Šablon:IČ-Džordž Šolti
Džordž Šolti (engl. Georg Solti; 21. oktobar 1912 — 5. septembar 1997), rođen kao Đerđ Štern (mađ. Stern György), bio je mađarsko-britanski orkestralni i operski dirigent, najpoznatiji po nastupima sa operskim kompanijama u Minhenu, Frankfurtu i Londonu i kao dugogodišnji muzički direktor Čikaškog simfonijskog orkestra. Rođen je u Budimpešti, gde je studirao kod Bela Bartoka, Lea Vajnera i Erna Dohnaja. Tridesetih godina 20. veka bio je repetitor u Mađarskoj državnoj operi i radio je na Salcburškom festivalu za Artura Toskaninija. Njegova karijera je prekinuta porastom uticaja nacista na mađarsku politiku, a budući da je bio jevrejskog porekla, pobegao je od sve oštrijih mađarskih antijevrejskih zakona 1938.
On je 1969. je postao muzički direktor Čikaškog simfonijskog orkestra, a tu funkciju je obavljao 22 godine. Sa orkestrom je dirigovao višestrukim snimanjima i međunarodnim turnejama visokog profila. Šolti se 1991. godine odrekao te funkcije i postao laureat muzičkog direktora orkestra, a tu funkciju je obavljao do svoje smrti. Kao osmi muzički direktor Čikaškog simfonijskog orkestra, radio je i kao muzički direktor Pariskog orkestra od 1972. do 1975. i glavni dirigent Londonske filharmonije od 1979. do 1983. godine. Poznat u ranim godinama po intenzitetu muziciranja, smatralo se da je Šolti u kasnijim godinama postao dirigent. Snimio je mnoga dela dva ili tri puta u različitim fazama karijere i bio plodan snimatelj, napravivši više od 250 snimaka, uključujući 45 kompletnih operskih postavki. Najpoznatiji od njegovih snimaka je Decca Records komplet Vagnerovog Prsten Nibelunga, napravljen između 1958. i 1965. Dva puta je proglašen za najuspešnijeg snimatelja ikada, u anketama za časopis Gramophone 1999. i BBC Music Magazine 2012. godine. Šolti je u više navrata nagrađivan tokom svoje karijere od snimateljske industrije, uključujući 31 nagradu Gremi.