Biblioteka „Vlada Aksentijević” Obrenovac
Biblioteka Vlada Aksentijević nalazi se u Domu porodice Mihajlović, koji je pripadao trgovcu Dimitriju Markoviću. Dom je 1970. godine proglašen za spomenik kulture, a od 1979. nosi status kulturnog dobra od velikog značaja[1]. Osnivanje biblioteke je vezano za niz seljenja, da bi se konačno uselila u Dom 1974. godine, koji se od tada zove Milošev konak. Ova biblioteka je jedina ustanova kulture u Obrenovcu.
Biblioteka Vlada Aksentijević u Obrenovcu | |
---|---|
Osnivanje | 1974. |
Lokacija | Obrenovac Srbija |
Broj predmeta | 70 000 publikacija |
Direktor | Vukašin Ljuština |
Adresa | Miloša Obrenovića broj 182 |
Veb-sajt | http://www.bibliotekaobrenovac.org/ |
Istorijat biblioteke
urediPisani dokumenti su jako malobrojni i oskudni iako razvoj bibliotečke delatnosti ima stogodišnju tradiciju. Biblioteke u Valjevskom okrugu se javljaju krajem 19. veka i tome svedoči članak objavljen u Valjevskim novinama 1892. godine. Posle uspostavljanja novog režima u Srbiji posvećena je pažnja prosvećivanju i bogaćenju kulturnom životu radnika, pa je pokrenuta i radnička čitaonica. U periodu između dva rata postojale su biblioteke pri seoskim kulturnim društvima u Draževcu, Zabrežju, Konaticama i Stublinama.[2] ,[3]
Posleratni period
urediPo okončanju Drugog svetskog rata, osnovan je Kulturno prosvetni odsek Okružnog narodnog – oslobodilačkog odbora Valjevo 1944. godine. U većim mestima Valjevskog okruga (Mionici, Ubu, Lajkovcu i Obrenovcu) otvoreni su domovi kulture. Biblioteka je dobila ime po narodnom heroju iz ovog kraja, Vladi Aksentijeviću. Formirani knjižni fond je bio malobrojan, a u njegov sastav ulazio je veliki broj periodičnih publikacija (novina i časopisa). Početkom 1947. biblioteka sa čitaonicom imala je knjižni fond od 488 knjiga, 9 listova i 3 časopisa i mesečno 480 čitalaca. Kada je 1960. donet Zakon o bibliotečkoj delatnosti, biblioteka počinje sa proučavanjem stanja, potreba i uslova razvitka mreže biblioteka, od tada se biblioteka bavi i pružanjem stručne pomoći, usavršavanjem bibliotečkih kadrova, vršenjem stručnog nadzora nad radom svih tipova biblioteka u opštini – seoskih i školskih. Sledeće godine ova biblioteka je postala matična i dobila je nove prostorije u centru grada, gde su smešteni knjižni fond oko 10 000 knjiga i desetak naslova periodike sa dvadesetak čitalačkih mesta. Rad sa korisnicima obavljala su tri knjižničara. Zbog postignutih rezultata u akciji „Mesec dana knjiga“ iste godine, biblioteka je nagrađena. Stare prostorije su iskorišćene za otvaranje knjižare koja je radila u okviru proširenih delatnosti biblioteke. Pod zaštitom je Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda. Restauraciju i rekonstrukciju izvršio je Zavod za zaštitu spomenika pod nadzorom Zorana Jakovljevića. Oformljen je i naučni fond sa čitaonicom, uz već postojeće pozajmno odeljenje. Zajednica matičnih biblioteka Srbije dodelila je 1975. godine nagradu ,,Milorad Panić – Surep“ za postignute rezultate u razvoju bibliotečke delatnosti i unapređivanja bibliotekarstva u republici. Otvoren je i novi ogranak u Domu kulture i sportova 1973. godine, sa početnim fondom od 5000 knjiga. Godine 1990. ustanovljena je književna nagrada „Biblios“ koja se dodeljuje svake godine na dan Biblioteke, domaćem autoru za najuspešnije delo objavljeno u prethodnoj godini ili za njegovo celoukupno stvaralaštvo prema oceni žirija, kojem predsedava prošlogodišnji dobitnik. Dosadašnji dobitnici su: Matija Bećković, Ljubomir Simović, Branislav Petrović, Stevan Raičković i mnogi drugi.[4]
Biblioteka danas
urediDanas pored centralne zgrade ima još 4 aktivna ogranka, a to su: Ogranak SKC u Domu kulture i sportova, Rojkovac, Stubline i ogranak Pavle B. Nikolić. Organizacionu strukturu biblioteke čine:
- Pozajmno odeljenje
- Naučno odeljenje sa čitaonicom od 20 čitalačkih mesta
- Zavičajno odeljenje
- Dečje odeljenje
Strukturu zaposlenih čini oko 15 stručnih lica. Ukupan fond obuhvatao je oko 95 000 publikacija, od kojih je 25 000 stradalo u majskim poplavama 2014. U toku je obrada knjiga dobijenih donacijom tako da se stanje svakodnevno menja. Sve se nalazi u slobodnom pristupu i fond čini:
- Fond monografskih publikacija
- Fond serijskih publikacija
- Fond neknjižne građe (kartografska i audiovizuelna građa i sitan bibliotečki materijal – razglednice, fotografije, plakati i sl.)
- Zavičajni fond
- Dečji fond
Pored autorskog i centralnog, biblioteka vodi i redovno ažurira lisni katalog. Ovaj katalog postoji i u elektronskom obliku od 2002. godine u kojem se u sklopu programa Moljac, može pored pretraživanja po autoru pretraživati i po naslovu. Pozajmno odeljenje sadrži dela iz oblasti književnosti i beletristike. U okviru beletristike postoje časopisi iz oblasti kulture, književnosti, bibliotekarstva, istorije i geografije. U fondu neknjižne građe, zvučne građe ima oko 200 jedinica, i to su uglavnom zvučne knjige. Audiovizuelnu građu čini multimedija – filmovi i drame. U zavičajnoj zbirci postoji 600 publikacija monografske, zavičajne periodike, fond fotografija koje su skenirane i uglavnom nabavljane iz privatnih kolekcija, razglednice, plakati, katalozi izložbi. Dečji fond je zbog nedostatka prostora prebačen u Dom kulture i tamo je najbogatije opremljen. Postoji i Galerijski prostor u kojem se održavaju promocije knjiga, književne večeri, i internet kutak sa dva mesta. U okviru čitaonice održava se program za predstavljanje nacionalnih kultura, obeležavanje jubileja, predstavljanje knjiga, stvaralaca, monodrame, predstave za decu, tribine, okrugli stolovi, radionice. Dvorište biblioteke je pretprošle godine služilo za projekat Obrenovačko leto, koji je trajao dva meseca.[5]
Aktivnosti i projekti
urediNajviše se razvija zavičajna izdavačka delatnost, koja se ostvaruje u objavljivanju književnih dela zavičajnih autora. Značajno je objavljivanje zbornika „Puls varoši – prilozi za monografiju Obrenovca", sa tekstovima o različitim temama i čiji su autori uglavnom Obrenovčani. Biblioteka učestvuje na stručnim skupovima u regionu, gde predstavlja delove svoje delatnosti. Izrađuje i bibliografije zavičajnog tipa, kao i bibliografije svih članova Obrenovačkog književnog kluba.[5]
-
Spoljašnji izgled Biblioteke
-
Dvorišni prostor
-
Biblioteka u Obrenovcu
Reference
uredi- ^ „Česni dom porodice Mihailović”. www.beogradskonasledje.rs. Zavod za zaštitu spomenika kulture Grada Beogada. Pristupljeno 22. 1. 2020.
- ^ Dejvis, Rob (2002). Javne biblioteke, javne informacije, digitalno opismenjavanje. Beograd: Glasnik NBS.
- ^ „Biblioteka "Vlada Aksentijević", Obrenovac”. Pristupljeno 9. 10. 2017.
- ^ Vučković, Željko (2003). Novi Iflini standardi za javne biblioteke. Novi Sad: Godišljak Biblioteke Matice srpske.
- ^ a b Janošević, Ivana (2004). Puls varoši - prilozi za monografiju Obrenovca. Obrenovac: Biblioteka Vlada Aksentijević.