Milen Milivojević
Milen Milivojević (Drajinac, 8. avgust 1943) je srpski književnik, pesnik, satiričar, pripovedač, aforističar, književni kritičar i novinar.
Milen Milivojević | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 8. avgust 1943. |
Mesto rođenja | Drajinac, Okupirana Srbija |
Nacionalnost | Srbin |
Viša pedagoška škola u Nišu |
Biografija
urediRođen 8. avgusta 1943. godine u Drajincu kod Svrljiga. Osnovnu školu je završio u Drajincu i Svrljigu, srednju školu u Beloj Palanci i Leskovcu a Višu pedagošku školu u Nišu 1965. godine. Živi i stvara u Boru. Bio je nastavnik srpskohrvatskog jezika u osnovnim školama u Lalincu kod Svrljiga, Šarbanovcu i Brestovcu kod Bora i u Boru.
Od 1977. godine radio je kao novinar a kasnije i glavni urednik lista Borske novosti. Član je Udruženja književnika Srbije.[1]
Prve aforizme je objavljivao u listovima Ošišani Jež sa svojih 16 godina (1958). godine, a prvu pesmu je objavio u časopisu Razvitak 1967. godine. Objavio je više knjiga aforizama, jednu knjigu satirične proze, dve knjige proze i više od deset knjiga pesama.[2]
Osnivač je školskog lista Jasmin i njegov dugogodišnji urednik. Đački list Jasmin je 1974. godine po odluci žirija lista Politika, koji je bio u sastavu: Branko Ćopić, Mira Alečković i Desanka Maksimović, proglašen za najbolji dečji list u tadašnjoj Jugoslaviji. Iste godine je za svoj rad dobitnik Oktobarske nagrade grada Bora.
U Zaječaru je 1972. godine proglašen za najboljeg pesnika jugoslovenske pesničke manifestacije Mladi maj, a od 1973. godine je bio predsednik Književnog kluba Bor.[3]
Knjiga Nama ne sviće ni kad ustanemo je proglašena za najbolje satirično delo objavljeno na srpskom jeziku u 2018. godini. Za ukupan doprinos satiri dobitnik je nagrade Radoje Domanović koju dodeljuje Udruženje književnika Srbije.
Bogat stvaralački i višeslojni izraz Milivojevića iskazan kroz poeziju, prozu, a posebno kroz satirične aforizme razgolićujući aktuelne društvene teme predstavlja britku kritiku poslušništva, podaništva, nečinjenje i ideologiju moćnika. Analitičari i poznavaoci njegovog stvaralaštva konstatuju da Milenovi aforizmi zaslužuju multidisciplinarna istraživanja.[4]
Njegove pesme, aforizmi, prozni radovi objavljeni su u brojnim zbornicima i antologijama a prevođeni su i na ruski, makedonski i baskijski jezik. Saradnik je i recezent nekoliko knjiga, zbornika i zbirki pesama.
Bibliografija
urediKnjige pesama:
uredi- Raspuće (Sarajevo, 1989),
- Tačka (Bor, 1989),
- Lažu vegetarijanci (Bor, 1991),
- Neću više da se igram (Zaječar, 1996),
- Drugi kolosek (Zaječar, 1999),
- Ptica, pticu, ptici (Bor, 2000), 2002
- God (Zaječar, 2003);
- Jednosmernom trakom (Beograd, 2005)
- Pozor ište pozorište (Bor, 2006)
- Sunce u džepu (Beograd, 2007)
Knjiga satirične poezije:
uredi- Carske pesme (Bor, 2003) i 2004
Knjige aforizama:
uredi- Šahorizmi (Novi Sad, 1988), zbornik više autora
- An pasan (Bor, 1992),
- Kako sam postao uvrnut (Zaječar, 1992),
- S uma (Bor, 1998),
- Nije ovo Danska (Bor, 2001) i 1998
- Gologlavi Rajko i Crvenkapa (Bor, 2002).
- Kasno sam počeo da pišem (Beograd, 2008)
- Državi nije dobro (Beograd, 2009)
- Premišljaji i dosmislice iz seljačkog života (Niš, 2016)
- Nama ne sviće ni kad ustanemo (Beograd, 2018).
- Majmune, budi čovek (Beograd, 2023)
Priče:
uredi- Priče u papučama (Bor, 2000)
- Nostalgične priče (Beograd. 2004)
Izvori
uredi- ^ Boškov urednik, Živojin (1997). Leksikon pisaca Jugoslavije IV. Novi Sad: Matica Srpska.
- ^ „Narodna biblioteka Bor”.
- ^ „List Kolektiv dogitalizovan”. Narodna biblioteka Bor, digitalni zavičaj.
- ^ Teofilović, Vitomir (2022). Od Zmaja do naših dana. Beograd: Gea. str. 41—64. ISBN 978-86-83735-40-2.