Bitka kod La Plate

Bitka kod La Plate (13. decembar 1939) bila je prva veća pomorska bitka u Drugom svetskom ratu. Nemački džepni bojni brod Admiral Graf Špe, koji je patrolirao južnim Atlantikom, pronašle su kraj estuara reke La Plate u Južnoj Americi tri manje britanske krstarice: Ahiles, Egziter i Ajaks.

Bitka kod La Plate
Deo Drugog svetskog rata

Admiral Graf Špe tone
Vreme13. decembar 1939.
Mesto
Kraj estuarija reke La Plate, Urugvaj
Ishod Britanska propagandna pobeda
Sukobljene strane
Ujedinjeno Kraljevstvo
Ujedinjeno Kraljevstvo
+ Novi Zeland
Nacistička Njemačka
Nacistička Nemačka
Komandanti i vođe
Henri Harvud Hans Langsdorf
Jačina
1 teška krstarica
2 lake krstarice
1 džepni bojni brod
Žrtve i gubici
1 krstarica oštećena
72 mrtvih
1 džepni bojni brod potopljen
36 mrtvih

Tokom bitke, Egziter je pretrpeo teška oštećenja, te je prisiljen na povlačenje. Ajaks i Ahiles prisilili su Graf Špea da se povuče u neutralnu luku Montevideo. Nakon veoma napetog perioda kapetan Graf Špea, Hans Langsdorf, naredio je da posada sama potopi svoj brod umesto da ponovno uđe u bitku. Bitka je bila veliki propagandni udarac za Nemce.[1]

Pozadina

uredi

Upućen avgusta 1939. u Atlantski okean da vodi krstarički rat, nemački džepni bojni brod Admiral Graf Špe (10.000 t, 6 topova od 280 mm, 8 od 150 mm, 8 torp. cevi od 533 mm, 2 hidroaviona, brzina 26 čvorova) pod komandom kapetana bojnog broda Hansa Langsdorfa napao je 2. decembra u južnom Atlantiku britanski trgovački brod Doric Star koji je, pre nego što je potopljen, obavestio o susretu ratne brodove. Britanska teška krstarica Egziter (8.390 t, 6 topova od 203 mm, 6 torpednih cevi od 533 mm, 2 hidroaviona, brzina 32 čvora) i lake krstarice Ahiles i Ajaks (6.985, odnosno 7.030 t, po 8 topova od 152 mm, 8 torpednih cevi, 2 hidroaviona, brzina 32.5 čvorova) pod komandom komodora Henri Harvuda, uspostavile su 13. decembra nešto posle 6 časova optički dodir sa nemačkim brodom.[1]

Bitka

uredi

Posada Admiral Graf Špea je na početku posumnjala da su, osim Egzitera, druge dve lake krstarice manji razarači koji su štitili konvoj. Graf Špe otvara vatru iz svojih 280 mm topova u 06:14, sa 23.000 m. Koristeći se većom brzinom svojih brodova, Harvud deli snage i vrši obuhvat protivnika, a otvara vatru kad se odstojanje smanjilo na 17-18.000 m. Egziter se okreće prema severozapadu, dok Ajaks i Ahiles zajedno prema severoistoku. Graf Špe je u početku borbe tukao sva tri britanska broda. Kasnije koncentriše vatru na tešku krstaricu Egziter, smatrajući je najopasnijom, ali Ajaks i Ahiles, angažovani samo nemačkom srednjekalibarskom artiljerijom jednog boka, pogađaju nemački bojni brod i primoravaju ga da od 6 časova i 30 minuta angažuje polovinu svoje teške artiljerije protiv njih.[1]

Ploveći na zapad paralelno s britanskom teškom krstaricom Egziter bojni brod Admiral Graf Špe snažno ju je tukao svojim najjačim topovima, a novozelandska krstarica Ajaks sve je više zaostajala. Oko 07:16, udaljen oko 15.000 m od protivničkih lakih krstarica, nemački bojni brod polaže dimnu zavesu i naglo skreće prema britanskoj teškoj krstarici Egziter u nameri da je konačno potopi. Premda na britanskoj krstarici deluju samo dva topa, ostali su oštećeni, posada Egzitera tako dobro gađa da je Graf Špe morao ustuknuti i udaljiti se. Istovremeno britanska laka krstarica Ahiles i novozelandska laka krstarica Ajaks uspevaju smanjiti razdaljinu i sada one tuku sve preciznije po nemačkom brodu. Izgledalo je da su u tom trenutku Nijemci izgubili živce i da više ne znaju na koju stranu da uzvrate paljbu.[1]

Ipak, zapovjednik bojnog broda Admiral Graf Špe Hans Langsdorf usmerio je paljbu na lake krstarice i u 07:25 granata od 280 mm pogađa Ajaks i uništava mu obje krmene artiljerijske kule. Istovremeno pogođen je i Egziter koji je ostao bez topova i više nije mogao da uzvrati po Admiralu Graf Špeu. Britanske krstarice bile su primorane da se udalje od nemačkog bojnog broda i da brzo izvrše popravke ne bi li ponovo mogle da uđu u bitku s još neoštećenim nemačkim bojnim brodom.[1]

Nejasno je zašto se nemački bojni brod iznenada sklonio u neutralnu luku Montevidea, a nije bolje iskoristio svoje bojne mogućnosti i prednosti. U skladu sa tadašnjim međunarodnim propisima bojni brod smeo je da ostane u neutralnoj luci najviše 24 sata, nemački ambasador uspeo je da izbori traženih 72 sata, a opet nije jasno zašto su se britanske diplomate u Montevideu tome žestoko protivile, kad je Britancima više odgovaralo da Admiral Graf Špe ostane u luci što duže. Naime, u pomoć ozbiljno oštećenoj britanskoj bojnoj grupi hitala je britanska teška krstarica Kamberlend od 10.000 tona s osam topova od 203 mm. Kamberlend je bila nešto jača od Egzitera i jedina je bila u mogućnosti da pomogne dok su svi ostali britanski ratni brodovi bili na hiljade milja daleko.[1]

Namera Nemaca sada je bila jasna: trebalo je da se probiju prema luci Buenos Ajres gde bi argentinske vlasti bile mnogo popustljivije prema nemačkom bojnom brodu. No, 17. decembra stigla je teška krstarica Kamberlend. Nemački džepni bojni brod Admiral Graf Špe polako je oko 18.15 časova počeo napuštati luku praćen nemačkim teretnim brodom Takoma. Svi su pomislili da će se na pučini ispred Urugvaja razviti još jedan pomorski boj, ali dogodilo se suprotno. Oko 1956 na Admiral Graf Špeu začule su se snažne eksplozije, u prvom trenutku Britanci su pomislili da brod otvara paljbu, no nije bilo tako. Eksploziv na brodu je aktivirao lično kapetan Langsdorf želeći na ovaj način da izbegne moguće gubitke među članovima posade.[1]

Posledice

uredi

Admiral Graf Špe je potonuo u plitkim vodama i zaseo na dno tako da su mu gornji delovi ostali nad površinom. Posada je spašena i prebačena u Argentinu,[1] a zapovednik Langsdorf se tri dana kasnije ubio iz svog pištolja u jednom hotelu ogrnut zastavom nemačke carske mornarice iz Prvog svetskog rata ostavivši pismo sledećeg sadržaja: Lično snosim odgovornost za potapanje broda Admiral Graf Špe. Sretan sam da svojim životom plaćam svaku aluziju na čast zastave pod kojom je brod plovio.

Vidi još

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b v g d đ e ž Vojo Todorović, Vojna enciklopedija (knjiga 5), Beograd (1962), str.129-130.

Literatura

uredi