Milojko Vasović
Milojko Vasović (Čajetina, 10. april 1885 — Beograd, 12. novembar 1981) bio je srpski pravnik, ban Dunavske banovine.
| Milojko Vasović | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||
| Datum rođenja | 10. april 1885. | ||||||||||||
| Mesto rođenja | Čajetina, Kraljevina Srbija | ||||||||||||
| Datum smrti | 12. novembar 1981. (96 god.) | ||||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ | ||||||||||||
| |||||||||||||
Biografija
urediRođen je u Čajetini. Gimnaziju je završio u Kragujevcu, a Pravni fakultet 1908. godine u Beogradu. Bio je od 1906. praktikant u Ministartsvu unutrašnjih dela, potom pisar u Ministartsvu finansija i Državnom pravobranilaštvu. U činu rezervnog sudskog poručnika bio je sekretar pravobranilaštva tokom Prvog svetskog rata u Nišu. Posle rata radio je u Ministarstvu finansija kao šef administrativnog odseka, a od 1920. godine kao načelnik. Član Glavne kontrole bio je od 1923. godine. Tokom narednih 11 godina učestvovao je u primeni propisa i izradi više zakona, najviše povezanih sa finansijama. Bio je više godina član Komiteta južnih železnica.[1][2]
Imenovan je u januaru 1935. godine za bana Dunavske banovine čije je sedište bilo u Novom Sadu. Za vreme njegove uprave prihvaćen je predlog o elektrifikaciji Dunavske banovine i početa je izgradnja međunarodnog puta od Novog Sada do Subotice.[2] Penzionisan je iste 1935. godine usled većih kadrovskih promena koje su se dogodile dolaskom na vlast vlade Milana Stojadinovića.[1]
Bio je član masonske lože „Sloga, rad i postojanstvo” u periodu 1924-1930.[1] Nosilac je odlikovanja ordena Belog orla 5. i 3. reda, kao i ordena Svetog Save 3. i 2. reda.[2]
Umro je 12. novembra 1981. godine u Beogradu.
Reference
uredi- ^ a b v Mara Šovljakov: „Vasović, Milojko”, strana 101, Srpski biografski rečnik, tom 2, Novi Sad, 2006. godine
- ^ a b v Svetlana Mirčov: „Vasović, Milojko”, strane 151-152, Srpska enciklopedija, tom 2, Novi Sad - Beograd, 2013. godine