Severnohercegovački partizanski odred
Severnohercegovački narodnooslobodilački partizanski odred bio je jedinica u sastavu NOVJ od novembra 1943. do juna 1944, kada su njegovi borci prešli u 10. i 11. hercegovačku brigadu NOVJ.[1]
Severnohercegovački partizanski odred | |
---|---|
Postojanje | 23. novembar 1943[1]-18. jun 1944[1] |
Formacija | 3 bataljona[1] |
Jačina | oko 300 boraca[1] |
Deo | Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije |
Pozadina
urediPosle kapitulacije Italije, septembra 1943, stvoreni su u istočnoj Hercegovini povoljniji uslovi za masovnu mobilizaciju i razbijanje četnika. U jesen 1943. 10. hercegovačka brigada formirala je niz malih NOP odreda, jačine 30-100 boraca, izdvajajući iz svojih redova za njih samo po jednog rukovodioca. Tako su u septembru i oktobru formirani: Vlahovićki, Popovski, Šumski, Dabarski (Miro Popara), Bilećki (Baljački), Stolački i Udrežanjski, a u novembru Nevesinjska puška, Bišina, Dulićki (Gatački), Bjelimićki i Planinski NOP odred. Glavni zadatak tih odreda bio je mobilizacija boraca za jedinice NOV, politički rad, organizacija narodne vlasti, obaveštajna služba i izvođenje diverzija i napada na komunikacije. Teritorija tih odreda, zbog njihove male snage, nije određivana. Oslonac im je obično bio selo ili predeo po kojem su nosili ime. Uglavnom, dejstvovali su samostalno, ali i u sastavu udarnih grupa (kasnije brigada). Značajnije samostalne akcije imali su Bilećki (zauzimanje Bileće), Dabarski (razbijanje jedne kolone od 150 italijanskih vojnika i četnika) i Stolački (odbijanje nemačke čete iz sela Prebilovaca).[1]
Ratni put Odreda
urediSevernohercegovački NOPO formiran je 23. novembra 1943. objedinjavanjem dotadašnjih manjih odreda: Miro Popara, Nevesinjska puška, Bišina, Dulićkog i Površkog. Krajem novembra imao je 3 bataljona: Miro Popara, Nevesinjska puška i Vule Skoko, ukupno 300 boraca. U početku je dejstvovao na teritoriji srezova Gacko i Nevesinje, i dabarske opštine stolačkog sreza. Potom proširuje dejstva u severnom delu mostarskog, konjičkom i kalinovičkom srezu. Mesec dana kasnije, Odredu je pripojen i bilećki srez, u kojem su bili formirani Sitnički bataljon i Bilećka četa. Zadaci odreda bili su: mobilizacija, obezbeđenje slobodne teritorije i borba protiv četnika. S obzirom na to da se 29. hercegovačka divizija NOVJ na njegovoj teritoriji duže zadržala, bataljoni Severnohercegovačkog NOPO dejstvovali su, uglavnom, na pomoćnim pravcima Divizije i obezbeđivali izvršenje zadataka pojedinih njenih brigada. U januaru 1944. su obnovljeni bataljoni Miro Popara (istoimeni bataljon ranije je ušao u sastav 12. hercegovačke brigade) i Vule Skoko, koji se u decembarskim odbrambenim borbama osuo.[1]
Do proleća 1944. Odred se ponovo omasovio, pa je u to vreme uspešno dejstvovao na komunikaciji Mostar-Nevesinje. U junu bataljon Miro Popara i Vule Skoko upućeni su u 11, a bataljon Nevesinjska puška u 10. hercegovačku brigadu. Od ostalih jedinica formiran je bataljon Komande I vojnog područja, dok je Sitnički bataljon prerastao u samostalni Sitnički odred. [1]
Odred je rasformiran je 18. juna 1944.[1]
Reference
urediLiteratura
uredi- Gažević, Nikola (1974). Vojna enciklopedija (tom 3). Beograd: Vojnoizdavački zavod.