Imperativno programiranje

Imperativno programiranje, kao suprotnost deklarativnom programiranju je programska paradigma koja opisuje računanje kao izraze koji mijenjaju stanje programa. Kao što se u govornom jeziku zapovedni način (ili imperativ) koristi za izražavanje naredbi, tako se imperativni programi mogu posmatrati kao niz naredbi koje računar treba izvršiti. Proceduralno programiranje je česta metoda izvršavanja imperativnog programiranja, te se ova dva termina često koriste kao sinonimi.

Najpoznatiji imperativni jezici su Pascal i C.

Imperativni programski jezici predstavljaju suprotnost drugim tipovima jezika, kao što su funkcionalni i logički jezici. Funkcionalni programski jezici kao Haskel, nisu predstavljeni sekvencama naredbi i nemaju globalno stanje, dok logički programski jezici, poput jezika Prolog, definišu „šta“ treba da se računa, umjesto „kako“ računanje treba da se odvija.^[1]

Vidi još

Reference

^ Michael Stevens (2011). „Programming paradigms and an overview of C - COMP3610 - Principles of Programming Languages: Object-Oriented programming”. Australian National University. str. 5. Arhivirano iz originala 11. 01. 2017. g. Pristupljeno 2012-05-22. „Object oriented programming extends the concept of modularity by introducing objects” CS1 održavanje: Nepodoban URL (veza)

Literatura

Pratt, Terrence W. and Marvin V. Zelkowitz. Programming Languages: Design and Implementation, 3rd ed. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice Hall, 1996.
Sebesta, Robert W. Concepts of Programming Languages, 3rd ed. Reading, Mass.: Addison-Wesley Publishing Company, 1996.

[1] Michael Stevens (2011). „Programming paradigms and an overview of C - COMP3610 - Principles of Programming Languages: Object-Oriented programming”. Australian National University. str. 5. Arhivirano iz originala 11. 01. 2017. g. Pristupljeno 2012-05-22. „Object oriented programming extends the concept of modularity by introducing objects” CS1 održavanje: Nepodoban URL (veza)

[1]