Zahid Nalić
Zahid Nalić (Tuzla, 1907 — 1984, Moskva) bio je bosanskohercegovački operski pevač, član Kazališta narodnog oslobođenja i ruski spiker. [1]
| Zahid Nalić | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1907. |
| Mesto rođenja | Tuzla, Austrougarska |
| Datum smrti | 1984. (76/77 god.) |
| Mesto smrti | Moskva, SSSR |
Biografija
urediGodine 1936. održava koncert Veče arija i pjesama u Hrvatskoj, u vreme kada je bio student Muzičke akademije u Zagrebu, [2] a 1938. godine dobija prvi angažman u operi u Zagrebu. [3]
Prvi put je zaposlen u pozorištu 1941. godine. Nastupao je u predstavi Zidanje Ravanice u Gradskom povlašćenom pozorištu u Nišu 1939. godine. [4] Godine 1941. nastupa u predstavi Divlja patka u Narodnom pozorištu u Sarajevu, [5] a 1942. glumi u komediji Gogoljevoj komediji Revizor u Zagrebu. [6][7]
Za vreme Drugog svetskog rata, biva zarobljen u Logor Jasenovac, kao komunista u otporu, tamo boravi od 1942. do 1943. godine, a potom je, potpuno iscrpljen zajedno sa još nekoliko zatvorenika, razmenjen za zarobljene nemačke oficire jer više nije mogao da radi. [3] Ustaše su mu gazile grkljan [8] i nanele mu teške telesne povrede od stalnog prebijanja. [9]
Oktobra 1943. godine dodeljen je odseku Kazališta narodnog oslobođenja u Jajcu kao deo kulturnih sekcija koje se formiraju iz Titovih partizanskih jedinica. [10] Potom je zajedno sa ostalim članovima prebačen u Beograd, gde igraju predstave ranjenim partizanima, vojsci i narodu u Narodnom pozorištu u Beogradu. Potom postaju članovi dramskog ansambla Narodnog pozorišta. [10][11]
Nakon razlaza Tita i Staljina, [3] Zahid je 1944. godine otišao u Sovjetski Savez da pokuša da leči povrede grkljana, [9][12][13][14][15] ali mu se glas nije vratio i posle rata više nikada nije zapevao. U Moskvi započinje svoji karijeru kao spiker u jugoslovenskom odseku Radio komiteta na zahtev tamošnje Komunističke partije. [16][17] Oženio se sa Ruskinjom i dobio rusko državljanstvo, te postaje Zahid Omerovič Nalič. [9] Dobijaju petoro dece, među kojima je i skulptor i arhietekta Andrej Nalić, [18] otac ruskog pevača Petra Nalića. [19][13]
Reference
uredi- ^ „TUZLA: LEKSIKON ZNAMENITIH BOŠNJAKA”. Ljubušaci (na jeziku: bošnjački). 2017-09-20. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Evening of arias and songs - Tenor Zahid Nalić - 1936.”. eBay (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ a b v „Petr Nalič: 80% pesen na muzыkalьnыh konkursah trudno otličimы drug ot druga”. MIR 24 (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Muzej pozorišne umetnosti Srbije”. teatroslov.mpus.org.rs. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „IbsenStage”. ibsenstage.hf.uio.no. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ Hrčak.hr. „Opisi fotografija”.
- ^ Hrcak.hr. „Sevdalinka i Zagreb”.
- ^ „Pёtr Nalič: Hotel bы položitь na muzыku pokaяnnый psalom. Blagovest-Info”. www.blagovest-info.ru. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ a b v n_loceva (2012-02-03). „NALIČ I EGO KOŠKI”. n_loceva. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ a b Jevrejska digitalna biblioteka. „Danon pesmom”.
- ^ „RTS :: RTS 2 :: Trezor”. www.rts.rs. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ Vojvodiny, Rádiodifúzna ustanovizeň Vojvodiny Rádio-televízia. „Finale Evrosonga: Stanković nastupa osmi, Rus poreklom iz Bosne”. Rádio-televízia Vojvodiny. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ a b „Pёtr Nalič - biografiя | Uznaй Vsё”. Uznayvse.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Pёtr Andreevič Nalič - biografiя i semья”. people-archive.ru. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Rus, a Tuzlak”.
- ^ {AUTHOR}. „Samoe strašnoe slovo!”. www.peoples.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „L'AZURE Dekabrь 2019”. FlippingBook. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Ob avtore « Andreй Nalič | Andrey Nalitch” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Petr Nalič - o tom, počemu on ne uezžaet iz Rossii: Hoču, čtobы moi deti rosli v russkoй kulьture”. Rossiйskaя gazeta (na jeziku: ruski). 2022-12-06. Pristupljeno 2023-08-19.
- ^ „Oni tože gostili na zemle...”. nec.m-necropol.ru. Pristupljeno 2023-08-19.
Literatura
uredi- Pašalić, Safet, and Žarko Ilić. “Nalić Zahid.” In Narodno pozorište Sarajevo 1921–1971, edited by Josip Lešić, 360. Sarajevo: Narodno pozorište, 1971.
