Hari Nikvist
Hari Nikvist (engl. Harry Theodor Nyqvist; Stora Kil, 7. februar 1889 — Harlindžen, 4. april 1976) bio je američki inženjer elektronike švedskog porekla koji je značajno doprineo teoriji informacija.
| Hari Nikvist | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. februar 1889. |
| Mesto rođenja | Stora Kil, Nilsbi, Varmland, Švedska |
| Datum smrti | 4. april 1976. (87 god.) |
| Mesto smrti | Harlindžen, Teksas, SAD |
| Obrazovanje | Univerzitet Jejl, Univerzitet u Severnoj Dakoti |
| Naučni rad | |
| Polje | Elektronika |
| Institucija | Belove laboratorije |
| Nagrade | IEEE Medalja časti |
Biografija
urediNikvist je rođen u gradu Stora Kil, Nilsbi, Varmland, Švedska. Bio je sin Larsa Jonsona Nikvista (r. 1847) i Katrine Eriksdoter (r. 1857). Njegovi roditelji imali su sedmoro dece: Elin Terezija, Astrid, Selma, Hari Teodor, Emeri, Olga Marija i Aksel. Nijedno od njih nije kršteno. Nikvist je emigrirao u Sjedinjene Države 1907. godine.
Obrazovanje
urediUpisao se na Univerzitet u Severnoj Dakoti 1912. godine, diplomirao elektrotehniku 1914, a dobio master 1915. godine. Doktorirao je fiziku na Univerzitetu Jejl 1917. godine.
Karijera
urediRadio je u AT&T, odeljenju za razvoj i istraživanje od 1917. do 1934. godine, a nastavio je kada je ta kompanija pretvorena u Belove laboratorije iste godine, sve do penzionisanja 1954. godine.
Nikvist je dobio IEEE medalju časti 1960. godine za „fundamentalne doprinose kvantitativnom razumevanju termalnog šuma, prenosa podataka i negativnih povratnih informacija." U oktobru 1960. godine, dodeljena mu je Stjuart Balantajn medalja Frenklinovog instituta „za njegove teoretske analize i praktične izume na polju komunikacionih sistema tokom prethodnih četrdeset godine uključujući, posebno, njegova originalna dela na poljima teorema telegrafskog prenosa, termalnog šuma u elektrničkim provodnicima i istorije sistema povratnih informacija." Godine 1969. Nacionalna akademija inženjerstva mu je dodelila četvrtu osnivačku medalju „zbog mnogih njegovih fundamentalnih doprinosa inženjerstvu“.
Nikvist je posle penzionisanja živeo u Faru, Teksas, a umro je u Harlindženu, Teksas 4. aprila 1976. godine.
Tehnički doprinosi
urediKao inženjer u Belovim laboratorijama, Nikvist je došao do značajnih otkrića na poljima termalnog šuma ("Džonson-Nikvistov šum"), stabilnosti povratnih informacija pojačavača, telegrafije, faksimila, televizije i ostalih značajnih telekomunikacionih problema. Sa Herbertom E. Ajvsom, pomogao je razvoju prvih mašina za faksimile kompanije AT&T koje su puštene u javnost 1924. godine. Godine 1932, objavio je klasični rad o stabilnosti povratnih informacija pojačavača.[1] Nikvistov kriterijum stabilnosti se sada može naći u svim udžbenicima o teoriji kontrole povratnih informacija.
Njegovi raniji radovi o određivanju zahteva propusnog ospega za prenos informacija postavili su osnove za kasnija ostvarenja Kloda Šenona,[2] što je dovelo do razvoja teorije informacija.
Godine 1927, Nikvist je odredio da je broj nezavisnih pulseva koji mogu da se propuste kroz telegrafski kanal po jedinici vremena ograničen dvostrukim propusnim opsegom kanala. Nikvist je objavio sovje rezultate u radu Certain topics in Telegraph Transmission Theory (1928). Ovo pravilo je u suštini dualno onome što je sada poznato kao Nikvist-Šenonova teorema odabiranja.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ H. Nyquist, "Regeneration theory", Bell System Technical Journal, vol. 11, pp. 126-147, 1932
- ^ Nyquist, Harry. "Certain factors affecting telegraph speed". Bell System Technical Journal, 3, 324–346, 1924
Spoljašnje veze
uredi
- Strana na sajtu IEEE o Nikvistu
- Strana o Nikvistovom kriterijumu sa fotografijom Nikvista sa Džonom R. Pirsom i Rudijem Kompfnerom
- K. J. Astrom: Nikvist i njegovi seminarski radovi, prezentacija iz 2005.
- Nikvistova biografija, str. 2 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. decembar 2013)
- ElectroChemistryBiographies