Википедија

Episkop zvorničko-tuzlanski Vasilije

умировљени епископ зворничко-тузлански СПЦ

Vasilije (svetovno Ljubomir Kačavenda; Sarajevo, 19. decembar 1938) umirovljeni je episkop zvorničko-tuzlanski. Prinudno je umirovljen 2013. godine kada su u javnost dospeli navodno njegovi privatni snimci u kojima ima homoseksualne odnose sa mlađim osobama.

Vasilije (Kačavenda)
Episkop Vasilije, 2012. godine
Osnovni podaci
Pomesna crkvaSrpska pravoslavna crkva
EparhijaEparhija zvorničko-tuzlanska
Činepiskop
Titulaumirovljeni episkop zvorničko-tuzlanski
SedišteBijeljina
Posljednja eparhijaEparhija zvorničko-tuzlanska
Godine službe1978—2013.
PrethodnikLongin Tomić
NaslednikHrizostom (Jević)
Lični podaci
Svetovno imeLjubomir Kačavenda
Datum rođenja(1938-12-19)19. decembar 1938. (85 god.)
Mesto rođenjaSarajevo, Kraljevina Jugoslavija

Biografija

uredi

Po završenoj osnovnoj školi, završio je petorazrednu bogosloviju a potom i Pravoslavni bogoslovski fakultet Univerziteta u Beogradu. Pored toga, studirao je prava i arheologiju.[1]

Zamonašen je u manastiru Ozren 1957. godine. Godine 1960. unapređen je u čin jeromonaha, a ubrzo je odlikovan pravom nošenja crvenog pojasa i činom protosinđela. Kao sabrat manastira Ozren postavljen je na dužnost arhijerejskog zamjenika i sekretara Crkvenog suda Zvorničko-tuzlanske eparhije u Tuzli.

Nakon smrti episkopa Longina, Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve, na svom redovnom zasjedanju 1978, izabrao je Vasilija za novog episkopa zvorničko-tuzlanskog. Narečenje novog episkopa obavljeno je 24. juna, a svečana arhijerejska hirotonija 25. juna 1978. u Sabornoj crkvi u Beogradu. Svetu arhijerejsku liturgiju služio je patrijarh srpski German, uz sasluženje episkopa banatskog Visariona i šabačko-valjevskog Jovana, deset sveštenika i deset đakona.[1] Svečano ustoličenje je obavljeno 16. jula 1978. uz prisustvo nekoliko hiljada ljudi iz eparhije i šire.[1]

Na sednici Svetog arhijerejskog sinoda od 22. aprila 2013. usvojena je njegova ostavka na službu aktivnog eparhijskog arhijereja,[2] koju je podneo iz zdravstvenih razloga 6. novembra 2012. Zatim, Sveti arhijerejski sabor ga je 29. maja 2013. konačno i trajno razrešio upravljanja Eparhijom zvorničko-tuzlanskom.[3]

Doživeo je moždani udar (šlog) u petak 20. septembra 2013. godine, od koga se oporavljao u Kliničkom centru Srbije[4] gde je operisan 22. septembra 2013.[5] Dana 16. juna 2024. godine SPC ga je odlikovala ordenom Svetih novomučenika kragujevačkih.[6][7]

Kontroverze

uredi

U novembru 2012. godine snimci na kojima je bio prikazan Kačavenda kako oralno opšti sa maloletnim dečacima predati su Sinodu SPC.[8][9] Kačavenda je podneo ostavku 9. novembra iste godine, zbog kako je tvrdio "zdravstvenih problema". Kasnije se predomislio i odlučio da ostane na poziciji vladike.[10][11] Kada su klipovi na kome seksualno zlostavlja dečake postali dostupni javnosti aprila 2013. godine, rekao je da će se boriti protiv optužbi protiv njega. Podneo je ostavku na mesto vladike drugi put 22. aprila 2013. godine koja je odmah bila prihvaćena od strane SPC.[12][13] Bio je razdužen svih dužnosti na dan 29. maj 2013. godine.

Srpska policija je u Beogradu 11. aprila uz pomoć kontroverznog Bojana Jovanovića, koji je bio đakon u manastiru, uhapsila dvojicu muškaraca koji su navodno pokušali da za 100.000 bosanskih maraka prodaju video na kome Kačavenda seksualno zlostavlja 4 maloletna dečaka.[14][15] Navedeno je da je video trajao oko 2,5 sata. Jedan od uhapšenih muškaraca, koji je služio kao đakon u istom manastiru gde je služio i Kačavenda, je izjavio da je Kačavenda pokušao da ga poljubi u vrat i da ga je dodirivao po intimnim delovima tela, te je rekao da je zbog toga i napustio SPC.[16]

Umirovljen je nakon više optužbi za pedofiliju, i seksualno zlostavljanje dece, ali su kao glavni razlozi penzionisanja navedeni zdravstveni problemi.[17][18][19] Srpska pravoslavna crkva se nije oglašavala po ovom pitanju, iako su postojale tvrdnje da se Kačavenda bavio silovanjem, podvođenjem i seksualnim zlostavljanjem dece. Poglavar SPC Irinej izjavio je da nije postojalo dovoljno dokaza na osnovu kojih bi Kačavenda bio smenjen. Irinej je izjavio da je 2013. godine nakon prikupljanja dokaza o silovanju, zlostavljanju, privođenju dece i švercu, vladika Kačavenda bio smenjen, iako je za medije data izjava da su "zdravstveni razlozi u pitanju".[20][21]

Navodno je još kao đakon bio saradnik UDBE pod imenom Pablo. Ocenjen je kao pouzdan saradnik, a osnov angažovanja je bio kompromitirajući materijal. Nadležna osoba mu je bila Jovan Šikanić.[22]

Priznanja

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b v „Njegovo preosveštenstvo episkop zvorničko-tuzlanski Vasilije“[mrtva veza], na portalu Srpske pravoslavne crkve
  2. ^ „Saopštenje za javnost Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve, 22. april 2013”. Spc.rs. Arhivirano iz originala 06. 09. 2015. g. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  3. ^ „Sabor SPC: Kačavenda konačno i trajno razrešen („Politika“, 29. maj 2013)”. Politika.rs. 29. 5. 2013. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  4. ^ Mitrić, V. „Kačavenda doživeo moždani udar („Večernje novosti“, 21. septembar 2013)”. Novosti.rs. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  5. ^ Mitrić, V. „Vladika Kačavenda izašao iz šok sobe („Večernje novosti“, 25. septembar 2013)”. Novosti.rs. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  6. ^ „Osvećen HRAM SVETIH NOVOMUČENIKA KRAGUJEVAČKIH u Spomen parku u Šumaricama”. Portal InfoKG. 17. 06. 2024. Arhivirano iz originala 18. 06. 2024. g. Pristupljeno 18. 06. 2024. 
  7. ^ „SPC odlikovala Vasilija Kačavendu ordenom ustanovljenim u znak sjećanja na đake strijeljane u Šumaricama”. Antena M. 17. 06. 2024. Arhivirano iz originala 18. 06. 2024. g. Pristupljeno 18. 06. 2024. 
  8. ^ „NOVI VIDEO: Vladika Kačavenda ljubi dečaka?! - Kurir”. Kurir.rs. 21. 5. 2013. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  9. ^ Jevtić, Željka. „"Blic" imao uvid u vladikin porno snimak: Kačavenda ljubio maloletnika u usta”. Blic.rs. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  10. ^ „Vesti online / Vesti / Srbija / Vladika Vasilije podneo ostavku zbog bolesti”. Vesti-online.com. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  11. ^ „Vesti online / Vesti / Hronika / Vladika Kačavenda čeka izveštaj policije”. Vesti-online.com. 19. 4. 2013. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  12. ^ „Vesti online / Vesti / Ex YU / Sinod razrešio Vasilija Kačavendu”. Vesti-online.com. 22. 4. 2013. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  13. ^ 11:30 20. Jun 2013. (20. 6. 2013). „ŠOKANTNO: Vladika Kačavenda oralno zadovoljava mladića! (18+) (FOTO) (VIDEO) | Telegraf – Najnovije vesti”. Telegraf.rs. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  14. ^ „Vesti online / Vesti / Hronika / Uhapšen zbog preprodaje pornića vladike Kačavende”. Vesti-online.com. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  15. ^ 02:20 (22. 4. 2013). „Vesti online / Vesti / Srbija / Kačavenda preti tužbom za klevetu”. Vesti-online.com. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  16. ^ Sarajevo, Radio. „Ispovijest Kačavendinog monaha: Pedofilija i razvrat | Radio Sarajevo”. Radiosarajevo.ba. Arhivirano iz originala 20. 11. 2015. g. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  17. ^ „Video: Vasilije Kačavenda - Vladika koji je blagosiljao smrt i dobio Zahvalnicu MRV BiH - Magazin Plus”. Magazinplus.eu. 19. 1. 2010. Arhivirano iz originala 19. 11. 2015. g. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  18. ^ „Đakon optužio Kačavendu za silovanja, šverc...”. B92.net. 17. 11. 2015. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  19. ^ „Episkop Vasilije Kačavenda, zaslužni građanin”. Vesti.rs. 8. 12. 2012. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  20. ^ „Irinej: Nismo verovali da je Kačavenda pedofil!”. alo.rs. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  21. ^ „PATRIJARH IRINEJ ZA KURIR: Nismo verovali da je vladika Kačavenda pedofil! - Kurir”. Kurir.rs. 21. 11. 2015. Pristupljeno 11. 2. 2016. 
  22. ^ Bešlić, Ivan (2003). Čuvari Jugoslavije, suradnici UDBE u Bosni i Hercegovini IV (crkvena knjiga - Srbi). Posušje: SAMIZDAT. str. 522., 638. 
  23. ^ „Srpska obilježila 20 godina postojanja, Dan i krsnu slavu Svetog Stefana”. Radio-televizija Republike Srpske. 10. 1. 2012. Pristupljeno 10. 1. 2012. 

Spoljašnje veze

uredi
Preuzeto iz „https://sr.wiki.x.io/w/index.php?title=Епископ_зворничко-тузлански_Василије&oldid=28888741”