Sniježnica (jezero)
Jezero Sniježnica je vještačko, akumulaciono jezero, u selu Sniježnica, kod Teočaka, na liniji razgraničenja između Federacije BiH i Republike Srpske u Bosni i Hercegovini, izgrađeno za potrebe termoelektrane u Ugljeviku. Jezero su puni vodom iz Rastošničke rijeke, a voda se ispušta u rijeku Janju. Nalazi se na površini od 172 hektara, a maksimalna dubina mu je 49 metara[1].
| Jezero Sniježnica | |
|---|---|
 Jezero Sniježnica | |
| Koordinate | 44° 34′ 46″ S; 18° 57′ 25″ I / 44.57936° S; 18.95682° I 44° 34′ 46″ S; 18° 57′ 25″ I / 44.57936° S; 18.95682° I |
| Tip | vještačko, akumulaciono |
| Zemlje basena |  Bosna i Hercegovina Republika Srpska |
| Maks. dužina | 3,45 km |
| Maks. širina | 1,07 km |
| Površina | 1,72 km2 |
| Maks. dubina | 49[1] m |
| Nad. visina | oko 320 m |
  Jezero Sniježnica | |
| Vodena površina na Vikimedijinoj ostavi | |
Izgradnja
uredi
Izgradnja termoelektrane u Ugljeviku je počela 1979. godine. Zbog potreba za velikim količinama vode za rad postrojenja TE, u isto vrijeme, krenulo se i sa izgradnjom akumulacionog jezera. Na nekih 10-ak kilometara od objekta TE, uzvodno rijekom Janjom, u selu Sniježnica izgrađena je brana na Rastošničkoj rijeci. Uporedo sa radovima vršena je i eksproprijacija zemljišta. Većim dijelom jezero se nalazilo na površini tadašnje opštine Ugljevik, ali jedan dio jezera je zahvatao i dijelove opština Zvornik i Lopare. Dijelovi sela Sniježnica (tada opština Ugljevik, sada opština Teočak) i Rastošnica (tada opština Zvornik, sada opština Sapna) su morali biti iseljeni. Pored privatnih objekata, i crkva u Rastošnici (izgrađena 1972. godine) je djelimično potopljena i još uvijek se nalazi u priobalju jezera. Novi hram je u izgradnji, od sredstava naknade i obeštećenja.
Rat 1992—1995. godina
urediPočetkom rata u Bosni i Hercegovini, jezero Sniježnica se nalazilo u zoni ratnih dejstava. Jedan dio jezera je bio kontrolisan od vojnih snaga Srba, a veći dio su kontrolisale bošnjačke snage. Brana u Sniježnici je, od strane Armije RBiH minirana[2], i predstavljala je prijetnju za stanovništvo u Ugljeviku, jer bi se u slučaju rušenja brane ovo mjesto našlo na direktnom putu ogromne količine vode, što bi dovelo do destrukcije i velikog broja žrtava. Sredinom rata se, čak, desilo da je lokalna vlast u Ugljeviku stanovništvu preporučila evakuaciju, jer je imala saznanje da će muslimanske snage, kako je rečeno, „pustiti branu“.
Dejtonskim sporazumom dijelovi opština Ugljevik i Zvornik su pripali Federaciji BiH, tako da su od njih formirane dvije nove opštine Teočak i Sapna. Jedan, manji dio jezera je ovim sporazumom pripao Republici Srpskoj i to u dijelu koji je i prije rata pripadao opštini Lopare.
Termoelektrana u Ugljeviku i dalje koristi jezero, ali se brana više ne nalazi u sastavu tog preduzeća. Zbog velikih naknada za korištenja brane razmatra se i izgradnja novog jezera na teritoriji opštine Ugljevik.
Riblji fond
urediJezero Sniježnica se konstantno poribljava. Brigu o ribljem fondu vode Sportska ribolovna društva „Šaran“ iz Teočaka i „Škobalj“ iz Sapne. Ribe koje se mogu uloviti u jezeru su: babuška, skobalj, klijen, šaran, štuka, pastrmka, crvenperka, som, smuđ. U jezeru su zabilježeni i primjerci rakova što govori o čistoći vode.
Turizam
urediNa jezeru ne postoji ozbiljno organizovan turizam. Uglavnom se radi o izletničkom i sportsko-ribolovnom turizmu. Ne postoje uređene plaže sa spasilačkom službom. Trenutno, samo jedan ugostiteljski objekat postoji na jezeru. Ipak, sve je veći broj kupača i izletnika iz čitave regije.
Galerija
uredi-
Brana na jezeru -
Izletnici na jezeru
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b Carp Team Explorer - Jezero Sniježnica Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. mart 2016), Pristupljeno 4. 5. 2013.
- ^ Kapetan Hajro - Zmaj od Bosne, Pristupljeno 4. 5. 2013.
Literatura
uredi- Mala enciklopedija Prosveta (3 izd.). Beograd: Prosveta. 1985. ISBN 978-86-07-00001-2.
- Marković, Jovan Đ. (1990). Enciklopedijski geografski leksikon Jugoslavije. Sarajevo: Svjetlost. ISBN 978-86-01-02651-3.
