Nikola Stevanović (oficir)

Nikola A. Stevanović (Vranje, 30. novembar 1868 – Beograd, 1943) bio je srpski pešadijski generalštabni pukovnik, nastavnik Vojne akademije u Beogradu, učesnik Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, jedan od osnivača i potpredsednik Srpskog olimpijskog komiteta, kao i nosilac Karađorđeve zvezde.

Nikola Stevanović
Generalštabni pukovnik Nikola Stevanović, komandant Drinske divizije I poziva (12. avgust 1914)
Lični podaci
Datum rođenja	(1868-11-30)30. novembar 1868.
Mesto rođenja	Vranje, Osmansko carstvo
Datum smrti	1943.(1943-Nedostaje neophodni parametar 1, mesec!-00) (74/75 god.)
Mesto smrti	Beograd, Područje Vojnog zapovednika u Srbiji
Vojna karijera
Vojska	Vojska Kraljevine Srbije
Rod	pešadija
Čin	pukovnik
Jedinica	XVII pešadijski puk Drinska divizijska oblast Drinska divizija I poziva
Odlikovanja

Biografija

Obrazovanje

Rođen je 30. novembra 1868. godine u Vranju. Završio je Nižu gimnaziju u Nišu, a potom se školovao na Nižoj školi Vojne akademije u Beogradu, kao pitomac XX klase. Akademiju je završio 1890. godine i dobio čin potporučnika. Potom je 1897. godine završio i Višu školu Vojne akademije u Beogradu, nakon čega odlazi na usavršavanje za generalštabnu struku.

Vojna karijera

Od 31. marta 1905. do 23. marta 1907. godine je bio vršilac dužnosti komandanta XVII pešadijskog puka Drinske divizije u Valjevu. Potom je bio načelnik Opštevojnog odeljenja Ministarstva vojnog.

Radio je kao nastavnik Vojne akademije u Beogradu, a uzeo je učešća i na osnivačkoj skupštini Srpskog olimpijskog komiteta 1910. godine, gde je izabran za jednog od trojice potpredsednika.

Oženio se Milevom Martinović, kćerkom trgovca Milana Martinovića i njegove supruge Danice. Sa njom je imao dva sina: Momčila i Predraga.

Nakon učešća u Balkanskim ratovima, imenovan je za komandanta Drinske divizijske oblasti 15. avgusta 1913. godine i na tom mestu ostaje do jula 1914. godine.

Odmah na početku Prvog svetskog rata je postavljen za komandanta Drinske divizije I poziva u sastavu Treće srpske armije.

Na Solunskom frontu je imenovan za načelnika štaba Prve srpske armije. Smenjen je sa te tužnosti posle Gorničevske bitke u septembru 1916. godine. Tada se sumnjalo da je blizak organizaciji Ujedinjenje ili smrt (Crna ruka). Na Krfu je osnovao Školu za rezervne oficire.

Penzionisan je 18. jula 1917. godine na Krfu i odmah odlazi u Francusku, radi osnivanja Doma srpske dece, čiji je bio prvi upravnik, za pomoć srpskoj ratnoj siročadi u inostranstvu.

Preminuo je 1943. godine u Beogradu.

Odlikovanja

• Karađorđeva zvezda sa mačevima IV stepena;
• Karađorđeva zvezda sa mačevima III stepena.