Knjaževa pivara
Knjaževa pivara se nalazila na uglu ulica Bosanske (danas Admirala Geprata) i Tri ključa (danas Balkanska) u Beogradu . Izgrađena je oko 1840. godine, a u sklopu nje nalazila se i kafana.[1]
| Knjaževa pivara | |
 | |
Informacije
| |
|---|---|
| Lokacija | ugao ulica Admirala Geprata i Balkanske, Beograd,  Srbija
|
| Status | zatvorena |
| Otvaranje | oko 1840. |
| Zatvaranje | prva polovina 20. veka |
Kompanije
| |
| Arhitekta | Hadži Nikola Živković |
| Vlasnik | Kneginja Ljubica[1] |
Istorijat
urediZgrada Knjaževe pivare je sagrađena oko 1840. godine, a prema hroničarima tog vremena izgrađena je po nalogu kneginje Ljubice. Rista Paripović Rudničanin je bio prvi zakupac pivare, a 1842. godine u pivari je otvorena i kafana. Kada je kneginja Ljubica preminula pivaru je nasledio knez Mihailo Obrenović. Zabeleženi su podaci da je u periodu od Mitrovdana 1856. do Mitrovdana 1862. kafanu vodio izvesni pivar Rajher. Sredinom 19. veka zakupac je bio i Karlo Perolo koji je bio kuvar kod beogradskog paše. Dok je on vodio kafanu uređena je bašta i angažovani su muzičari. Zakupac je bio i Zemunac Konstantin Hadija, srpski političar i u to vreme poznati pivar. Pivara je 1871. godine zatvorena, ali su kafana i bašta nastavile sa radom. Početkom 20. veka, tačnije 1903. godine pivara je prodata Prometnoj banci, a kao prodavac se navodila kraljica Natalija. Zgrada je srušena 1935. godine.[1]
Nazivi pivare (kafane)
urediU vreme zakupa kafane (1856-1862) od strane pivara Rajhera kafana se zvala Kafana knjaza Mihaila Obrenovića. Knjaževa pivara poznata je i pod imenima Velika pivara, Savamalska pivara i Kraljeva pivara.[1]
Proizvodnja piva
urediPrvi proizvođač piva bio je Vajnhapel, a proizvodnja piva nije prelazila trista hektolitara na godišnjem nivou. Osim njega vlasnici su bili i Đorđe Vajfert stariji, Ignjat Vajfert i Ignjatov sin, Đorđe Vajfert.[1]
Pozorišne predstave
urediU pivari su organizovane pozorišne predstave početkom šezdesetih godina 19. veka. U zapisima iz tog vremena navodi se da je sala imala 20 redova stolica, kao i da je u pivaru, na predstave dolazio knjaz Mihailo Obrenović. Pozorište je dobilo naziv Teatar kod pivare, a sa radom je prestalo 1865. godine.[1]
Zanimljivosti
urediU sali pivare novembra 1858. godine održana je Svetoandrejska skupština na kojoj je doneta odluka o povratku kneza Miloša Obrenovića u Srbiju.[2]
Reference
uredi- ^ a b v g d đ Golubović, Vidoje (2019). Mehane i kafane starog Beograda. Beograd: Laguna. str. 208—211. ISBN 978-86-521-3248-5.
- ^ Beogradske opštinske novine, God. 57, br. 9 (1939), str. 237