Sejdo Bajramović
Sejdo Bajramović (Žuja, kod Kosovske Kamenice, 7. jul 1927 — Beograd, 1993), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ, SR Srbije i SAP Kosova. U završnoj fazi političke krize u SFRJ, bio je član Predsedništva SFRJ, kao predstavnik AP Kosovo i Metohija, od proleća 1991. do proleća 1992. godine.
| sejdo bajramović | |
|---|---|
 Sejdo Bajramović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. jul 1927. |
| Mesto rođenja | Žuja, kod Kosovske Kamenice, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 1993. (65/66 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija |
| Profesija | društveno-politički radnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1943. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba Raspad SFRJ |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija |
| Čin | zastavnik prve klase |
Biografija
urediRođen je 7. jula 1927. godine. Kao učesnik Narodnooslobodilačke borbe, Sejdo Bajramović je 1943. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Tokom vojne službe u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA) stekao je podoficirski čin zastavnika prve klase. Kao društveno-politički radnik, obavljao je različite funkcije, od opštinskih do pokrajinskih organa uprave. Od 1990. godine bio je član Socijalističke partije Srbije (SPS). Na prvim višestranačkim izborima u Srbiji (1990) izabran je za narodnog poslanika, kao kandidat SPS.
U vreme zaoštravanja političke krize, Sejdo Bajramović je kao pobornik očuvanja SFRJ i protivnik albanskog separatizma uživao znatan ugled među pokrajinskim funkcionerima na Kosovu i Metohiji. U martu 1991. godine, kada je Riza Sapundžiju razrešen dužnosti člana Predsedništva SFRJ iz AP Kosovo i Metohija, odlukom Narodne skupštine Republike Srbije od 21. marta za novog člana PSFRJ iz APKM izabran je Sejdo Bajramović, koji je dužnost preuzeo u maju, nakon potvrde izbora i polaganja zakletve. U vreme eskalacije jugoslovenske krize tokom leta i jeseni 1991. godine nastavio je kao član Predsedništva SFRJ da se zalaže za očuvanje Jugoslavije, zbog čega je bio žestoko napadan od strane slovenačkih, hrvatskih i albanskih separatista.
Nakon proglašenja Savezne Republike Jugoslavije u aprilu 1992. godine, nastavio je sa ostalim članovima Predsedništva da vrši dužnost privremenog kolektivnog šefa države do zvaničnog stupanja Dobrice Ćosića na dužnost Predsednika SRJ u junu 1992. godine.[1]
Njegov sin, poručnik Dragan Bajramović, poginuo je 8. maja 1992. između sela Klepci i Višići, na čapljinskom ratištu.[2]
Reference
uredi- ^ Radišić 2002, str. 85, 148.
- ^ Nije bilo zavere („Večernje novosti”, 16. februar 2003)
Literatura
uredi- Knjiga, Viktor Meier (1999). Jugoslavija - Istorija njene propasti. Croom Helm.
- Knjiga, Stipe Mesić (2004). Propast Jugoslavije - politički Memoari. Zagreb knjiga.
- Radišić, Dragan (2002). Hronologija događaja na prostoru prethodne Jugoslavije 1990-1995. Banja Luka: Glas srpski, Centar za geostrateška istraživanja.
