Miomir Dašić
Miomir Dašić (Rovca, Berane, 15. novembra 1930 — Podgorica, 28. oktobar 2020) bio je crnogorski istoričar i redovni član CANU.[1]
| Miomir Dašić | |
|---|---|
 Miomir Dašić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 15. novembar 1930. |
| Mesto rođenja | Rovca, Berane, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 28. oktobar 2020. (89 god.) |
| Mesto smrti | Podgorica, Crna Gora |
| Obrazovanje | Filozofski fakultet Univerziteta u Beogradu |
Biografija
urediOsnovnu školu završio je u rodnom mjestu, a Višu realnu gimnaziju u Beranama. Diplomirao je istorijske nauke na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1954. godine. Magistar istorijskih nauka postao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1961. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1980. godine stekao zvanje doktora nauka[1] sa disertacijom ""Crna Gora i oslobodilački pokreti u Gornjem Polimlju od početka XIX vijeka do Berlinskog kongresa".
Od 1954. do 1962. godine bio je profesor gimanzije u Beranama, a potom njen direktor (1962-1972). Od oktobra 1972. godine radio je kao rukovodilac Sektora za kulturu i nauku u Republičkom zavodu za međunarodnu naučnu, kulturnu i tehničku saradnju Crne Gore u Podgorici i istovremeno bio profesor na Pedagoškoj akademiji u Nikšiću.[1]
Na Filozofskom fakultetu u Nikšiću biran je za vanrednog (1981) i redovnog profesora (1985) za predmete Istorija jugoslovenskih naroda u novom vijeku i Uvod u istoriju sa osnovama pomoćnih istorijskih nauka. Kao univerzitetski profesor držao je predavanja, po pozivu, u gotovo svim većim univerzitetskim centrima u SFRJ, a u inostranstvu na istorijskim fakultetima i katedrama univerziteta u Moskvi, Kijevu, Utrehtu, Krakovu i dr. Studijski je boravio na univerzitetima u Parizu (1958, 1961, 1973, 1974. i 1979), Utrehtu (Holandija, 1982) i Krakovu (Poljska, 1978. i 1981). Na Visokoj pedagoškoj školi u Krakovu održao je više predavanja o istorijsko-kulturnim vezama Crnogoraca i Poljaka u 19. vijeku. U Utrehtu je na Institutu za slavistiku održao kurs o Istoriji Crne Gore od 15. do početka 20. vijeka.[1]
Sa naučnim saopštenjima nastupao je na međunarodnim naučnim skupovima u Moskvi, Beču, Ankari, Bariju, Beogradu, Ljubljani, Mariboru, Zagrebu, Traniju, Sofiji, Pragu, Podgorici, Banjaluci, Skoplju i dr. Predmet njegovog naučnog interesovanja kreće se od zavičajne, nacionalne, do balkanske i opšte istorije, kao i metodologije istorijske nauke. Pod njegovim mentorstvom izrađeno je više magistarskih radova i doktorskih disertacija.[1]
Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 1991. a za redovnog 1997. godine. Od 1993. do 1997. godine bio je sekretar Ođeljenja društvenih nauka, a od 1997. do 2001. godine potpredsjednik CANU.[1]
Za inostranog člana Ruske akademije prirodnih i društvenih nauka izabran je 1998. godine. U znak priznanja za uspešnu saradnju sa Krakovskim univerzitetom i Visokom pedagoškom školom u Krakovu, odlikovan je Medaljom Univerziteta u Krakovu.[1]
Od 1974. do 1979. godine bio predsjednik Društva istoričara Crne Gore i član Predsjedništva Saveza Jugoslavije (1974–1985). Za predsjednika Saveza istoričara Jugoslavije izabran je 1985. godine i tu funkciju obavljao je do 1989. godine.[1]
Za šest decenija naučnog rada objavio je 12 knjiga, oko 270 studija, rasprava, članaka i istorijskih eseja, oko 420 kritičkih osvrta, recenzija, polemika, više od 130 naučnih i stručnih referata i saopštenja, a bibliografija njegovih radova ima 830 jedinica.[2][1]
Miomir Dašić ima troje djece. Živio je u Podgorici gde je i preminuo.[3][1]
Radovi o Miomiru Dašiću
urediO Dašićevom radu objavljene su knjige:[1]
- Biobibliografija akademika Miomira Dašića (2007);
- Djelo akademika Miomira Dašića u ogledalu stručne i naučne kritike (2008)
Održan je i okrugli sto:[1]
- Djelo akademika Miomira Dašića u ogledalu stručne i naučne kritike – Bijelo Polje (2010)
Djela
uredi- Oslobodilački pokret u Donjim Vasojevićima 1861. i 1862. i njegov odjek u Sandžaku (1982)
- Vasojevići od pomena do 1860. godine (1986)
- Uvod u istoriju sa osnovama pomoćnih istorijskih nauka (1988)
- Vasojevići u ustancima 1860‒1878. godine (1992)
- Karađorđevići iz Vasojevića (1996)
- Ogledi iz istorije Crne Gore (Studije o događajima od XVIII vijeka do 1918) (2000)
- Nezaobilazno u istoriografiji Crne Gore (prilozi nauci) (2003)
- Šekular i Šekularci od pomena do 1941 (2006)
- Biobibliografija akademika Miomira Dašića (2006)
- Rovca kod Berana (2008)
- O istoričarima CANU (2011)
- Sporenja u istoriografiji. O vrlinama i manama „Učiteljice života“(Podgorica – Bijelo Polje, (2014)
