Ivanka Pavlović (devojačko prezime Marković, Beograd, 20. maj 1925Beograd, 14. april 2010), bila je srpski prevodilac sa francuskog jezika na srpski.

Ivanka Pavlović
Datum rođenja(1925-05-20)20. maj 1925.
Mesto rođenjaBeogradKraljevina SHS
Datum smrti14. april 2010.(2010-04-14) (84 god.)
Mesto smrtiBeogradSrbija

Biografija

uredi

Maturirala je u IV ženskoj gimnaziji u Beogradu 1944, a studirala i 1952. diplomirala na Pravnom fakultetu u Beogradu, gde je na ondašnjem Filozofskom fakultetu studirala dve godine i francuski jezik i književnost. Radila je od 1947. u Odeljenju za štampu Francuske ambasade i Francuskom kulturnom centru, a od 1961. dvadeset godina u Odseku za kulturu Francuske ambasade.
U Udruženju književnih prevodilaca Srbije i jugoslovenskom savezu delovala je od samog početka, skoro šezdeset godina. Sekretar Udruženja bila je 1963-1964, a predsednik 1982-1985. Sekretar Saveza književnih prevodilaca Jugoslavije bila je 1965-1966, član Uprave toga saveza 1966-1969, a predsednik Saveza 1986-1990. Član Uređivačkog odbora časopisa Mostovi bila je od prvog broja, 1970. godine.[1]

Nagrade i priznanja

uredi

Za svoj doprinos francusko-jugoslovenskoj kulturnoj saradnji i književnim vezama odlikovana je 1972. godine ordenom Viteza Legije časti. Za prevod romana Crna mena Margerit Jursenar dobila je nagradu „Miloš N. Đurić“ za najbolje prevodilačko ostvarenje u 1974. godini. O tome svedoči i izjava Dobrile Stošić, takođe istaknutog prevodioca, da „na prvo i veoma istaknuto mesto među svim prevodima s francuskog jezika svakako dolazi ta knjiga po sadržini kao i po blistavom prevodu“. Nagradu za životno delo Udruženje književnih prevodilaca Srbije dodelilo joj je 1991. godine. Dobitnik je i Zlatne povelje frankoromanista iz Fonda Margerite Arnautović. Ivanka Pavlović našla se među prvih 258 umetnika kojima je Vlada Republike Srbije 2007. godine dodelila posebno priznanje za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi u Republici Srbiji. Bila je član i Udruženja naučnih i stručnih prevodilaca Srbije i nosilac specijalne Plakete za dugodišnji aktivan doprinos razvoju ovog udruženja, odnosno za uspešnu poslovnu saradnju.[2]

Važniji prevodi

uredi
  • Alber Kami: Leto (Nolit, Beograd, 1956)
  • Andre Žid: Plodovi i Novi plodovi (Svjetlost, Sarajevo, 1958)
  • Žil Vern: Čudnovati doživljaji ekspedicije Barsak (Rad, Beograd, 1960)
  • Žil Vern: Tajanstveno ostrvo – sa Kaćom Samardžić (Prosveta, Beograd, 1963)
  • Ežen Jonesko: Ćelava pevačica (SKZ, Beograd, 1965)
  • Margerit Jursenar: Hadrijanovi memoari (Nolit, Beograd, 1965)
  • Sebastjen Žapriso: Kupe ubica (Jugoslavija, Beograd, 1967)
  • Putevima fantastike. Antologija francuske fantastike (prir. Zoran Mišić, Nolit, Beograd, 1968)
  • Anri Šarijer: Leptir („Papillon“) – sa Dobrilom Stošić (Svjetlost, Sarajevo, 1970)
  • Pjer Mabij: Ogledalo čudesnog (Nolit, Beograd, 1973)
  • Margerit Jursenar: Crna mena (Nolit, Beograd, 1974)
  • Boris Vijan: Vadisrce (BIGZ, Beograd, 1977)
  • Rober Dešarn: Dali (Jugoslavija, Beograd, 1977)
  • Margerit Jursenar: Dokrajčenje. Danak nadi (Nolit, Beograd, 1990)
  • Rober Mandru: Opsednutost đavolom i vradžbine u XVII veku: neobjavljeni tekstovi (KZ Novog Sada, Novi Sad, 1988)
  • Mišel Turnije: Gašpar, Melkior i Valtazar (SKZ, Beograd, 1991)
  • Žak Le Gof: Nastanak čistilišta (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci-Novi Sad, 1992)
  • Fernan Brodel: Spisi o istoriji – sa Brankom Jelićem i Ksenijom Jovanović (SKZ, Beograd, 1992)
  • Ežen Jonesko: Ćelava pevačica. Stolice (Lapis, Novi Sad, 1994)
  • Žan Kalvin: Nauk hrišćanske vere (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1996)
  • Natalija Obrenović: Moje uspomene (SKZ, Beograd, 1999)
  • Žak Le Gof: Srednjovekovno imaginarno. Ogledi (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Novi Sad, 1999)
  • Kristijan I. M. Kerbul: Konstantin i kraj antičkog sveta – sa Verom Pavlović (Svetovi, Novi Sad, 1998)
  • Filip Lovo: Velike savremene demokratije (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci - Novi Sad, 1999)
  • Rejmon Keno: Cvetak nezaboravak (Plato, Beograd, 2001)
  • Luj-Ferdinand Selin: Od zamka do zamka (AED Studio, Beograd, 2004)
  • Luj-Ferdinand Selin: Sever (AED studio, Veograd, 2005)
  • Anri Mišo: Varvarin u Aziji (AED studio, Beograd, 2006)
  • Marsel Švob: Imaginarne biografije (AED studio, Beograd, 2006)
  • Ežen Jonesko: Nosorog. Stolice (Paideja, Beograd, 2008)
  • Žan-Mari Gistav le Klezio: Теrrа amata – sa Verom Pavlović, IPS Media, Beograd, 2010), i dr.

Prevodila je drame za izvođenje u pozorištu, na radiju i televiziji (Alfred Žari: Kralj Ibi ili Poljaci. Drama u pet činova, Atelje 212, Beograd, 1964; Žan Kokto: Pisaća mašina, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd, 1964; Žan Žirodu: Intermeco, Radio Beograd, 1964; Ežen Jionesko, Vazdušni pešak, Radio Beograd, 1965; Samjuel Beket: Komedija, Atelje 212, Beograd, 1965; Pjer Kornej: Pozorišne iluzije, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd, 1991. itd.), kao i književna dela domaćih pisaca (uglavnom drame) na francuski jezik (Branislav Nušić: Ožalošćena porodica i Gospođa ministarka; Miroslav Krleža: Adam i Eva; Brana Crnčević: Devojka sa tri oca; Ivan V. Lalić: Majstor Hanuš; Aleksandar Popović: Smrtonosna motoristika; Milan Begović: Bez trećeg, i dr.).

Reference

uredi
  1. ^ Ivanka Pavlović, „Kako smo počinjali“, „Mostovi“ br. 100, 1996 (pristupljeno 12. aprila 2019).
  2. ^ Veče u čast prevodioca Ivanke Pavlović, www.vesti.rs (pristupljeno 12. aprila 2019).

Spoljašnje veze

uredi