Eufonija
Eufonija (grč. ευφωνοα) milozvučnost, blagozvučje, harmonija zvukova, odnosno glasova u rečima je manifestacija fonike zasnovana na ponavljanju zvukova, zvučnoj organizaciji umetničkog govora, najčešće poetskog, mada se ovaj koncept može primeniti i na prozu [1]. Suprotan koncept eufoniji je kakofonija.
U književnoj kritici, ovo je naziv dela poetike koji proučava kvalitativnu stranu govornih zvukova u pesmama, što određuje specifičnu emocionalnu obojenost umetničkog dela. Eufonijom se mogu nazvati različita stilska sredstva: stihovni ritam, rima, anafora, epifora, aliteracija, asonanca, disonanca, kao i sve vrste zvučnih ponavljanja.