Emerik Ugarski
Emerik Ugarski (1174—1204) je bio ugarski i dalmatinsko-hrvatski kralj iz dinastije Arpadovića od 1182. do 1204. godine.[1] Bio je sin i nesporni naslednik kralja Bele III. Krunisan je dok mu je otac još bio živ, ali je posle očeve smrti morao da se bori sa bratom Andrijom.
Emerik Ugarski | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 1174. |
Mesto rođenja | 1174., |
Datum smrti | 30. novembar 1204.29/30 god.) ( |
Mesto smrti | Estergom, Kraljevina Ugarska |
Grob | Jegra |
Porodica | |
Supružnik | Konstanca od Aragona |
Potomstvo | Ladislav III Ugarski |
Roditelji | Bela III Agnesa od Antiohije |
Dinastija | Arpadovići |
Kralj Ugarske, Dalmacije i Hrvatske | |
Period | 1196—1204. |
Prethodnik | Bela III Ugarski |
Naslednik | Ladislav III Ugarski |
Borbe sa bratom
urediNjegov brat Andrija je od oca nasledio veliko blago i novac, ali i zakletvu da vodi jedan krstaški rat za oslobođenje Svete zemlje. Andrija je nasledstvo prihvatio, ali je sve potrošio. Zato je potegao za bratovljevim nasledstvom. Uz pomoć austrijskog i štajerskog vojvode Leopolda Bamberškog, 1197. godine je napao brata Emerika i pobedio ga kod Mačka u Slavoniji, nateravši ga da mu prepusti Hrvatsku i Dalmaciju. Odmah potom mu je na silu oteo još Bosnu, Ramu i Hum, a zatim je pokušao da mu otme celu Ugarsku. Emerik ga je u tome sprečio.
Krstaški pohod
urediEmerik je s bratom Andrijom 1200. godine primio od pape krst, koji ih je obavezao na pohod (na šta je Andriju i očevo zaveštanje obavezivalo). Međutim, krstaši Mleci su na prolasku kroz Dalmaciju na juriš zauzeli Zadar, opljačkali ga i mnoge Zadrane pobili. Papa je uzalud tražio od dužda Enrika Dandola da nadoknadi štetu.
Intervencije na Balkanu
urediEmerik se na poziv Nemanjinog sina Vukana umešao 1201. godine u sukob srpskog velikog župana s bratom Stefanom oko sporne vrhovne vlasti u Raškoj. Postavivši Vukana za velikog župana i gospodara Srbljem, proglasio se i sam kraljem Srbije.
Godine 1202. je nameravao da se umeša i u bugarske stvari, ali je papa bugarskom caru Kalojanu poslao krunu, pa je Emerik odustao nakon pregovora s papinim legatom kod Kovina, na Dunavu. Tokom spremanja krstaškog pohoda na Bosnu protiv bana Kulina, papa ga je preduhitrio poslavši svog legata koji je bez nasilja rešio problem obraćenja bosanskih jeretika.
Brak i dete
urediBrak s princezom Konstancom Aragonskom je doneo u kraljevska znamenja aragonski grb (crvene i zlatne pruge mađarskog grba su kasnije romantično tumačene kao četiri ugarske reke). Neposredno pred smrt je venčao kraljevstvom svog maloletnog sina Ladislava.
Emerikov sin, Ladislav III je krunisan kao trogodišnje dete. Odmah zatim je njegov stric na saboru u Jegri uzeo svu kraljevsku vlast. Konstanca Aragonska, udovica Emerikova, pobegla je s detetom, nejakim kraljem u Beč, gde je Ladislav III umro.
Porodično stablo
uredi16. Almoš Hrvatski | ||||||||||||||||
8. Bela II Ugarski | ||||||||||||||||
17. Predslava Kijevska | ||||||||||||||||
4. Geza II Ugarski | ||||||||||||||||
18. Uroš I Vukanović | ||||||||||||||||
9. Jelena Vukanović | ||||||||||||||||
2. Bela III Ugarski | ||||||||||||||||
20. Vladimir Monomah | ||||||||||||||||
10. Mistislav I Veliki | ||||||||||||||||
21. Gita od Veseksa | ||||||||||||||||
5. Eufrosina Kijevska | ||||||||||||||||
11. Ljubava Dmitrijevna | ||||||||||||||||
1. Emerik Ugarski | ||||||||||||||||
6. Rene od Šatijona | ||||||||||||||||
3. Agnesa od Antiohije | ||||||||||||||||
28. Boemund Tarentski | ||||||||||||||||
14. Boemund II od Antiohije | ||||||||||||||||
29. Konstanca Francuska | ||||||||||||||||
7. Konstanca Antiohijska | ||||||||||||||||
30. Balduin II Jerusalimski | ||||||||||||||||
15. Alisa Antiohijska | ||||||||||||||||
31. Morfija od Melitene | ||||||||||||||||
Vidi još
urediReference
urediLiteratura
uredi- Engel, Pál (2001). The Realm of St. Stephen: A History of Medieval Hungary, 895-1526. London & New York: I.B.Tauris.
- Klaić, Vjekoslav (1905). „O krunisanju ugarskih Arpadovića za kraljeve Dalmacije i Hrvatske (1091-1207)”. Vjesnik Hrvatskoga arheološkoga društva. 8: 107—117.
- Komatina, Ivana (2018). „Rex Serviae u ugarskoj kraljevskoj tituli od 1202. do 1402. godine”. Niš i Vizantija. 16: 51—66.
- Rokai, Peter (2002). „Istorija Mađara od najstarijih vremena do Mohačke bitke 1526. godine”. Istorija Mađara. Beograd: Clio. str. 7—183.
- Szoldos, Attila (1998). „Hrvatska i Slavonija u kraljevstvu Arpadovića”. Povijesni prilozi. 17: 287—296.
- Fine, John Van Antwerp Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press.
Spoljašnje veze
uredi