Benko Davičo

Benko Davičo (Beograd, 7. oktobar 1871 – Beograd, 29. juni 1913) bio je advokat i književnik, a u ratu rezervni pešadijski poručnik. ^[1] Za svoje angažovanje kao donator i osnivač više javnih srpskih društava, i aktivnosti u njima, od strane kralja Aleksandra Obrenovića odlikovan je 1903. godine.^[2]

Biografija

Benko Davičo rođen je na Jaliji, u uglednom domu Daviča. Otac Samuilo Hajim, bio je trgovac i predsednik skupa Crkveno-školske jevrejske opštine u Beogradu, i majka Ermoza. Osnovnu školu, gimnaziju i Pravni fakultet završio je u Beogradu. Za vreme studija, nagrađen je Kraljevom nagradom za svetosavski temat.

Nakon odsluženog vojnog roka, položio je ispit za rezervnog oficira. Pravnički staž odslužio je kao pisar u Prvostepenom sudu i Glavnoj kontroli. Bio je načelnik Ministarstva narodne privrede u dva navrata (1894, 1896) i pisar Apelacionog suda za grad (1896 – 1898). Po položenom pravosudnom ispitu, otvorio je advokatsku kancelariju (1901 – 1912). Još kao gimnazijalac, pokrenuo je osnivanje Zajednice - Jevrejskog omladinskog kluba (često nazivan i Srpsko-jevrejska omladinska zajednica), u kojoj su organizovana kulturna i književna događanja, predavanja, koncerti i predstave. Klub Zajednica formiran je 1905. godine, a naredne godine, pokrenut je istoimeni časopis. Davičo je bio dugogodišnji predsednik Srpsko-jevrejskog pevačkog društva i saradnik Crkveno-školske jevrejske opštine. Pomagao je, kao dobrotvor, Beogradsku trgovačku omladinu. Bio je među osnivačima Đačkog gimnastičkog društva i Društva za potpomaganje radi izučavanja zanata, veština i viših akademskih nauka, a jedno vreme i potpredsednik Potpore, kako se kraće Društvo nazivalo. Na njegov zahtev, sastali su se beogradski Jevreji, 1908. godine, i usvojili Rezoluciju protiv aneksije Bosne i Hercegovine, koju su prosledili svim jevrejskim opštinama u Evropi. Jedan je od osnivača Bene Berit loža „Srbija” (1911), a bio je i njen potpredsednik.

Bavio se književnim radom i pisao pesme. Objavljivao je u Brankovom kolu i Srpskom pregledu. Prevodio je sa španskog i nemačkog pozorišne komade i poeziju.

Učestvovao je u Drugom balkanskom ratu kao rezervni pešadijski poručnik, u borbama kod Krivolaka (1913). Zaražen kolerom, vraća se u Beograd na lečenje, gde je preminuo 29. juna 1913. godine.^[3] Kralj Aleksandar Obrenović odlikovao ga je 1903. godine. ^[4]

Reference

^ Spomenica poginulih i umrlih srpskih Jevreja u Balkanskom i Svetskom ratu 1912-1918. Beograd: Jevrejski istorijski muzej Savez jevrejskih opština Srbije. 1927. ISBN 978-86-88113-09-0.
^ Znameniti Jevreji Srbije: biografski leksikon. Beograd: Savez Jevrejskih opština Srbije. 2011. ISBN 978-86-915145-0-1.
^ „Davičo Benko”. Amanet (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-05.
^ Znameniti Jevreji Srbije: biografski leksikon. Beograd: Savez jevrejskih opština Srbije. 2011. str. 71 — 72. ISBN 978-86-915145-0-1.

Spoljašnje veze

Jevrejska digitalna biblioteka
Spomenica poginulih i umrlih srpskih Jevreja u Balkanskom i Svetskom ratu 1912-1918 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (15. april 2021)
Znameniti Jevreji Srbije: biografski leksikon Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. mart 2021)

[1] Spomenica poginulih i umrlih srpskih Jevreja u Balkanskom i Svetskom ratu 1912-1918. Beograd: Jevrejski istorijski muzej Savez jevrejskih opština Srbije. 1927. ISBN 978-86-88113-09-0.

[2] Znameniti Jevreji Srbije: biografski leksikon. Beograd: Savez Jevrejskih opština Srbije. 2011. ISBN 978-86-915145-0-1.

[3] „Davičo Benko”. Amanet (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-05.

[4] Znameniti Jevreji Srbije: biografski leksikon. Beograd: Savez jevrejskih opština Srbije. 2011. str. 71 — 72. ISBN 978-86-915145-0-1.

[1]

[2]

[3]

[4]