Crteži doline Valkamonika
Valkamonika (ili Val Kamonika) dolina je u nižem delu alpskog dela Lombardije, u okrugu Breša u severnoj Italiji. To je zapravo gornja dolina reke Oljo, uzvodno od jezera Izeo.
Crteži na stenama Valkamonike | |
---|---|
Svetska baština Uneska | |
Mesto | Italija |
Koordinate | 46° 01′ 26″ S; 10° 21′ 00″ I / 46.0239° S; 10.35° I |
Uključuje |
|
Kriterijumi | Kulturno dobro: iii, vi |
Referenca | 94 |
Upis | 1979 (-1976. sednica) |
Ugroženost | ne |
U njoj se nalazi najveći kompleks praistorijskih crteža na stenama u Evropi, s oko 300.000 petroglifa koje su nacrtali pripadnici plemena Kamuni na stotinama stena, a datiraju od mlađeg paleolita (oko 6000. p. n. e.) pa sve do 19. veka.[1] Ove figure povezane s poljoprivredom, navigacijom, ratovanjem i vračanjem predstavljaju izvanrednu slikovni dokumentaciju praistorijskih običaja i svesti. Sistemsko tumačenje, tipološka klasifikacija i hronologija proučavanja praistorije, sociologije i etnologije. Zbog toga su 1979. godine crteži uvršteni na UNESKO-v spisak Svetske baštine u Evropi kao prva Svetska baština u Italiji.[2]
Istorija
urediU području doline Kamonika prepoznato je nekoliko razdoblja nastanka petroglifa koja odgovaraju evoluciji kamunijskog društva:
- Mlađi paleolit (od oko 8000. p. n. e.) — prizori lova i rane kulture;
- Neolit (4000—3000. p. n. e.), pred kraj ledenog doba — prvi verski prizori, figure ljudi postaju obavezne i javljaju se prikazi svakodnevnice, vrhunac umetnosti Kamunija;
- Eneolit (3000—2000. p. n. e.) —kvalitetniji narativni prizori s detaljnim prikazima ljudi i seoskog života te važnih ženskih inicijacijskih rituala;
- Vreme mešanja kulture (od oko 1000. p. n. e.) — prizori bitaka, koliba, kola, žetvi i oružja. Od tada slabi praksa stvaranja petroglifa.
Od 6. veka p. n. e. do 476. godine ovu dolinu su kontrolisali Kelti, a potom Rimljani koji su ostavili rudnike čelika s radionicama. Nakon čestih upada varvara, kulturu Kamunija osvajaju Germani Heruti, a potom Ostrogoti koji su je gotovo potpuno uništili 542. godine. Od 568. do 774. godine njima vladaju Langobardi, a potom Franci koji podstiču Benediktince da u dolinu izgrade manastire i crkve. Negde oko 1000. godine ponovo se javlja potreba za osamostaljenju i samoupravom, te se stvaraju samostalne zajednice, tzv. vicini (le vicinie). One 1164. godine carskom dozvolom postaju opštine (komune), a od 1428. godine pripadaju Mletačkoj republici, te se zbog nje od tada spore Venecija i Milansko Vojvodstvo.
Zahvaljujući uspešnim manastirima koji su podsticali rudarstvo, stočarstvo i proizvodnju vune, dolina je bila privredno jako uspešna. Kada je 1769. godine Breša pala u ruke Francuske, dolina je nazvana Cantone della Montagna i podeljena je na sedam župa. Tokom Napoleonove vladavine propadale su poljoprivreda i stočarstvo. Austrija je dolinu pripojila svojoj regiji Serđo 1815. godine, kada je započela strašna glad i dolinu poharala kuga koja je potrajala do 1818. godine kada je osnovana Kraljevina Italija, 52 opštine doline Valkamonika su pripale oblastima: Breno, Edolo i Pisagone.
Najpoznatije crteže je otkrio Valter Leng, geograf iz Breše, 1909. godine na dve stene Pian delle Greppe u blizini Kapo di Ponte. Od 1950ih, prikazi s površine hiljadu stena su kategorisani u velikom projektu ”Prevod i klasifikacije“ koji još uvek traje.[3]
Parkovi
urediSvetska baština, UNESKO-va lokacija n° 94
Reference
uredi- ^ Archeocamuni, 13. januar 2009.
- ^ Crteži na stenama Valkamonike na zvaničnoj stranici UNESKO-a
- ^ „Il ciclo istoriativo camuno” [Restoration cycle] (na jeziku: Italian). Archeocamuni.it. Pristupljeno 10. 09. 2009.