Gari Mur
Robert Vilijam Gari Mur, poznatiji kao Gari Mur (engl. Robert William Gary Moore; Belfast, 4. april 1952 — Estepona, 6. februar 2011), bio je britanski muzičar, najpoznatiji kao bluz/rok gitarista i pevač.[1][3][4][5]
Gari Mur | |
---|---|
Lični podaci | |
Puno ime | Robert Vilijam Gari Mur |
Datum rođenja | 4. april 1952. |
Mesto rođenja | Belfast, Ujedinjeno Kraljevstvo |
Datum smrti | 6. februar 2011.58 god.) ( |
Mesto smrti | Estepona, Španija |
Zanimanje | muzičar, pevač, tekstopisac, producent |
Muzički rad | |
Aktivni period | 1969—2011. |
Žanr | |
Instrumenti | vokal, gitara, bas, harmonika, klavijature |
Izdavačke kuće | Virgin, Charisma, Eagle, Provogue Records |
Ostalo | |
Veb-sajt | www |
U karijeri koja potiče još iz 1960-ih, Mur je svirao sa umetnicima, kao što su Fil Linot i Brajan Dauni dok je još bio tinejdžer, što ga je dovelo do članstva u irskim bendovima Skid Rou i Tin Lizi u tri navrata. Mur je nastupao sa bluz i rok „ikonama” kao što su Bi Bi King, Albert King, Koloseum II, Džordž Harison i Greg Lejk, a imao je i uspešnu solo karijeru.[6] Gostovao je na više albuma koji su snimili drugi poznati izvođači.
Biografija
urediGari je odrastao u istočnom delu Belfasta kao jedno od petoro dece Bobija, promotera, i Vini, domaćice.[7][8][9] Kao tinejdžer je napustio grad zbog problema u porodici (roditelji su mu se razveli).[10]
Veoma rano je počeo da se bavi muzikom. Počeo je da svira sa osam godina na lošoj akustičnoj gitari. Prvu dobru gitaru dobio je sa četrnaest godina, učeći da svira kao desnoruk bez obzira na to što je bio levoruk. Sa šesnaest godina se preselio u Dablin kako bi postao muzičar. U ranim danima najveći uticaj na Mura je imao Piter Grin, gitarista grupe Flitvud Mek, koji mu je bio mentor kad bi nastupao u Dablinu. Grin je i kasnije uticao na njega, što je kasnije rezultiralo tribjut albumom iz 1995, Blues for Greeny, a album se sastojao od Grinovih kompozicija. Na ovom albumu Gari je svirao Grinov Gibson Les Paul Standard iz 1959. koju je Grin prodao Muru nakon što je napustio Flitvud Mek. Gari je na njegov zahtev odmah kupio gitaru kako bi, kako je naveo, „bila u dobrim rukama”. Ostali idoli su mu bili Albert King, Elvis Prisli, The Shadows i Bitlsi. Kad je video Džimija Hendriksa u svom rodnom gradu Belfastu, počeo je da razvija svoj prepoznatljiv bluz rok stil, koji će biti dominantan tokom cele njegove karijere.[11]
Karijera
urediSkid Rou
urediNakon preseljenja u Dablin, Mur se pridružio irskom bluz rok bendu Skid Rou. U to vreme, grupu je predvodio vokal Fil Linot. On i Mur su se ubrzo sprijateljili i delili su stan u Bolsbridžu.[12] Međutim, nakon medicinskog odsustva, Basista grupe Braš Šils je zamolio Linota da napusti Skid Rou, i on je preuzeo vokalne dužnosti.[13][14] Godine 1970, Skid Rou su potpisali ugovor o snimanju sa CBS-om[15] i objavili svoj debi album Skid, koji je dostigao 30. mesto na rang listi UK albuma.[16] Nakon albuma 34 Hours 1971. i turneja na kojima su, između ostalog, podržavali The Allman Brothers Band i Mountain, Mur je odlučio da napusti bend.[15][17] Mur je postao frustriran „ograničenjima” grupe, i odlučio da započne solo karijeru.[18] Retrospektivno, Mur je izjavio: „Skid Rou je bio veseo, ali nemam baš lepa sećanja na to, jer sam u to vreme bio veoma zbunjen u pogledu onoga šta radim.“[19] Sebastijan Bah, bivši frontmen američkog hevi metal benda Skid Rou, tvrdio je da im je Mur prodao prava na ime 1987. za prijavljenih 35.000 dolara.[20] Braš Šils je osporio tu priču 2012. godine, tvrdeći da još uvek poseduje prava.[21] Rejčel Bolan iz američkog Skid Roua takođe je opovrgnuo priču 2019. godine, rekavši: „Nikada nije bilo razmene novca. Snejk i ja smo otišli i zaštitili ime i nije bilo problema.”[22]
Smrt
urediMur je preminuo 6. februara 2011. od srčanog udara u svojoj hotelskoj sobi dok je bio na odmoru u španskom letovalištu Estepona.[10][23] Dejli telegraf je izvestio da je Murov fatalni srčani udar bio posledica visokog nivoa alkohola u njegovom telu.[24]
Njegov stariji sin Džek i njegov ujak Klif Mur su izveli irsku baladu „Dani boj” na njegovoj sahrani. „Belfast telegraf” je izvestio da je to bilo „besprekorno odavanje počasti usled čega je deo ožalošćenih u crkvi otvoreno plakao”.[25] On je sahranjen u privatnoj ceremoniji u dvorištu crkve Svete Margarete, u Rotingdinu, Istočni Saseks, Engleska, kojoj je prisustvovala samo porodica i bliski prijatelji.[26]
Stil i nasleđe
urediMur je bio popularan u Zapadnoj Evropi, Skandinaviji, Istočnoj Evropi i Japanu, dok je u Sjedinjenim Američkim Državama bio manje uspešan.[27] Tokom njegove karijere, Mur je bio priznat kao značajan uticaj od strane mnogih značajnih gitarista uključujući Martina Bara,[28] Vivijana Kembela,[29] Pola Gilberta,[30] Zeka Vajlda,[31] i Džoa Bonamasa.[32]
Diskografija
urediSolo albumi
uredi- Back on the Streets (1978)
- Corridors of Power (1982)
- Dirty Fingers (1983)
- Victims of the Future (1983)
- Run for Cover (1985)
- Wild Frontier (1987)
- After the War (1989)
- Still Got the Blues (1990)
- After Hours (1992)
- Blues for Greeny (1995)
- Dark Days in Paradise (1997)
- A Different Beat (1999)
- Back to the Blues (2001)
- Power of the Blues (2004)
- Old New Ballads Blues (2006)
- Close as You Get (2007)
- Bad for You Baby (2008)
- How Blue Can You Get (2021)
Reference
uredi- ^ a b v g „Gary Moore, Thin Lizzy guitarist, dies aged 58”. BBC News. 6. 2. 2011. Pristupljeno 13. 8. 2019.
- ^ Rivadavia, Eduardo. „Top 10 Gary Moore Songs”. Ultimate Classic Rock. Pristupljeno 28. 9. 2019.
- ^ Perrone, Pierre (8. 2. 2011). „Gary Moore: Virtuoso guitarist who had his biggest hits with Phil Lynott and Thin Lizzy”. The Independent. Pristupljeno 13. 8. 2019.
- ^ McIlwaine, Eddie (8. 2. 2011). „Gary Moore: Thin Lizzy guitar virtuoso who blazed a unique trail through rock and roll”. Belfast Telegraph. Pristupljeno 13. 8. 2019.
- ^ Buskin, Richard. „Gary Moore 'Parisienne Walkways'”. Sound on Sound. Arhivirano iz originala 27. 05. 2019. g. Pristupljeno 13. 8. 2019.
- ^ „CRR Review - Greg Lake – London ’81”. Classicrockrevisited.com.
- ^ Sweeting, Adam (2011-02-07). „Gary Moore obituary”. The Guardian (na jeziku: engleski). ISSN 0261-3077. Pristupljeno 2020-10-01.
- ^ „Moore's almanac - News, Music & Gigs - Belfasttelegraph.co.uk”. web.archive.org. 2011-08-14. Arhivirano iz originala 14. 08. 2011. g. Pristupljeno 2020-10-01.
- ^ „BBC's Stuart Bailie on Gary Moore”. BBC News (na jeziku: engleski). 2011-03-28. Pristupljeno 2020-10-01.
- ^ a b „Thin Lizzy's Gary Moore in candid BBC One documentary”. Bbc.co.uk. Pristupljeno 15. 1. 2020.
- ^ „Moore's Almanac”. Belfasttelegraph.co.uk. 24. 5. 2007. Pristupljeno 7. 2. 2011.
- ^ „Moore's almanac”. Belfast Telegraph. 2. 5. 2007. Arhivirano iz originala 14. 8. 2011. g. Pristupljeno 7. 7. 2020.
- ^ Thomson 2016, str. 56.
- ^ Putterford 1994, str. 33–35.
- ^ a b „Biography”. Gary Moore – The Official Web Site. Pristupljeno 7. 7. 2020.
- ^ „Skid Row (70's)”. Official Charts. Pristupljeno 22. 9. 2020.
- ^ „Gary Moore Discusses His Latest Album, Gear and Phil Lynott in 1987 Guitar World Interview”. Guitar World. 1. 9. 2011. Pristupljeno 7. 7. 2020.
- ^ Sweeting, Adam (7. 2. 2011). „Gary Moore obituary”. The Guardian. Pristupljeno 25. 8. 2020.
- ^ „On this day in 1952: Thin Lizzy guitarist Gary Moore was born”. Hot Press. 4. 4. 2019. Pristupljeno 7. 7. 2020.
- ^ „Sebastian Bach Comments On 'SuperGroup' Season Finale”. Blabbermouth.net. 3. 7. 2006. Arhivirano iz originala 13. 2. 2011. g. Pristupljeno 7. 7. 2020.
- ^ Laney, Karen (15. 1. 2012). „Jon Bon Jovi Questioned By Irish Skid Row Co-Founder Over Band Name Dispute”. Ultimate Classic Rock. Pristupljeno 22. 5. 2022.
- ^ Reesman, Bryan. „Skid Row's Debut at 30: Sebastian Bach & Rachel Bolan Break Down Their Rapid Ascent”. Billboard. Pristupljeno 22. 5. 2022.
- ^ „Former Thin Lizzy guitarist Moore dies”. The Irish Times. 6. 2. 2011. Pristupljeno 6. 2. 2011.
- ^ „Former Thin Lizzy guitarist Gary Moore was five times drink drive limit when he died”. The Daily Telegraph. 27. 2. 2012.
- ^ „Thin Lizzy guitar hero Gary Moore laid to rest as son plays Danny Boy”. belfasttelegraph (na jeziku: engleski). ISSN 0307-1235. Pristupljeno 2020-10-01.
- ^ „Thin Lizzy guitar hero Gary Moore laid to rest as son plays Danny Boy”. BelfastTelegraph.co.uk. Pristupljeno 22. 5. 2017.
- ^ Prato, Greg. „Gary Moore Bio”. Allmusic. Pristupljeno 8. 2. 2011.
- ^ „FAQ's About Me”. Martin Barre. Arhivirano iz originala 30. 09. 2015. g. Pristupljeno 5. 10. 2015.
- ^ „Vivian Campbell Interview : Guitar Interviews”. GuitarInternational.com. Arhivirano iz originala 6. 1. 2011. g. Pristupljeno 5. 4. 2011.
- ^ „Paul Gilbert pays tribute to the late, great Gary Moore”. Myspace.com. Pristupljeno 27. 7. 2011.
- ^ Bosso, Joe (15. 8. 2007). „The Man, The Myth, The Metal: Gibson Interviews Zakk Wylde”. Gibson Lifestyle. Arhivirano iz originala 2. 12. 2008. g. Pristupljeno 8. 2. 2011.
- ^ Bosso, Joe (30. 3. 2010). „Joe Bonamassa: My 11 favourite blues guitarists”. MusicRadar. Pristupljeno 27. 1. 2020.
Literatura
uredi- Thomson, Graeme (2016). Cowboy Song: The Authorised Biography of Philip Lynott. Hachette UK. ISBN 978-1-472-12106-6.
- Putterford, Mark (1994). Philip Lynott: The Rocker. Castle Communications. ISBN 1-898141-50-9.
Spoljašnje veze
uredi- Zvanični veb-sajt
- Gari Mur na sajtu IMDb (jezik: engleski)