Legat Miodraga Pavlovića

збирка материјалних и културних добара у Адлигату

Legat Miodraga Pavlovića je reprezentativna zbirka materijalnih i kulturnih dobara koju je darodavac Miodrag Pavlović, srpski akademik, književnik, pesnik i esejista, još za života počeo da formira u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu, u kome je bio i član osnivač. Legat, koji obuhvata njegovu ličnu biblioteku, kao i značajan deo nameštaja i predmeta iz Pavlovićevog stana, Udruženju su, nakon njegove smrti, poklonile supruga Marlena i ćerka Kristina Pavlović.

Legat Miodraga Pavlovića
Miodrag Pavlović
Osnivanje2017.
LokacijaBeograd
 Republika Srbija
VrstaLegat
Veb-sajthttps://adligat.rs/

Legat je dostupan za javnost u okviru spomen sobe Miodraga Pavlovića u Muzeju srpske književnosti na Banjici u Beogradu.[1]

Život i karijera Miodraga Pavlovića

uredi

Miodrag Pavlović rođen je u Novom Sadu 1928. godine. Osnovnu i srednju školu završio je u Beogradu, a Medicinski fakultet Univerziteta u Beogradu pohađao je od 1947. do diplomiranja, 1954. godine. Već tokom studija, 1952. godine, objavio je svoju prvu zbirku pesama pod nazivom „87 pesama” – prekretnicu u novijoj srpskoj poeziji. Ova zbirka, iako njegova prva, postala je kultna i označavala definitivni raskid njega i njegove generacije sa nametnutim dogmama u stvaralaštvu, kako estetskim tako i ideološkim.

Osim što je bio školovani lekar, Miodrag je bio pesnik, pripovedač, esejista, dramski pisac, prevodilac i antologičar, ali i izvanredan znalac srpske i evropske poezije. Prevođen je na sve evropske i nekoliko orijentalnih jezika. Njegova poezija je naišla na posebno dobar prijem u Nemačkoj i objavljivana je u najuglednijim nemačkim listovima.

Kao urednik u Prosveti radio je od 1961. do 1984. godine. Od 1978. godine bio je dopisni član Odeljenja jezika i književnosti SANU, a od 1985. redovni član. U okviru SANU, bio je i član Odbora za narodnu književnost i MO odbora za proučavanje Kosova.[2]

Miodrag je jedan od akademika koji su potpisali Apel protiv rata, objavljen 18. novembra 1991. godine i jedan od izvršilaca poslednje volje Isidore Sekulić.

Dobitnik je brojnih nagrada, među kojima su Oktobarska nagrada grada Beograda (1963, 1991), Zmajeva nagrada (1969), Nagrada „Branko Miljković” (1978), Sedmojulska nagrada (1988), Nolitova nagrada (1987), Nagrada „Todor Manojlović" (1993), Žička hrisovulja (1994), Nagrada „Jovan Dučić" (1996), Disova nagrada (1996), Nagrada „Desanka Maksimović", Povelja za životno delo (1997), Vukova nagrada (1998), Ordre des lettres et des Arts (1985) i mnoge druge.[2]

Dobitnik je i Ordena Svetog Save, koji mu je uručen 2008. godine od Mitropolita crnogorsko-primorskog G. Amfilohija, u ime Njegove Svetosti Patrijarha srpskog Pavla.

Preminuo je u Tutlingenu 17. avgusta 2014. godine.[3]

O legatu

uredi
 
Deo spomen sobe i biblioteka Miodraga Pavlovića u Muzeju srpske književnosti na Banjici

Miodrag Pavlović bio je jedan od osnivača Udruženja ,,Adligat", te je još za života započeo formiranje svog legata u kome se nalazi njegova lična biblioteka, kao i značajan deo nameštaja i predmeta iz njegovog stana. Nakon Pavlovićeve smrti i preuzimanja celokupnog legata od njegove supruge Marlene i ćerke Kristine, u Muzeju srpske književnosti otvorena je spomen soba Pavlovića u kojoj je sačuvan originalni životni i radni ambijent pesnika koji je imao vodeće mesto u srpskoj književnosti još od izdavanja svoje prve zbirke pesama. Pesnikov lični primerak prvog izdanja „87 pesama” može se videti na stolu iz njegovog stana.  

U spomen sobi nalaze se i Pavlovićev doktorski pribor, umetničke slike, nameštaj iz njegovog stana, pa čak i omiljena košulja i odelo koje je nosio na dodeli važnih nagrada. Među brojnim knjigama iz lične biblioteke nalaze se i one sa posvetama Milorada Pavića, Meše Selimovića, Dobrice Ćosića, Zorana Đinđića, Raše Livade, Marka Ristića, Isidore Sekulić. U sobi su izloženi i rukopisi Vaska Pope, među kojima je i originalni rukopis „Sporednog neba”, ali i mnoge druge beleške i publikacije od velikog značaja za srpsku kulturu.[1]

Spomen soba premeštena je u nove prostorije 2017. godine i tom prilikom poseban deo je posvećen Pavlovićevom kumu i prijatelju Vladeti Jerotić, koji je Udruženju „Adligat” takođe poklonio značajnu zbirku knjiga i predmeta. U kutku ovog akademika nalaze se dva ormara sa više hiljada knjiga, uključujuči i knjige koje je otac Vladete Jerotić doneo sa Krfa nakon Prvog svetskog rata, kao i prva izdanja Berđajeva. Izloženi su i lični predmeti Jerotića, kao što su olovke, naočare, dve strane rukopisa i zajedničke fotografije sa Mijom tokom poseta Studenici. Vladeta je posle Pavlovićeve smrti često u njegovoj spomen sobi držao predavanja, u okviru kojih se podsećao kumstva i prijateljstva sa Miodragom.[4]

Radno vreme

uredi

Legat Miodraga Pavlovića otvoren je za posetioce u okviru Muzeja srpske književnosti na Banjici, četvrtkom, petkom i subotom, uz prethodno zakazivanje.

Foto-galerija

uredi

Vidi još

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b „Otvorena spomen soba književnika Miodraga Pavlovića”. Srbija među knjigama. Godišnjak: 324. 2017. ISSN 2620-1801 — preko Udruženje za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat“. 
  2. ^ a b „Član SANU”. web.archive.org. 2015-12-22. Arhivirano iz originala 22. 12. 2015. g. Pristupljeno 2020-07-14. 
  3. ^ Radisavljević, Zoran. „Preminuo pesnik Miodrag Pavlović”. Politika Online. Pristupljeno 2020-07-14. 
  4. ^ „Vladeta Jerotić”. Srbija među knjigama. Godišnjak: 268, 334, 381, 416. 2017. ISSN 2620-1801 — preko Udruženje za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju Adligat. 

Spoljašnje veze

uredi