Mirko Banjević

црногорски и југословенски пјесник

Mirko Banjević (Pješivci, 28. mart 1905Beograd, 6. septembar 1968) bio je crnogorski i jugoslovenski pjesnik.[1]

Mirko Banjević
Datum rođenja(1905-03-28)28. mart 1905.
Mesto rođenjaPješivci
Datum smrti1968.(1968-Nedostaje neophodni parametar 1, mesec!-00) (62/63 god.)
Mesto smrtiBeograd

Život i rad

uredi

Nakon završenog Filozofskog fakulteta u Beogradu radio je kao novinar i urednik lista Pobjeda i časopisa za književnost i kulturu Stvaranje u Podgorici.[1] Prkosno je zbog svojih ideja robijao u zloglasnom zatvoru Glavnjača. Imao je težak život i pjesničku sudbinu. Banjević je pisac o kome je mnogo pisano, a najpoznatiji esej o njemu, u kome je pjesnik Milo Kralj dao njegov pjesnički portret, nosi naziv „Do iskapi, do iskona“.

U Nikšiću, postoji književna zajednica „Mirko Banjević“.[2] Književna zajednica “Mirko Banjević” je osnovana 1979. godine.[2]

Oformljena je i književna nagrada “Mirko Banjević” koja se dodjeljuje za poeziju i prozu na nivou države Crne Gore.[2]

Objavljene knjige:[1]

  • Pobune uma, Nikšić, 1930.
  • Šume, Nikšić, 1930.
  • Ognjena jutra, Paraćin, 1940.
  • Njegošev spomenik, Cetinje, 1947.
  • Zemlja na kamenu, Beograd, 1950.
  • Zvjezdani voz, Zagreb, 1951.
  • Bezdani, Cetinje, 1956.
  • Sutjeska, Cetinje, 1961.
  • Do iskapi, Beograd, 1964.
  • Roždanici, Cetinje, 1968.

Reference

uredi
  1. ^ a b v Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. 1984. str. 40. 
  2. ^ a b v „40 godina Književne zajednice “Mirko Banjević. montenegrina.net. Pristupljeno 17. 1. 2022. 

Spoljašnje veze

uredi