Последњи валцер у Сарајеву
Poslednji valcer u Sarajevu ili Lepa epoha (fr. Belle epoque) je jugoslovenski film iz 1990. godine. Režirao ga je Nikola Stojanović, koji je napisao i scenario uz saradnju Nebojše Pajkića. Iako je film snimljen 1990. godine čekao je premijeru sve do 2007. godine na Festivalu u Novom Sadu.[1]
| Poslednji valcer u Sarajevu | |
|---|---|
 | |
| Izvorni naslov | Poslednji valcer u Sarajevu |
| Žanr | komedija drama mjuzikl istorijski |
| Režija | Nikola Stojanović |
| Scenario | Nikola Stojanović Nebojša Pajkić |
| Producent | Bakir Tanović Mihailo Todorović |
| Glavne uloge | Davor Janjić Radmila Živković Vita Mavrić Petar Božović Snježana Martinović |
| Muzika | Arsen Dedić |
| Scenograf | Miodrag Nikolić |
| Snimatelj | Radoslav Vladić |
| Montaža | Petar Putniković |
| Producentska kuća | Bosna film Sarajevo Maja film Užice |
| Godina | 1990. |
| Trajanje | 119 minuta |
| Zemlja | SFR Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
| IMDb veza | |
Radnja
uredi
Poslednji valcer u Sarajevu je osvrt na vreme burnih dešavanja na Balkanu — između 1910. i 1914. godine — iz vizure prvog bosanskog filmskog snimatelja Antona Valića. Njega je pokretnim slikama opčinio francuski snimatelj Luj de Beri, koji je u Bosnu doneo prvu filmsku kameru. Film prati Valićevo sazrevanje i priču o Sarajevu, osvojeno novim načinom života — automobilima, kabareima, dekadencijom, špijunima, profiterima. Priča prati vreme pred Prvi svetski rat, atentatore i pripreme za atentat na Franca Ferdinanda koji će biti uvod u katastrofu opštih razmera, ali i odrastanje i sazrevanje Antona Valića. Ova „dramatična komedija“ završava se atentatom 28. juna 1914. u Sarajevu. koji je Valić snimio, ostavivši u istorijskoj arhivi autentične snimke.[1][2]
Uloge
uredi| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Davor Janjić | Anton Valić |
| Radmila Živković | Paulina Mec Valić |
| Vita Mavrić | Erži Jevropa |
| Petar Božović | Šef policije Viktor Ivasjuk |
| Snježana Martinović | Jovanka Čabrinović |
| Boro Stjepanović | Fabricio Marineti |
| Slobodan Ćustić | Danilo Ilić |
| Davor Dujmović | Gavrilo Princip |
| Mirko Vlahović | Mihajlo Pušara |
| Nebojša Kundačina | Nedeljko Čabrinović |
| Tatjana Pujin | Matilda Cimerling |
| Alan Nuri | Luj de Beri |
| Zvonko Lepetić | Vasa Čabrinović (otac Nedeljka) |
| Vera Jovanović | Vukosava Čabrinović |
| Haris Burina | Pijanista |
| Mira Banjac | Frau Friče |
| Rade Marković | Rudi Cimerling |
| Filip Šovagović | Vlado Gaćinović |
| Stjepan Marković | Trifko Grabež |
| Senad Bašić | Bogdan Žerajić |
| Mladen Nelević | Vlado Slijepčević |
| Ranko Gučevac | Halil |
| Ante Vican | Karl Mec |
| Jozo Lepetić | Albert Mec |
| Ines Fančović | Anči |
| Jozo Lepetić | Albert Mec |
| Nada Pani | Stojanka Ilić |
| Nikola Stojanović | Grof Merici |
| Tihomir Stanić | Gavrilo Princip (glas) |
| Miomir Radević Pigi | |
| Prvoslav Nikolić |
Zanimljivost
urediIzvršni producent Mihailo Todorović je otkrio kao je film mogao da bude zauvek uništen:
Film je snimljen još 1990. godine, a obrada je počela 1991. godine, par meseci pre rata u Bosni i Hercegovini. Tokom opsade Sarajeva, postojala je velika opasnost, da snimljeni materijal bude uništen. Filmski negativi bili su u „Jadran Filmu“ u Zagrebu, a radni materijal u „Bosna film“ u Sarajevu. Onda je producent Bakir Tanović odlučio da materijal uzme, prebaci ga u svoju kuću i tako sačuva od uništenja. Koliko je taj njegov potez bio sudbonosan za film, govori i podatak da su tokom rata svi radni materijali u „Bosna filmu“ uništeni.
Reference
uredi- ^ a b „Poslednji valcer u Sarajevu”. Politika. Pristupljeno 20. 1. 2021.
- ^ „Poslednji valcer u Sarajevu”. Tv Profil. Pristupljeno 20. 1. 2021.
Spoljašnje veze
uredi- Poslednji valcer u Sarajevu na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Trejler filma