Sulejman Omerović
Sulejman Omerović — Car (Maglaj, 8. maj 1923 — Breznica Našička, kod Našica, 17. novembar 1945), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, potpukovnik Jugoslovenske armije i narodni heroj Jugoslavije.
| sulejman omerović | |||
|---|---|---|---|
 Sulejman Omerović Car | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 8. maj 1923. | ||
| Mesto rođenja | Maglaj, Kraljevina SHS | ||
| Datum smrti | 17. novembar 1945. (22 god.) | ||
| Mesto smrti | Breznica Našička, kod Našica, DF Jugoslavija | ||
| Profesija | vojno lice | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | 1942. | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1942—1945. | ||
| Čin | potpukovnik | ||
| Heroj | |||
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija
urediRođen je 8. maja 1923. godine u Maglaju, u siromašnoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu. Posle toga, otišao je u Sarajevo, gde se upisao u Šerijatsku školu i živeo u internatu. Tokom boravka u školi, počeo je da usvaja napredne ideje i okuplja oko sebe grupu istomišljenika, zbog čega je jednom bio i uhapšen; ubrzo je bio pušten, jer žandarmi nisu imali konkretnih dokaza.
Posle kapitulacije Jugoslavije 1941. i dolaska ustaša, pojačao je svoju aktivnost u okupiranom Sarajevu, gde je delovao kao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Februara 1942. dobio je direktivu da napusti Sarajevo i sa grupom drugova iz internata pređe u partizane.
Prvih dana marta 1942. godine, stupio je u Prvi crnogorski bataljon Prve proleterske brigade, u kojem je bio sve do jula 1943. godine, kada je zbog ranjavanja ostao u pozadini. Za člana Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1942. godine.
Prvo vatreno krštenje imao je maja 1942. godine na Sinjajevini, gde su borci skoro mesec dana vodili borbe protiv četnika Pavla Đurišića. Nakon toga je učestvovao u borbama brigade na Durmitoru, Konjicu, Kupresu, Ključu, Bosanskom Grahovu, Jajcu, Jošavki, Ivan-sedlu, na Neretvi i u danima Četvrte neprijateljske ofanzive na Drini i kod Brodareva. U danima Pete neprijateljske ofanzive, kao zamenik političkog komesara, poveo je četu u juriš da odbrani ranjenike kod Čelebića. Kao politički komesar čete, štitio je odstupnicu bataljonu 8. jula 1943. u borbi kod Caparde, gde je bio teško ranjen, što ga je odvojilo od Prve proleterske brigade.
Nakon što je ozdravio, prebačen je među vojvođanske partizane. Tamo je bio komesar bataljona, zamenik komandanta brigade i naposletku komandant Treće vojvođanske brigade. Sa brigadom je prešao Srem, Majevicu, Birač, Ozren, Trebavu, Jahorinu, Zelengoru, Pivu, Loznicu, Cer, Beograd, Sremsku Mitrovicu, Baranju i sve do Klagenfurta.
Kao potpukovnik Jugoslovenske armije i komandant Pete vojvođanske brigade, 17. novembra 1945. godine, na putu Osijek—Našice, poginuo je u sukobu s križarima, kod Breznica Našička, kod Našica.
Sulejman Omerović „Car” bio je jedan od najhrabrijih ljudi koje sam sreo u ovom ratu. Duže vreme smo bili zajedno u istom štabu, pa sam se u to uveravao skoro svakodnevno. Za njega se zbilja može reći da nikad svom vojniku nije naredio nešto što i sam ne bi smeo da izvrši — nepropisano ali visokomoralno vojničko načelo, kojeg bi se morali pridržavati svi koji na bilo koji način budu u prilici da odlučuju o tuđim sudbinama. Valjda i zato, malo koga su, od starešina, Vojvođani toliko voleli i poštovali kao svoga „Cara”.[1]
— Mirko Tepavac o Sulejmanu Omeroviću
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja Jugoslavije.
Reference
urediLiteratura
uredi- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
