Mihailo Olćan
Mihailo Olćan (Crepaja, 18. septembar 1894 — 21. novembar 1961) je bio ministar narodne privrede u Vladi narodnog spasa i oficir Srpskog dobrovoljačkog korpusa.
| Mihailo Olćan | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||
| Datum rođenja | 18. septembar 1894. | ||||||||||
| Mesto rođenja | Crepaja, Austrougarska | ||||||||||
| Datum smrti | 21. novembar 1961. (67 god.) | ||||||||||
| Mesto smrti | Australija | ||||||||||
| Obrazovanje | Gimnazija u Novom Sadu | ||||||||||
| Univerzitet | Filozofski fakultet Univerziteta u Beogradu | ||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||
| Politička stranka | Jugoslovenski narodni pokret Zbor | ||||||||||
| |||||||||||
Biografija
urediRođen je 18. septembra 1894. godine u Crepaji, tada na teritoriji Austrougarske. Bio je nećak Mihajla Pupina.
Završio je gimnaziju u Novom Sadu i pridružio se mladim srpskim nacionalistima. Upisao je studije medicine u Pragu, ali je morao da ih napusti pošto je mobilisan 1914. godine, na početku Prvog svetskog rata. Upućen je na Istočni front, gde se predao ruskoj carskoj armiji i pridružio Srpskom dobrovoljačkom korpusu, sastavljenom od austrougarskih vojnika srpske, hrvatske i slovenačke nacionalnosti koji su prebegli na rusku stranu.
Borio se na Solunskom frontu, a nakon rata je živeo u Petrovgradu (današnji Zrenjanin, nekadašnji Bečkerek).
Drugi svetski rat
urediPo okupaciji Kraljevine Jugoslavije, imenovan je za ministra narodne privrede u Vladi narodnog spasa generala Milana Nedića, 29. avgusta 1941. godine.
Predvodio je regrutaciju Srpskog dobrovoljačkog korpusa od 14. septembra 1941. godine.
Novembra 1942. godine je napustio poziciju ministra[1], a njegov resor je preuzeo Milorad Nedeljković. Olćan postaje politički komesar SDK-a. U Beogradu se sastao sa majorom Pavlom Đurišićem, koji se opredelio za saradnju sa generalom Nedićem i Dimitrijem Ljotićem, bez saglasnosti generala Dragoljuba Mihailovića. Tokom 1944. godine je pomagao Đurišiću da u Crnoj Gori osnuje Drugi srpski, odnosno Crnogorski dobrovoljački korpus.[1]
U depeši poslatoj 14. januara 1944. godine generalu Dragoljubu Mihailoviću i Vrhovnoj komandi JVuO, kapetan Predrag Raković (pseudonim »Kar-Kar«), komandant Drugog ravnogorskog korpusa, piše o postojanju određenih političkih kombinacija (nastalih u vrijeme kada je Herman Nojbaher došao u Beograd, a četnički komandanti potpisali sa njemačkim okupacionim vlastima ugovore o primirju) o navodnom preuzimanju vlasti u Crnoj Gori od strane Mihaila Olćana, u svojstvu Ljotićevog i Nedićevog predstavnika:
Sa pouzdane strane saznao sam da je Oljćan trebao da ide na Cetinje u svojstvu Firera nad Crnom Gorom. Bio je spremio vojni i civilni štab, ali neki Crnogorci su se usprotivili njegovom odlasku u Crnu Goru, te je ova kombinacija propala. Za sada je tačno da na Cetinje treba da ide peti dobrovoljački puk pod komandom kapetana Dimitrijevića, njegov je zadatak da tamo stvori dobrovoljačke odrede pod komandom Nedića, odnosno Ljotića. Drugih podataka o ovome nemam, ali se može povremeno informisati po ovoj stvari.[2]
Emigracija i smrt
urediNakon rata je otišao u emigraciju i živeo u Australiji, gde je i umro 21. novembra 1961. godine.
Odlikovanja
uredi
Orden Svetog Georgija
Orden Belog orla sa mačevima
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b „Mihailo Olćan”. Zanimljiva istorija. Arhivirano iz originala 23. 09. 2021. g.
- ^ Izvod iz knjige primljenih depeša štaba Draže Mihailovića u vremenu od 15. do 31. januara 1944. godine
