Vilijam Bredford Školi mlađi (engl. William Bradford Shockley Jr.; 13. februar 1910. — 12. avgust 1989) bio je američki fizičar i pronalazač.[1] Dobio je Nobelovu nagradu za fiziku 1956. godine „za istraživanja poluprovodnika i pronalazak tranzistorskog efekta”.[2][3]

Vilijam Bredford Šokli mlađi
Lični podaci
Datum rođenja(1910-02-13)13. februar 1910.
Mesto rođenjaŠiri London, Engleska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Datum smrti12. avgust 1989.(1989-08-12) (79 god.)
Mesto smrtiStanford, SAD
DržavljanstvoSAD
ObrazovanjeMasačusetski tehnološki institut
Kalifornijski tehnološki institut
Naučni rad
PoljeFizika
NagradeNobelova nagrada za fiziku (1956)

Delimično kao rezultat Šoklijevih pokušaja da komercijalizuje novi dizajn tranzistora tokom 1950-ih i 1960-ih, kalifornijska Silicijumska dolina postala je leglo inovacija u elektronici.

U svom kasnijem životu, dok je bio profesor elektrotehnike na Univerzitetu Stanford i kasnije, Šokli je postao nadaleko poznat po svojim ekstremnim pogledima na rasu i zalaganju za eugeniku.[4][5][6][7]

Mladost i obrazovanje

uredi

Šokli je rođen od američkih roditelja u Londonu 13. februara 1910. godine, a odrastao je u rodnom gradu svoje porodice, Palo Altu u Kaliforniji, od svoje treće godine.[8] Njegov otac, Vilijam Hilman Šokli, bio je rudarski inženjer koji se profesionalno bavio rudarstvom i govorio je osam jezika. Njegova majka, Mej (rođena Bredford), odrasla je na američkom zapadu, diplomirala je na Univerzitetu Stenford i postala prva žena zamenik geodeta za rudarstvo u SAD.[9] Šokli je bio školovan kod kuće sve do osme godine, zbog nesklonosti njegovih roditelja prema javnim školama, kao i Šoklijeve navike nasilnih napada besa.[10] Šokli je u mladosti naučio fiziku od komšije koji je bio profesor fizike na Stanfordu.[11] Šokli je proveo dve godine na vojnoj akademiji Palo Alto, zatim se nakratko upisao u školu za trenere u Los Anđelesu da bi studirao fiziku i kasnije maturirao na Holivudskoj srednjoj školi 1927.[12][13]

Šokli je diplomirao na Kaltehu 1932. i doktorirao na MIT-u 1936. Naziv njegove doktorske teze je bio Elektronski bendovi u natrijum hloridu, tema koju je predložio njegov savetnik za tezu, Džon K. Slejter.[14]

Patenti

uredi

Šokliju je odobreno preko devedeset američkih patenata.[15] Neki značajni su:

  • US 2502488  Semiconductor Amplifier.
  • US 2569347  Circuit element utilizing semiconductive material.
  • US 2655609  Bistable Circuits.
  • US 2787564  Forming Semiconductive Devices by Ionic Bombardment.
  • US 3031275  Process for Growing Single Crystals.
  • US 3053635  Method of Growing Silicon Carbide Crystals.

Bibliografija

uredi

Šoklijevi predratni članci

uredi

Šoklijevi posleratni članci

uredi

Šoklijeve knjige

uredi

Intervjui

uredi

Reference

uredi
  1. ^ „William B. Shockley | American physicist | Britannica”. www.britannica.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-23. 
  2. ^ „The Nobel Prize in Physics 1956”. NobelPrize.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 3. 1. 2019. 
  3. ^ Borrell, Jerry (2001). „They would be gods”. Upside. 13 (10): 53 — preko ABI/INFORM Global. 
  4. ^ Boyer, Edward J. (14. 8. 1989). „Controversial Nobel Laureate Shockley Dies”. Los Angeles Times. Pristupljeno 11. 5. 2015. 
  5. ^ Saxon 1989
  6. ^ Sparks, Hogan & Linville 1991, str. 130–132
  7. ^ „Inventors of the transistor followed diverse paths after 1947 discovery”. Bangor Daily News. Associated Press. 26. 12. 1987. Pristupljeno 2022-07-13. „Although he has received less publicity in recent years, his views have become, if anything, more extreme. He suggested in an interview the possibility of bonus payments to black people for undergoing voluntary sterilization. 
  8. ^ „Contributors to Proceedings of the I.R.E”. Proceedings of the IRE. 40 (11): 1605—1612. 1952. doi:10.1109/JRPROC.1952.274003. 
  9. ^ Shurkin 2006, str. 5
  10. ^ „Palo Alto History”. www.paloaltohistory.org. Pristupljeno 14. 12. 2020. „In Palo Alto, William's temper improved little at first. But ignoring psychiatric recommendations for more socialization, his parents decided to home school William until age eight. Finally, feeling they were unable to keep him out of a school setting any longer, they sent him to the Homer Avenue School for two years, where his behavior improved dramatically --- he even earned an "A" in comportment in his first year. 
  11. ^ „William Shockley”. American Institute of Physics (na jeziku: engleski). 10. 9. 1974. Pristupljeno 2022-07-17. 
  12. ^ Hiltzik, Michael A. (2. 12. 2001). „The Twisted Legacy of William Shockley”. Los Angeles Times. 
  13. ^ Moll, John L. (1995). A Biographical Memoir of William Bradford Shockley (PDF). Washington, D.C.: National Academies Press. 
  14. ^ Shurkin 2006, str. 38–39
  15. ^ „Google Patents assignee:(Shockley William)”. patents.google.com. Pristupljeno 12. 12. 2020. 
  16. ^ Shockley, William (1971). „Models, Mathematics, and the Moral Obligation to Diagnose the Origin of Negro IQ Deficits”. Review of Educational Research. 41 (4): 369—377. ISSN 0034-6543. JSTOR 1169443. doi:10.2307/1169443. 
  17. ^ Shockley, William (1971). „Negro IQ Deficit: Failure of a "Malicious Coincidence" Model Warrants New Research Proposals”. Review of Educational Research. 41 (3): 227—248. ISSN 0034-6543. JSTOR 1169529. doi:10.2307/1169529. 
  18. ^ Shockley, Wiliam; Shockley, William (1972). „Dysgenics, Geneticity, Raceology: A Chalenge to the Intelectual Responsibility of Educators”. The Phi Delta Kappan. 53 (5): 297—307. ISSN 0031-7217. JSTOR 20373194. 
  19. ^ Shockley, William (1972). „A Debate Challenge: Geneticity Is 80% for White Identical Twins' I.Q.'s”. The Phi Delta Kappan. 53 (7): 415—419. ISSN 0031-7217. JSTOR 20373251. 
  20. ^ Shockley, William (1973). „Deviations from Hardy-Weinberg Frequencies Caused by Assortative Mating in Hybrid Populations”. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 70 (3): 732—736. Bibcode:1973PNAS...70..732S. ISSN 0027-8424. JSTOR 62346. PMC 433346 . PMID 4514986. doi:10.1073/pnas.70.3.732 . 

Literatura

uredi

Spoljašnje veze

uredi