Fibonačijev niz je matematički niz primećen u mnogim fizičkim, hemijskim i biološkim pojavama. Ime je dobio po italijanskom matematičaru Fibonačiju. Predstavlja niz brojeva u kome zbir prethodna dva broja u nizu daju vrednost narednog člana niza. Indeksiranje članova ovog niza počinje od nule a prva dva člana su mu 0 i 1.[1]

Popločavanje kvadratima čije su stranice po dužini sukcesivni Fibonačijevi brojevi

To jest, nakon dve početne vrednosti, svaki sledeći broj je zbir dva prethodnika. Prvi Fibonačijevi brojevi (sekvenca A000045 u OEIS), takođe označeni kao Fn, za n = 0, 1, … , su:[2]

0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, 6765, 10946, 17711, 28657, 46368, 75025, 121393, 196418, 317811, 514299, 832040...

Ponekad se za ovaj niz smatra da počinje na F1 = 1, ali uobičajenije je uključiti F0 = 0. U nekim starijim knjigama, vrednost je izostavljena, tako da sekvenca počinje sa i ponavljanje je validno za n > 2.[3][4]

Fibonačijevi brojevi su imenovani po Leonardu od Pise, poznatom kao Fibonači, iako su ranije opisani u Indiji.[5][6]

Ako su poznati Fibonačijevi brojevi i onda se može naći broj po formuli

Takođe važi

Uopšteno

Fibonačijeva spirala: aproksimacija zlatne spirale stvorene crtanjem kružnih lukova koji povezuju suprotne uglove kvadrata u Fibonačijevim pločicama; (pogledajte prethodnu sliku)

Fibonačijevi brojevi su u snažnoj vezi sa zlatnim presekom: Binetova formula izražava n-ti Fibonačijev broj u smislu n i zlatnog preseka, i podrazumeva da odnos dva uzastopna Fibonačijeva broja teži zlatnom preseku kako se n povećava.

Fibonačijevi brojevi su dobili ime po italijanskom matematičaru Leonardu iz Pize, kasnije poznatom kao Leonardo Fibonači. U svojoj knjizi Liber Abaci iz 1202. godine, Fibonači je predstavio ovaj niz zapadnoevropskoj matematici,[7] iako je taj niz bio opisan ranije u indijskoj matematici,[8][9][10][11] već 200. godine pre nove ere u radu autora Pingala o nabrajanju mogućih obrazaca sanskrtske poezije nastalih od slogova dve dužine.

Binetova formula

uredi

Binetova formula je eksplicitno izražavanje vrednosti   kao funkcije od  

 

gde je   zlatni presek. U tom slučaju   i   su rešenja jednačine  .

Iz Binetove formule za sve  , sledi da je   za   najbliže celom broju tj.  

Za   je  .

Formula se može analitički prikazati na sledeći način

 

pri tome   vredi za svaki kompleksni broj

Odnos prema zlatnom odnosu

uredi

U teoriji brojeva veliku ulogu igra broj   koji je koren jednačine   i

 

Iz Binetove formule

 

Gde je

 
 

Dalje se dobija

 

i

 

Za sve vrednosti a, b definiše se niz

 

Zadovoljena je i relacija

 

Neka su   i   izabrani tako da je   i   onda dobijeni niz mora biti Fibonačijev niz.

Brojevi   i   zadovoljavaju relaciju

 

 

Odnosno važi

 

Uzimajući   i   kao početne varijable dobija se

 

Odnosno

 
 .

Posmatrajmo sada

 

Za  , broj   najbliži ceo broj je  , koji se može dobiti iz funkcije

 

ili

 

Slično ako je F>0 Fiboničijev broj onda može odrediti njegov indeks unutar niza.

 

gde se   može izračunati korištenjem logaritma druge baze

Primer

 

Osobine

uredi

Najveći zajednički delitelj dva Fibonačijeva broja je broj čiji je indeks jednak najvećem zajedničkom delitelju njihovih indeksa

Posledice

  je djeljiv sa   ako i samo ako je   deljivo sa   (bez  )

  •   je deljivo sa   samo ako je  
  •   je deljivo sa   samo ako je  
  •   je deljivo sa   samo ako je  

  je prost ako je   prost broj sa isključenjem  

 

Obratno ne važi tj ako je   prost broj   ne mora biti prost

 

Njegov polinom   ima korene   i  

 

Godine 1964, Koši je dokazao da su u nizu Fibonačijevih brojeva jedini kvadrati brojevi sa indeksom 0,,1,2,12  ,  ,  ,  

Generirajuća funkcija niza fibonačijevih brojeva je  

Fibonačijev niz brojeva

uredi

Prvih 21 Fibonačijevih brojeva   za  [12]

F0 F1 F2 F3 F4 F5 F6 F7 F8 F9 F10 F11 F12 F13 F14 F15 F16 F17 F18 F19 F20
0 1 1 2 3 5 8 13 21 34 55 89 144 233 377 610 987 1597 2584 4181 6765

Ovaj niz brojeva može se proširiti i na negativne brojeve.

 
 

Niz brojeva   za  [13]

F−8 F−7 F−6 F−5 F−4 F−3 F−2 F−1 F0 F1 F2 F3 F4 F5 F6 F7 F8
−21 13 −8 5 −3 2 −1 1 0 1 1 2 3 5 8 13 21

Identiteti

uredi
  •  
  •  
  •  
  •  
  •   (sm. ris.)
  •  
  •  
  •  
  •  

Opšte formule

  •  
  •  
  •  
 , kao i  ,

gde matrice imaju oblik  , i je imaginarna jedinica.

 
 

Za bilo koji  

 

Posledica

 

Formula za ponovno dobijanje Fibonačijevih brojeva je

 

Fibonačijev niz u prirodi

uredi

Fibonačijev niz se često povezuje i sa brojem fi (phi), ili brojem kojeg mnogi zovu i „Božanskim odnosom”. Ako se uzme jedan deo Fibonačijevog niza, 2, 3, 5, 8, te podeli svaki sledeći broj s njemu prethodnim, dobiće se uvek broj približan broju 1,618(2/3=1,5; 3/5=1,66; 5/8=1,6). Broj 1,618 jeste broj fi. Odnosi mera kod biljaka, životinja i ljudi, sa zapanjujućom preciznošću se približava broju fi.

Sledi nekoliko primera broja fi i njegove povezanosti sa Fibonačijem i prirodom:

  1. U pčelinjoj zajednici, košnici, uvek je manji broj mužjaka pčela nego ženki pčela. Kada bi podelili broj ženki sa brojem mužjaka pčela, uvek bi dobili broj fi.
  2. Nautilus (glavonožac), u svojoj konstrukciji ima spirale. Kada bi se izračunao odnos svakog spiralnog prečnika prema sledećem dobio bi se broj fi.
  3. Seme suncokreta raste u suprotnim spiralama. Međusobni odnosi prečnika rotacije je broj fi.
  4. Ako se izmeri čovečija dužinu od vrha glave do poda, zatim se to podeli s dužinom od pupka do poda, dobija se broj fi.

Vidi još

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Lucas 1891, str. 3.
  2. ^ Sloane, N. J. A. (ur.). „Sequence A000045”. The On-Line Encyclopedia of Integer Sequences. OEIS Foundation. 
  3. ^ Beck & Geoghegan 2010.
  4. ^ Bóna 2011, str. 180.
  5. ^ Parmanand Singh. Acharya Hemachandra and the (so called) Fibonacci Numbers. Math . Ed. Siwan , 20(1):28-30,1986.ISSN 0047-6269]
  6. ^ Parmanand Singh,"The So-called Fibonacci numbers in ancient and medieval India. Historia Mathematica v12 n3, 229–244,1985
  7. ^ Pisano 2002, str. 404–05.
  8. ^ Goonatilake, Susantha (1998), Toward a Global Science, Indiana University Press, str. 126, ISBN 978-0-253-33388-9 
  9. ^ Singh, Parmanand (1985), „The So-called Fibonacci numbers in ancient and medieval India”, Historia Mathematica, 12 (3): 229—44, doi:10.1016/0315-0860(85)90021-7  
  10. ^ Knuth, Donald (1968), The Art of Computer Programming, 1, Addison Wesley, str. 100, ISBN 978-81-7758-754-8, „Before Fibonacci wrote his work, the sequence Fn had already been discussed by Indian scholars, who had long been interested in rhythmic patterns... both Gopala (before 1135 AD) and Hemachandra (c. 1150) mentioned the numbers 1,2,3,5,8,13,21 explicitly [see P. Singh Historia Math 12 (1985) 229–44]" p. 100 (3d ed)... 
  11. ^ Knuth, Donald (2006), The Art of Computer Programming, 4. Generating All Trees – History of Combinatorial Generation, Addison–Wesley, str. 50, ISBN 978-0-321-33570-8, „it was natural to consider the set of all sequences of [L] and [S] that have exactly m beats. ...there are exactly Fm+1 of them. For example the 21 sequences when m = 7 are: [gives list]. In this way Indian prosodists were led to discover the Fibonacci sequence, as we have observed in Section 1.2.8 (from v.1) 
  12. ^ The Fibonacci series: 03. april 2011.
  13. ^ Negafibonacci Numbers and the Hyperbolic Plane Arhivirano 2018-02-01 na sajtu Wayback Machine

Literatura

uredi

Spoljašnje veze

uredi