Emin

Emin (poverenik, nadzornik, upravnik, pouzdan, poverljiv) je bio državni službenik Osmanskog carstva kome je bila poverena uprava, sakupljanje, popisivanje, čuvanje i zaštita određenih državnih, tj. carskih prihova i dobara. Emini upravljaju radom kovnica novca, rudnika, carinarnica, skela, raznovrsnih radnji, bave se snabdevanjem i popisuju pojedine oblasti Carstva.

Funkcija

Emini su postavljani beratima izdavanim lično od strane sultana. Za svoju službu primali su platu. Pošto su se bavili sakupljanjem poreza i zaštitom sultanovih interesa, sami emini nisu mogli biti zakupci ili uživaoci bilo kakvog prihda. Emine su mogli da postavljaju i zakupci određenih državnih prihoda, da se staraju o njihovim interesima, ali je u tim slučajevima, pored emina zakupca, bivao postavljan i carski emin koji je, sam ili sa oblasnim kadijom, kontrolisao rad zakupca. Emini su vodili posebne deftere. U prestonici, titulu emina nosilo je nekoliko visokih državnih činovnika, koji su rukovodili pojedinim službama, kao što su upravnik barutane, arsenala, kao i emin zadužen za sprovođenje popisa Carstva. Najznačajniji službenici sa titulom emina bili su: upravnik grada, zadužen za finansije i snabdevanje dvora, za održavanje palata, kao i drugih građevina u gradu koje su pripadale sultanu, kuhinjski intendant i intendant ječma, zaduženi isključivo za snabdevanje carske kuhinje i štala, kao i upravnik kovnice novca. U turskim ispravama na srpskom jeziku, eminima su nazivani poverenici dubrovačke vlastele.

Izvori

• Ćirković, Sima; Mihaljčić, Rade, ur. (1999). Leksikon srpskog srednjeg veka (The Lexicon of Serbian Middle Ages). Beograd: Knowledge.