Hemijska erozija je proces raspadanja stena uslovljen hemijskim procesima.

Hemijska erozija kao geografska pojava

uredi

U svetskoj geomorfološkoj terminologiji postoji nekoliko naziva za proces i pojavu hemijske erozije. U engleskom jeziku su to chemical dissolution, chemical weathering, solution erosion rate, chemical erosion.[1]

U srpskom jeziku u upotrebi su termini hemijska erozija, kraška erozija (korozija ) i kraška denudacija. Hemijskom raspadanju nisu podložni samo krečnjaci,pa je termin „ kraška erozija „ nedovoljno precizan i obuhvatan. Dobro je poznato da nema stene koja se u vodi ne raspada. Može se govoriti samo o mineralima koji se tom procesu manje ili više opiru.

Agens hemijskog raspadanja je voda obogaćena gasovima i različitim rastvorenim materijama. Zato je nužno da vode ima dovoljno i da ona bude u tekućem stanju. U jednom litru kišnice ima 30 cm³ gasa, od čega je oko 30% kiseonika,10% ugljene kiseline i 60% azota.

U osnovi, hemijska erozija zavisi od klime. Najjače hemijsko raspadanje javlja se u uslovima tropske vlažne klime, slabije je u uslovima umerene, a praktično i ne postoji u uslovima suve - aridne klime. Hemijsko raspadanje je najjače na površini. Sa dubinom inenzitet raspadanja opada. Za razliku od svih vidova erozija čiji je agens voda i koje su „ dvodimenzionalne „ odnosno deluju površinski, hemijska erozija je „ trodimenzionalna „ što znači da je u okviru nje jako izražena vertikalna ( dubinska ) komponenta. Hemijska erozija znatno menja mineraloško-hemijski sastav stena.

Proces hemijskog raspadanja stena podrazumeva uticaj nekoliko različitih procesa: oksidaciju, redukciju, hidrataciju, hidrolizu i hemijsko rastvaranje karbonata.

Reference

uredi
  1. ^ Petrović, D; Manojlović, P: (1997). Geomorfologija. Univerzitet u Beogradu, Geografski fakultet. 


Spoljašnje veze

uredi