Šnjegotina Gornja
Šnjegotina Gornja je naseljeno mjesto u opštini Teslić, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 2013. u naselju je živjelo 545 stanovnika, 33 km sjeverozapadno od opštinskog centra, na 260–557 m n. v. Kroz selo vodi 10 km regionalnog puta Teslić–Klupe–Šnjegotina–Čelinac–Banjaluka (dijelom asfaltiran). U selu razbijenog tipa zaseoci su Šajinovići, Miškići, Lukavac, Bjelobor, Prodići, Letići, Lađevačka rijeka, Anteševići, Živkovići, Košćuk, Batinovo brdo i Brežine, dok je u Lukavačkom polju, kotlinskom proširenju u dolini Lukavca, smješteno središte sela (Centar).
Šnjegotina Gornja | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Teslić |
| Stanovništvo | |
| — 2013. |  545 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 40′ 42″ S; 17° 35′ 26″ I / 44.6783° S; 17.5906° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
  Šnjegotina Gornja Šnjegotina Gornja na karti Bosne i Hercegovine | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 053 |
Atar brdsko-planinskog sela zahvata površinu od oko 30-ak km² i većim dijelom ga ispunjava Veliki Oftek (557 m n. v.). Brojni su vodotoci, a najveći je rječica Lukavac, pritoka Velike Ukrine (Ukrnje). Veliko bogatstvo kraja su šume: prednjače bukove i hrastove, a ima i borovih i smrčinih šuma.
Geografija
urediOvaj odeljak bi trebalo proširiti. Možete pomoći dodavanjem sadržaja. |
Istorija
urediOskudni su podaci o Šnjegotini prije XVI vijeka. Bila je između srpskih manastira Liplje i Stuplje, koji se u istorijskim izvorima pominju krajem XV vijeka. Porušeni su u Bečkom ratu, potkraj XVII vijeka. Manastirsku crkvu u Liplju, Šnjegotinci i Lipljaci su obnovili u XIV vijeku.
Početkom XVI vijeka ovaj, u pograničnim borbama Turaka i Ugara opustošeni, kraj pao je pod tursku vlast. Nova vlast je podsticala doseljavanje vlaha (srpskih stočara) porijeklom iz Hercegovine. Prema katastarskom popisu iz 1570. godine vlasu u „Snjegotini“ su, pored vlaha u Čečavi i Briću i Belo-Bučju, pripadali knežini sa središtem u Trepču, selu kod Tešnja. Broj vlaha i njihov unutrašnji život je jačao, pa je „Snjegotina“ uskoro izdvojena u zasebnu knežinu. U vrijeme austrougarske uprave, započeta je intenzivna eksploatacija šnjegotinskih šuma. Tršćanska firma Morpurgo i Parente je 1890-ih godina za potrebe izvoza hrastovine izgradila prugu na gravitacioni pogon (koturača) Klupe–Batinovo brdo (rječica Lukavac). Sredinom 1913. godine austrougarske vlasti su ugovornom šumskom području Bosanskom a. d. za preradu drveta (danas Hemijska industrija Destilacija a. d.) iz Teslića priključile šumsko područje Šnjegotina–Bistrica. Pruga je produžena dolinom Lukavca do Zelenike. Pruga je demontirana 1927. godine, a 1933. godine na njenoj trasi je započeta gradnja kolskog puta. Od 1927. do 1934. Šnjegotina je bila zasebna opština, a stanovništvo njenih sastavnih dijelova 1931. godine nije zasebno popisano. Nedostatak finansija i spremnog činovništva uticali su na odluku vlasti da se Šnjegotina 1934. pripoji teslićkoj opštini.
Seljaci su u Šnjegotini sami napravili crkvu, pre 1938.[1]
Stanovništvo
uredi| Demografija[2] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1961. | 1.186 | |
| 1971. | 1.131 | |
| 1981. | 1.108 | |
| 1991. | 904 | |
| 2013. | 545 | |
Poznate ličnosti
uredi- Ranko Pavlović, srpski književnik
- Vasilije Šajinović, srpski književnik
Reference
uredi- ^ "Politika", 19. feb. 1938
- ^ Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
