Nade, rođene Jakšić.Njegov otac je bio oficir koji je učestvovao u Prvom svetskom ratu kao vodnik u Dobrovoljačkom odredu vojvode Vuka a u Drugom svetskom ratu kao komandant 108. pešadijskog puka. Očev oficirski poziv odrazio se na školovanje sina koji je učio osnovnu školu u četiri različita kraja nekadašnje Kraljevine Jugoslavije: u Zagrebu, Podgorici, Sarajevu i Beogradu. Gimnaziju sa velikom maturom završio je u Trećoj muškoj gimnaziji u Beogradu 1944. i prdružio se četnicima u Srbiji.

Posle povlačenja kroz Sandžak i Bosnu, kao bolesnik od tifusa stigao do Slovenije i Italije gde je od 1945. do 1947. bio u savezničkom logoru Eboli a posle toga tumač jugoslovenskim jedinicama u službi kod britanske vojske u logoru Lammie kod Napulja. Preko Nemačke stigao je decembra 1947. godine u Englesku kao raseljeno lice. Prvo je radio kao poljoprivredni radnik, a potom se zaposlio u velikoj firmi prehrambene industrije J. Lyons & So u Londonu kao administrativni službenik.

Političko-ekonomske nauke studirao je u Londonu kao vanredni student.

Bio je član Saveza Oslobođenje od 1956. do njegovog rasformiranja 1994, član uređivačkog odbora mesečnika Naša reč od 1958. do prestanka izlaženja tog časopisa decembra 1990, kao i član uređivačkog odbora biblioteke Naše delo. Od 1963. do 1994. godine kada je taj odbor ukinut.

Bio je sekretar Izgnaničkog komiteta Liberalne internacionale od 1963. do 1985. godine. Nenad Petrović je sve vreme bio aktivan u srpsko-pravoslavnoj crkvenoj opštini Londona gde je prvo, preko dvadeset godina bio sekretar, a posle i predsednik od 1985. do 1988. godine.

U vreme kada je profesor Radoje Knežević uređivao list Glas kanadskih Srba, od 1964. do 1974. bio je stalni saradnik tog nedeljnika. Kao publicista sarađivao je pored Naše reči u pariskom Savremeniku, potom Dijalogu, u australijskoj Slozi i drugim listovima i časopisima u dijaspori, pišući o temama iz oblasti kulture i umetnosti.

Član Udruženja srpskih pisaca u inostranstvu (koje je osnovao 1951. Slobodan Jovanović) postao je 1964. Izabran je za sekretara tog udruženja od 1977. do 1986. a potom i za predsednika od 1986. godine. Decembra 1989. izabran je u Beogradu za počasnog člana Udruženja književnika Srbije.

Bio je član Akcionog odbora Demokratske alternative i učestvovao svojim prilozima u obe knjige Demokratske Jugoslavije: „Za novi društveni i politički moral“ (1967) i „O buđenju nacionalizma pod komunističkim režimima“ (1972), kao i u zborniku „Demokratske reforme“ (koji su uredili Vane Ivanović i Aleksa Đilas) gde je objavljen njegov rad Nacionalizam i demokratske reforme (1982).

Objavio je knjige: „Lice i naličje komunizma u Jugoslaviji“ (1963) i „Marksova kći - istorijsko--kritički ogled o Eleonori Marks i začecima socijalizma u Engleskoj“ (1973). U reviji Centra za jugoslovenska pitanja u Londonu objavio je na engleskom „Yugoslav Communist Party Congresses since the War“ (1965) i „The Fall of Aleksandar Ranković“ (1967), a na srpskom jeziku „Dimitrije Mitrinović“ (1967), „Stogodišnjica Lenjinovog rođenja“ (1970), „Vladimir Gaćinović„ (1967), „Risto Radulović„ (1969), „Petar Struve“ (1971).

U Zborniku udruženja srpskih pisaca javio se člancima: O našoj književnosti u emigraciji (1973) i Poslednja monografija o Hilandaru (1980).

U Jugoslaviji je objavio knjigu eseja „Iz života londonskih političkih emigracija“ 1998. godine i „Oglede o smislu i zabludama“, u okviru biblioteke Srpska dijaspora, 2001. godine.