Branko Pantelić
Branko Pantelić Panter (Stubline, 6. septembar 1957 — Rastošnica, 4. septembar 1992) bio je potpukovnik Vojske Republike Srpske.[1]
| Branko Pantelić | |
|---|---|
 Pantelić u uniformi | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Panter |
| Datum rođenja | 6. septembar 1957. |
| Mesto rođenja | Stubline, NR Srbija, FNR Jugoslavija |
| Datum smrti | 4. septembar 1992. (34 god.) |
| Mesto smrti | Rastošnica, BiH |
| Porodica | |
| Supružnik | Valentina |
| Deca | Kristina, Marija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1991–1992 |
| Vojska |  Jugoslovenska narodna armija  Vojska Republike Srpske |
| Rod | Specijalne jedinice |
| Čin | potpukovnik |
| Jedinica |  Garda Panteri |
| Učešće u ratovima | |
| Odlikovanja |  |
Biografija
urediBranko Pantelić zvani Panter rođen je u Stublinama kod Obrenovca 6. septembra 1957. od oca Ljubisava i majke Marije. Osnovnu školu završio je u Stublinama, a potom je u Beogradu upisao Višu gimnaziju koju je završio 1977. godine.
Školovanje je nastavio u Beogradu gde je upisao Vojnu akademiju (smer artiljerija) na kojoj se od početka izdvojio kao odličan student i sportista. Za vreme školovanja učestvovao je na mnogim sportskim manifestacijama gde je neretko dobijao medalje i pohvale. Takmičio se u košarci, odbojci, višeboju i drugim disciplinama. Vojnu akademiju završio je 1981. godine. Prvo radno mesto dobio je u Nišu gde je radio šest meseci a potom je prekomandovan u Knjaževac gde je ostao četiri godine i gde se isticao odličnim ocenama i prevremeno je unapređivan zbog postignutih uspeha. Zbog svojih kvaliteta bio je omiljen i među vojnicima. U Knjaževcu je igrao košarku za KK Leda.
U Knjaževcu je upoznao svoju suprugu Valentinu 1986. godine kada je dobio prekomandu u Zaječar. S njom se venčao 1988. i dobio ćerku Kristinu. Iste godine prekomandovan je u Prištinu gde je radio u kasarni „Maršal Tito” i tada je postao major. Druga ćerka Marija rodila se 1989. godine. Godinu dana posle toga je prekomandovan u Prizren gde je radio do 1991. godine. Iste godine, pred sam početak rata u Bosni i Hercegovini pohađao je Komandno-štabnu akademiju koju nije uspeo da završi jer je otišao u istočnu Slavoniju u selo Negoslavci koje je bilo jedno od najvećih tadašnjih žarišta ratnih sukoba u Hrvatskoj. Nakon toga, otišao je za Vukovar gde je bio komandant teritorijalne odbrane.
U Vukovaru ostaje sve do početka rata u Bosni. Prvo je otišao za Ugljevik, a potom u Bijeljinu sa zadatkom da izvrši formacijsku reorganizaciju tadašnje vojne jedinice „Srpska nacionalna garda SAO Semberije i Majevice” u saradnji sa komandom tadašnje jedinice. Svojim obrazovanjem, umećem i sposobnostima, jedinica je za kratko vreme postigla velike rezultate u borbama i spasila veliki broj ljudi čiji su životi bili ugroženi ratnim dejstvima. Kao jedna od najuspešnijih akcija izdvaja se operacija Smoluća gde je nekoliko hiljada ljudi spaseno iz neprijateljskog okruženja. Za vrlo kratko vreme postao je poštovan i omiljen kao vođa i čovek među ljudima i kolegama zbog svoje hrabrosti i odlučnosti.
Ubrzo nakon Smoluće, Branko gine u zasedi na planini Majevici u mestu Rastošnica 4. septembra 1992. godine. Njegovi borci borili su se za njegovo telo dva dana posle pogibije. Istog dana unapređen je u čin potpukovnika što nije ni saznao. Nakon Brankove pogibije, jedinica u znak sećanja i poštovanja prema poginulom komandantu uzima ime „Garda Panteri” i izrađuje se stilizovani amblem sa slikom pantera u skoku. Posmrtno je odlikovan i Karađorđevom zvijezdom sa srebrnim mačem za vojne zasluge, 1994. godine.
Sahranjen je 9. septembra u rodnim Stublinama gde ga je ispratila porodica i više hiljada kolega, gardista i prijatelja. Njegov saborac Rodoljub Roki Vulović ga je opevao u pesmi „Panteru za sjećanje”.[2]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ U spomen na Branka Pantelića
- ^ „Obilježeno 25 godine od osnivanja Garde Panteri”. Arhivirano iz originala 24. 5. 2018. g. Pristupljeno 24. 5. 2018.
