Lugavčina

насеље у Смедереву, Подунавски округ, Србија

Lugavčina je naseljeno mesto grada Smedereva u Podunavskom okrugu. Prema popisu iz 2022. ima 2516 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 3078 stanovnika).[1] Lugavčina se nalazi u dolinama reka Velike Morave i Jezave.

Lugavčina
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Upravni okrugPodunavski
GradSmederevo
Stanovništvo
 — 2022.2516
Geografske karakteristike
Koordinate44° 31′ 05″ S; 21° 04′ 04″ I / 44.518° S; 21.067666° I / 44.518; 21.067666
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina74 m
Lugavčina na karti Srbije
Lugavčina
Lugavčina
Lugavčina na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj11321
Pozivni broj026
Registarska oznakaSD

Istorija

uredi

Lugavčina se nalazi južno od Smedereva. Prvobitno selo zasnovano je u Selištu, južnije od mesta gde se od Carigradskog druma odvaja put za selo i gde je seosko groblje. Stanovnici su se odatle raselili, po predanju, zbog Carigradskog druma, a po lugovima na obalama Jezave koje su zauzeli, selo je dobilo svoje ime.

U najstarijem turskom popisu ovih oblasti, 1476/78. godine, zabeleženo je selo "Gornja i Donja Lugavčina", sa 9 kuća i jednom udovicom, a prihod je iznosio 640 akči. U svim narednim popisima se beleže dva sela: Gornja Lugavčina i Donja Lugavčina.

Tokom 16. veka broj stanovnika u ovim selima je bio različit, nekad ih je bilo više u Gornjoj, a nekad u Donjoj Lugavčini. U doba Murata III dolazi u oba sela do izvesnog povećanja broja stanovnika, u Gornjoj Lugavčini ih je bilo 19 kuća, i u Donjoj Lugavčini 19 kuća. U kojoj je meri u ovim selima bilo razvijeno stočarstvo daje orijentaciju ovčarski defter sa kraja 16. veka: u Gornjoj Lugavčini bilo je 199, a u Donjoj 699 glava sitne stoke.

Na karti iz doba austrijske vladavine (1718—1739) uneto je naselje, istočno od današnje Lugavčine, mesto Bisak. Danas tu nema kuća, naselja je nestalo, ali i sada u lugavačkom ataru postoji mesto sa njivama i livadama koje se zove Bisag. Tu su se najpre naselili Josići, za njima Dabići, pa Erćići i Sedlarci i još neke porodice. Kako su bili na drumu, da ih Turci ne bi uznemiravli, premeste se i sklone, pored Jezave, gde su i ostali sve dok nije minula opasnost od Turaka. Kasnije se selo sve više razvijalo i širilo prema Carigradskom drumu.

U aračkim spiskovima iz prvih deset godina 18. veka selo je imalo 72 kuće, a 1822. 74 kuće. Godine 1846. u Lugavčini je bilo 123 kuće, a po popisu iz 1921. selo je imalo 624 kuće sa 3147 stanovnika.

Najstarije su porodice u selu: Josići, koji ne znaju od kuda su sa starinom, Dabići, čiji su čukundedovi, Damnjan i Dmitar, došli od Kosova, Evrići (danas pod raznim prezimenima) čiji je praded Petar Era došao iz Mrčajevca (ljubički srez) i sedlarci starinom iz Sedlara. Ove porodice živele u Selištu i za vreme Turaka su se sklonile u lugove pored Jazave. (podaci datiraju od 1718-1925. g).[2][3]

Ovde se nalazi OŠ „Branko Radičević” Lugavčina.

Poznati Lugavčani

uredi

Geografija

uredi

Na razvitak sela, veliki uticaj imala je Morava. Ona kod Lugavčine jako meandrira, i na taj način oduzima ili daje zemlju ataru ovog sela.

Demografija

uredi

U naselju Lugavčina živi 2463 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,7 godina (40,6 kod muškaraca i 42,8 kod žena). U naselju ima 968 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,18.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija[4]
Godina Stanovnika
1948. 3.976
1953. 4.124
1961. 4.380
1971. 4.342
1981. 4.374
1991. 4.213 3.639
2002. 3.384 3.808
2011. 3.078
2022. 2.516
Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍[5]
Srbi
  
3.342 98,75%
Hrvati
  
5 0,14%
Romi
  
5 0,14%
Rumuni
  
3 0,08%
Makedonci
  
3 0,08%
Rusi
  
1 0,02%
Jugosloveni
  
1 0,02%
nepoznato
  
12 0,35%


Domaćinstva
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Reference

uredi
  1. ^ „Popis u Srbiji prema polu i starosti po naseljima” (PDF). stat.gov.rs. Pristupljeno 21. 1. 2024. 
  2. ^ Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.19. dr. B. M. Drobnjaković (1925)Smederevsko Podunavlje i Jasenica) i iz „Naselja“ knj.II(Rista Nikolić:okolina Beograda
  3. ^ Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812–1935. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
  4. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  5. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  6. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 

Korišćena Literatura

uredi
  • Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavjeno (1927)„Napredak Pančevo“
  • „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999).
  • „Carigradski drum (1459-1683)“ Olga Zirojević (Beograd).

Letopis period 1812–2009. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani

  • Napomena

U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.

Nakon informacija pronađenih u knjizi "Carigradski drum (1459-1683) - Olga Zirojević", koja se bavi istraživanjem turskih deftera iz perioda prvobitne osmanske vladavine, deo o nastanku sela je izmenjen

Spoljašnje veze

uredi