Ivanka Pavlović
Ivanka Pavlović (devojačko prezime Marković, Beograd, 20. maj 1925 — Beograd, 14. april 2010), bila je srpski prevodilac sa francuskog jezika na srpski.
Ivanka Pavlović | |
---|---|
Datum rođenja | 20. maj 1925. |
Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina SHS |
Datum smrti | 14. april 2010.84 god.) ( |
Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Biografija
urediMaturirala je u IV ženskoj gimnaziji u Beogradu 1944, a studirala i 1952. diplomirala na Pravnom fakultetu u Beogradu, gde je na ondašnjem Filozofskom fakultetu studirala dve godine i francuski jezik i književnost. Radila je od 1947. u Odeljenju za štampu Francuske ambasade i Francuskom kulturnom centru, a od 1961. dvadeset godina u Odseku za kulturu Francuske ambasade.
U Udruženju književnih prevodilaca Srbije i jugoslovenskom savezu delovala je od samog početka, skoro šezdeset godina. Sekretar Udruženja bila je 1963-1964, a predsednik 1982-1985. Sekretar Saveza književnih prevodilaca Jugoslavije bila je 1965-1966, član Uprave toga saveza 1966-1969, a predsednik Saveza 1986-1990. Član Uređivačkog odbora časopisa Mostovi bila je od prvog broja, 1970. godine.[1]
Nagrade i priznanja
urediZa svoj doprinos francusko-jugoslovenskoj kulturnoj saradnji i književnim vezama odlikovana je 1972. godine ordenom Viteza Legije časti. Za prevod romana Crna mena Margerit Jursenar dobila je nagradu „Miloš N. Đurić“ za najbolje prevodilačko ostvarenje u 1974. godini. O tome svedoči i izjava Dobrile Stošić, takođe istaknutog prevodioca, da „na prvo i veoma istaknuto mesto među svim prevodima s francuskog jezika svakako dolazi ta knjiga po sadržini kao i po blistavom prevodu“. Nagradu za životno delo Udruženje književnih prevodilaca Srbije dodelilo joj je 1991. godine. Dobitnik je i Zlatne povelje frankoromanista iz Fonda Margerite Arnautović. Ivanka Pavlović našla se među prvih 258 umetnika kojima je Vlada Republike Srbije 2007. godine dodelila posebno priznanje za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi u Republici Srbiji. Bila je član i Udruženja naučnih i stručnih prevodilaca Srbije i nosilac specijalne Plakete za dugodišnji aktivan doprinos razvoju ovog udruženja, odnosno za uspešnu poslovnu saradnju.[2]
Važniji prevodi
uredi- Alber Kami: Leto (Nolit, Beograd, 1956)
- Andre Žid: Plodovi i Novi plodovi (Svjetlost, Sarajevo, 1958)
- Žil Vern: Čudnovati doživljaji ekspedicije Barsak (Rad, Beograd, 1960)
- Žil Vern: Tajanstveno ostrvo – sa Kaćom Samardžić (Prosveta, Beograd, 1963)
- Ežen Jonesko: Ćelava pevačica (SKZ, Beograd, 1965)
- Margerit Jursenar: Hadrijanovi memoari (Nolit, Beograd, 1965)
- Sebastjen Žapriso: Kupe ubica (Jugoslavija, Beograd, 1967)
- Putevima fantastike. Antologija francuske fantastike (prir. Zoran Mišić, Nolit, Beograd, 1968)
- Anri Šarijer: Leptir („Papillon“) – sa Dobrilom Stošić (Svjetlost, Sarajevo, 1970)
- Pjer Mabij: Ogledalo čudesnog (Nolit, Beograd, 1973)
- Margerit Jursenar: Crna mena (Nolit, Beograd, 1974)
- Boris Vijan: Vadisrce (BIGZ, Beograd, 1977)
- Rober Dešarn: Dali (Jugoslavija, Beograd, 1977)
- Margerit Jursenar: Dokrajčenje. Danak nadi (Nolit, Beograd, 1990)
- Rober Mandru: Opsednutost đavolom i vradžbine u XVII veku: neobjavljeni tekstovi (KZ Novog Sada, Novi Sad, 1988)
- Mišel Turnije: Gašpar, Melkior i Valtazar (SKZ, Beograd, 1991)
- Žak Le Gof: Nastanak čistilišta (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci-Novi Sad, 1992)
- Fernan Brodel: Spisi o istoriji – sa Brankom Jelićem i Ksenijom Jovanović (SKZ, Beograd, 1992)
- Ežen Jonesko: Ćelava pevačica. Stolice (Lapis, Novi Sad, 1994)
- Žan Kalvin: Nauk hrišćanske vere (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1996)
- Natalija Obrenović: Moje uspomene (SKZ, Beograd, 1999)
- Žak Le Gof: Srednjovekovno imaginarno. Ogledi (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Novi Sad, 1999)
- Kristijan I. M. Kerbul: Konstantin i kraj antičkog sveta – sa Verom Pavlović (Svetovi, Novi Sad, 1998)
- Filip Lovo: Velike savremene demokratije (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1999)
- Rejmon Keno: Cvetak nezaboravak (Plato, Beograd, 2001)
- Luj-Ferdinand Selin: Od zamka do zamka (AED Studio, Beograd, 2004)
- Luj-Ferdinand Selin: Sever (AED studio, Veograd, 2005)
- Anri Mišo: Varvarin u Aziji (AED studio, Beograd, 2006)
- Marsel Švob: Imaginarne biografije (AED studio, Beograd, 2006)
- Ežen Jonesko: Nosorog. Stolice (Paideja, Beograd, 2008)
- Žan-Mari Gistav le Klezio: Теrrа amata – sa Verom Pavlović, IPS Media, Beograd, 2010), i dr.
Prevodila je drame za izvođenje u pozorištu, na radiju i televiziji (Alfred Žari: Kralj Ibi ili Poljaci. Drama u pet činova, Atelje 212, Beograd, 1964; Žan Kokto: Pisaća mašina, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd, 1964; Žan Žirodu: Intermeco, Radio Beograd, 1964; Ežen Jionesko, Vazdušni pešak, Radio Beograd, 1965; Samjuel Beket: Komedija, Atelje 212, Beograd, 1965; Pjer Kornej: Pozorišne iluzije, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd, 1991. itd.), kao i književna dela domaćih pisaca (uglavnom drame) na francuski jezik (Branislav Nušić: Ožalošćena porodica i Gospođa ministarka; Miroslav Krleža: Adam i Eva; Brana Crnčević: Devojka sa tri oca; Ivan V. Lalić: Majstor Hanuš; Aleksandar Popović: Smrtonosna motoristika; Milan Begović: Bez trećeg, i dr.).
Reference
uredi- ^ Ivanka Pavlović, „Kako smo počinjali“, „Mostovi“ br. 100, 1996 (pristupljeno 12. aprila 2019).
- ^ Veče u čast prevodioca Ivanke Pavlović, www.vesti.rs (pristupljeno 12. aprila 2019).
Spoljašnje veze
uredi- Ivanka Pavlović: „Kako smo počinjali“, Mostovi br. 100 (pristupljeno 15. aprila 2019).