Žilivode

насеље у Вучитрну, Косовскомитровачки округ, Србија

Žilivoda (alb. Zhilivodë) naselje je u opštini Vučitrn, Kosovo i Metohija, Republika Srbija. Nakon 1999. selo je poznato i kao Trimor (alb. Trimor). Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, selo je imalo 496 stanovnika, većinu stanovništva činili su Albanci.

Žilivoda
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Autonomna pokrajinaKosovo i Metohija
Upravni okrugKosovskomitrovački
OpštinaVučitrn
Stanovništvo
 — 2011.Pad 496[1]
Geografske karakteristike
Koordinate42° 41′ 52″ S; 20° 59′ 24″ I / 42.69778° S; 20.99° I / 42.69778; 20.99
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Žilivoda na karti Srbije
Žilivoda
Žilivoda
Žilivoda na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj42000
Pozivni broj+383 (0)28
Registarska oznaka02

Geografija

uredi

Selo je na brdovitom zemljištu, zbijenog je tipa, sa listopadnom šumom i pogoduje stočarstvu. Oranice, sa rastresitom zemljom, na kojoj uspevaju sve žitarice. Smešteno na padini Čičavice, oko 21 km južno od Vučitrna.

Istorija

uredi

Selo se pominje u turskom popisu oblasti Brankovića 1455. godine kao Zlivodesa sa 18 srpskih kuća.[2] Selo je obnovljeno sredinom 19. veka, kada se pominje kao Žilivode. U selu su, pored Žilivodskog potoka, početkom 20. veka bile zabeležene razvaline triju srpskih crkava: jedna u selu, druga više sela i treća u planini prema susednom selu Sibovcu. U ovom selu sada živi samo albansko stanovništvo. Prema pisanju Atanasija Uroševića, Srbi sredinom 19. veka prešli su u islam i ostali u ovom selu da žive do sada.[3]

Komisija Vlade Srbije za nestala lica pretpostavlja da se u ovom naselju nalazi masovna grobnica u koju su bačena tijela 26 Srba i nealbanaca kidnapovanih na Kosmetu 1998. i 1999. godine.[4]

Demografija

uredi
Populacija (ist.): Žilivode
Godina1948195319611971198119912011
Stanovništvo393460510651751759496
Evolucija stanovništva

Vidi još

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Etnički sastav stanovništva na Kosovu i Metohiji iz 2011. godine (jezik: engleski)
  2. ^ „Zadužbine Kosova, (spomenici srpskog naroda)”. Prizren : Eparhija raško-prizrenska ; Beograd : Bogoslovski fakultet u Beogradu, 1987. 
  3. ^ Urošević 1965, str. 213.
  4. ^ „Obilić- Istražuje se masovna grobnica”. Radio-televizija Republike Srpske. 10. 6. 2012. Pristupljeno 11. 6. 2012. 

Literatura

uredi

Spoljašnje veze

uredi