Papa Aleksandar II
Papa Aleksandar II (lat. Alexander IV) je bio 156. papa od 6. oktobra 1061. do 21. aprila 1073.
| Aleksandar II | |
|---|---|
 Papa Aleksandar II | |
| Lični podaci | |
| Datum smrti | 21. april 1073. |
| Papa | |
| Redosled | 156. |
| Pontifikat | 6. oktobra 1061 — 21. aprila 1073. |
| Prethodnik | Papa Nikola II |
| Naslednik | Papa Grgur VII |
Izbor za papu
urediPapa Aleksandar II je izabran 30. septembra u Bazilici Svetog Petra u lancima u Rimu, nedugo nakon smrti pape Nikole II. U skladu sa Nikolinom bulom In nomine Domini, po prvi put u istoriji Rimokatoličke crkve, papu su izabrali kardinali biskupi.[1] Za papu je izabran biskup Anselmo da Bađo od Luke, nekardinal i jedan od osnivača Patarena.[2] Anselmo je izabrao ime Aleksandar II i krunisan je u noći 1. oktobra 1061. godine u bazilici Svetog Petra u lancima, jer je zbog protivljenja i snažnog otpora Rimljana i nemačkih simpatizera, krunisanje u bazilici Svetog Petra bilo onemogućeno.[3]
Barski falsifikat
urediIme rimskog pape Aleksandra II upotrebljeno je u jednom od najpoznatijih falsifikata koji su nastali radi stvaranja privida o navodnom osnivanju Barske nadbiskupije u 11. veku. Većina savremenih istraživača je na na osnovu temeljitih diplomatičkih analiza prihvatila stav da navodna povelja koja se pripisuje ovom papi, a koja je datirana 18. martom 1067. godine, predstavlja pozni falsifikat iz 13. veka. Postanak tog falsifikata se dovodiu vezu sa drugom sumnjivom ispravom, koja se pripisuje protivpapi Klimentu III, a koja je datirana 8. januarom 1089. godine. Iako pojedini istraživači smatraju da je u tom slučaju reč o autentičnom dokumentu, novije analize su pokazale da se ipak radi o falsifikatu, koji je takođe mogao nastati tokom 13. veka, a sačuvan je u veoma poznom prepisu, koji potiče tek iz 16. veka.[4][5][6][7]
Iako je u slučaju akta iz navodne 1067. godine reč o nesumnjivom falsifikatu, pomenuti akt sadrži zanimljiva svedočanstva o verskim tendencijama u krugu oko samih falsifikatora. Tako se u aktu kaže: "Za samostane koliko latinske, toliko grčke ili slavenske brini se, jer znaj da je sve to jedna crkva, i da si postavljen biskupskom vlašću nad svim crkvami". U aktu se takođe nalaže da niko od ženjenih lica ne sme vršiti nikakvu crkvenu službu, čak ni pojati u crkvi ili sasluživati sa sveštenikom sve dok se ne razvede od žene. Takve tendencije se dovode u vezu sa reformama koje su intenzivirane tokom 13. veka.
Reference
uredi- ^ Miranda, Salvador. „Election of September 30, 1061 (Alexander II)”. The Cardinals of the Holy Roman Church. Florida International University. OCLC 53276621.
- ^ Vincent, Martin Richardson. 1896. The Age of Hildebrand. Christian Literature Co. p. 50.
- ^ Levillain, Philippe. 2002. The Papacy: An Encyclopedia. ISBN 0-415-92228-3.. Routledge
- ^ Kalić 1979, str. 35-36, 46.
- ^ Komatina 2016, str. 132-149, 204-205, 221-226.
- ^ Mitrović 2017, str. 65-73.
- ^ Mitrović 2019, str. 477-499.
Literatura
uredi- Kalić, Jovanka (1979). „Crkvene prilike u srpskim zemljama do stvaranja arhiepiskopije 1219. godine”. Sava Nemanjić-sveti Sava: Istorija i predanje. Beograd: SANU. str. 27—53.
- Komatina, Ivana (2016). Crkva i država u srpskim zemljama od XI do XIII veka. Beograd: Istorijski institut.
- Mitrović, Katarina (2017). „Kraljevstvo od iskona: Barska (arhi)episkopija i Duklja”. Srpska kraljevstva u srednjem veku. Kraljevo: Grad Kraljevo. str. 47—83.
- Mitrović, Katarina (2019). „Barska (arhi)episkopija u državi Bodinovih naslednika”. Crkvene studije. 16 (2): 477—499.
