Maksimilijan II Emanuel

Maksimilijan II Emanuel
Maksimilijan II Emanuel
	Maksimilijan II Emanuel
Lični podaci
Datum rođenja	11. jul 1662.
Mesto rođenja	Minhen, Kneževina Bavarska, Sveto rimsko carstvo
Datum smrti	26. februar 1726. (63 god.)
Mesto smrti	Minhen, Kneževina Bavarska, Sveto rimsko carstvo
Porodica
Supružnik	Maria Antonia of Austria, Tereza Kunigunda Sobjeska
Potomstvo	Karlo VII, car Svetog rimskog carstva, Joseph Ferdinand, Prince of Asturias, Klemens August od Bavarske, Johan Teodor od Bavarske, Ferdinand Marija Inocenc od Bavarske, Marija Ana od Bavarske, Philipp Moritz von Bayern, Emmanuel-François-Joseph de Bavière
Roditelji	Ferdinand Marija, izbornik Bavarske; Henrijeta Adelaida od Savoje
Dinastija	Vitelsbah
Izbornik Bavarske
Prethodnik	Ferdinand Marija, izbornik Bavarske
Naslednik	Karlo VII, car Svetog rimskog carstva

Maksimilijan II Emanuel ili Maksimilijan Bavarski (nem. Maximilian II. Emanuel; Minhen, 11. jul 1662 — Minhen, 26. februar 1726) je bio vladar Bavarske iz dinastije Vitelsbah i knez-izbornik Svetog rimskog carstva. Bio je i poslednji guverner Španske Nizozemske i vojvoda od Luksemburga. Osvojio je Beograd 1688. godine.^[1]^[2]

Detinjstvo i mladost

Rođen je u Minhenu kao sin Ferdinanda Marije, izbornika Bavarske i Anriete Adelaide od Savoja. Sa majčine strane deda mu je bio Vitorio Amedeo I od Savoje, a baka mu je bila Kristina Marija, druga ćerka francuskog kralja Anrija IV. Još dok je bio maloletan 1679. nasledio je položaj kneza-izbornika Bavarske.

Ratovi protiv Osmanskog carstva i Francuske

Do 1683. godine sledio je vojnu karijeru. Borio se 1683. godine prilikom turske opsade Beča. Vratio se u dvor i oženio se Marijom Antonijom, kćerkom Leopolda I. Njegova slava je bila osigurana, kada je 1688. godine oslobodio Beograd od Turaka. U Ratu Velike alijanse borio se na strani Habzburgovaca, a kao carev zet imenovan je za guvernera Španske Nizozemske.

Guverner Španske Nizozemske

Maksimilijan je kao guverner bio pokrovitelj umetnosti i sakupio je brojna holandska i flamanska platna za kolekciju od Vitelsbahovih. Te godine kada je imenovan za guvernera umrla mu je supruga Marija Antonija. Oženio se 1694. godine Terezom Kunengundom Sobjeski, ćerkom poljskog kralja Jana III Sobjeskog. Tada je postojala mogućnost da se umeša u poljsku politiku, ali on se više interesovao Zapadnom Evropom.

Rat za špansko nasleđe

Maksimilijanov prvi sin Jozef Ferdinand od Bavarske je umro 1699. godine. Bio je već imenovan za naslednika španske krune po volji španskog kralja Filipa IV od Španije. Rat za špansko nasleđe je izbio 1701. godine. Do toga vremena Maksimilijan je stvorio plan da istisne Habzburge i da dinastija Vitelsbah postane glavna u Svetom rimskom carstvu. Da bi to ostvario ušao je u savez sa Francuskom protiv Habzburga. Međutim njegovi planovi su osujećeni 1704. godine nakon katastrofalnog poraza u bici kod Blindhajma. Tada je morao da evakuiše svoj dvor i pobegne u Holandiju. Familija mu se razdvojila, a sinovi su bili zarobljeni nekoliko godina u Austriji. Bavarsku su podelile Austrija i izbornik Palatinata. Bavarci su podigli ustanak protiv austrijske carske vojske, ali ustanak je ugušen u krvi. Ponovo je Maksimilijan bežao u Holandiju nakon bitke kod Ramilijea 23. maja 1706. godine. Našao je utočište na francuskom dvoru u Versaju. Francuzi su mu 1712. godine dali Luksemburg i Namir zbog njegovih zasluga za Francusku. Rat se konačno završio 1713. godine sporazumom u Utrehtu. Po tom sporazumu Maksimilijanu Emanuelu je vraćena Bavarska. Tek 1715. godine ponovo se ujedinio sa celom porodicom.

Poslednje godine u Bavarskoj

U Bavarskoj je opet bio pokrovitelj umetnosti i više nego ranije. Stariju Nimfenburg palatu je proširio, a sagradio je i novu Šlajshajm palatu. Godine 1724. osnovao je savez svih linija Vitelsbah dinastije. Šesnaest godina nakon njegove smrti ostvarile su se težnje Vitelsbaha. Izumrla je muška linija Habzburgovih. Njegov sin Karlo VII Albert oženio se kćerkom cara Jozefa I i izabran je 1742. godine za cara Svetog rimskog carstva. Karlo Albert je 1745. umro tokom Rata za austrijsko nasleđe i nakon toga carsku krunu je preuzeo Franc I, suprug Marije Terezije.