Luiđi Pulči
Luiđi Pulči (Firenca, 15. avgust 1432 - Padova, 11. novembar 1484) bio je italijanski pesnik poznat najpre po Morganteu[1], viteškom epu o džinu koji kada se preobratio u hrišćanstvo počinje da prati Orlanda.
Luiđi Pulči | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 15. avgust 1432. |
| Mesto rođenja | Firenca |
| Datum smrti | 11. novembar 1484. (52 god.) |
| Mesto smrti | Padova |
| Zanimanje | pesnik |
| Značajni radovi | Morgante |
Biografija
urediLuiđi Pulči[2] rođen je u Firenci 1432. godine. Njegov otac bio je Jakopo di Frančesko Pulči, a majka Briđida de Bardi. Nakon teškog detinjstva zbog siromaštva (Pulčijevi su nekada pripadali plemstvu), primljen je u porodicu Mediči 1461. godine zahvaljujući mladom Lorencu koji se takođe vezuje za komično-realistični tok u književnosti[3].
Između 1473. i 1474. godine oženio se Lukrecijom delji Albici kada mu je Lorenco[4] još uvek bio naklonjen. U tom periodu klima uskog kruga porodice Mediči, koja je na početku bila pod uticajem lokalne firentinske tradicije, značajno se menja zato što je ova plemićka porodica počela da se okreće Neoplatonskoj Akademiji (Marsilio Fičino, Piko dela Mirandola, Kristoforo Landino). Pulčino je ušao u sukob sa ovim ličnostima i vodio žestoku polemiku sa Fičinom o besmrtnosti duše.
Prekid prijateljstva sa Lorencom i teška finansijska situacija koja je zadesila njegovu braću Luku i Bernarda 1470. godine, primorali su Pulčija da napusti Firencu i da stupi u službu kondotjera Roberta di San Severina kojeg će pratiti na mnogim službenim putovanjima severnom Italijom (Milano, Piza i Venecija). Godine 1481. postaje upravnik Sanseverinovog feudalnog poseda Val di Lugana. Budući da se razboleo u toku putovanja, umire 1484. godine u Padovi. Sahranjen je izvan zidina crkve Svetog Apostola Tomaza „blizu bunara” „bez ikakve ceremonije” kao „nepobožni” čovek.
Dela
urediPulčijevo remek-delo jeste Morgante, jedinstveno delo italijanske književnosti[5], zbog komično-realističnog tona i neverovatnih avantura pre svega dvojice džinova Morgantea i Margutea. Ovaj viteški ep, napisan je u oktavama podeljenim na kantare, bavi se tematikom karolinškog ciklusa. Naziv dela ujedno je i ime protagoniste kog Orlando pokrštava u hrišćanstvo i čije avanture predstavljaju veliki deo radnje. Prvih 23 pevanja, poznatih pod nazivom Morgante minore, objavljena su 1478. godine, a sa konačnih 28 pevanja zvaće se Morgante mađore [6]i izlazi 1483. godine. Poslednjih pet pevanja iz kompletnog epa imaju potpuno drugačiji stil pisanja i govore o Orlandovoj smrti u bici kod Ronsevala.
Jedno od prvih Pulčijevih dela jeste nevelika poema La Beca di Dicomano koja predstavlja odgovor na Lorencovo delo Nencia da Barberino[7] ispunjeno parodijskim prikazima dvorske ljubavi i slavljenja gospi.
Reference
uredi- ^ „Biblioteca della Letteratura Italiana”. www.letteraturaitaliana.net. Pristupljeno 2022-12-16.
- ^ „Pulci, Luigi nell'Enciclopedia Treccani”. www.treccani.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2022-12-19.
- ^ „Homepage”. Mondadori Education (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2022-12-19.
- ^ „Google Knjige”. books.google.it. Pristupljeno 2022-12-19.
- ^ „Academia.edu - Share research”. www.academia.edu. Pristupljeno 2022-12-16.[mrtva veza]
- ^ „DigiTool main menu”. gutenberg.beic.it. Pristupljeno 2022-12-19.
- ^ „Biblioteca della Letteratura Italiana”. www.letteraturaitaliana.net. Pristupljeno 2022-12-16.