Dragoslav Bata Janković

dragoslav janković
dragoslav janković
Lični podaci
Datum rođenja	8. februar 1874.
Mesto rođenja	selo Liso Polje, Ub, Kneževina Srbija
Datum smrti	7. april 1946. (72 god.)
Mesto smrti	selo Liso Polje, FNR Jugoslavija
Profesija	zemljoradnik
Delovanje
Učešće u ratovima	Prvi balkanski,; Drugi balkanski,; Prvi svetski; Drugi svetski
Služba	Vojska Kraljevine Srbije; 1912 — 1918.
Odlikovanja

Dragoslav Bata Janković (selo Liso Polje kod Uba, 8. februar 1874 — 7. april 1946), bio je učesnik dva balkanska rata i Prvog svetskog rata. Nosilac je Zlatnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Zlatne medalje za hrabrost, Srebrne medalje za hrabrost, ruskog ordena Svetog Đorđa II stepena, kao i još nekoliko odlikovanja i priznanja.^[1]

Biografija

Dragoslav Bata Janković, rođen je u selu Liso Polje kod Uba, 8. februar 1874. godine, od oca Svetozara i majka Anđelije, poljoprivrednici srednjeg imovnog stanja, koji su imali jednu ćerku i šest sinova. Dragoslav je živeo u mestu rođenja i bavio se poljoprivredom. Vojni rok regulisao je u II četi II bataljona V pešadijskog puka „Kralja Milana“ u Valjevu.

Ratno iskustvo

U oslobodilačkim ratovima od 1912. do 1918. godine učestvovalo je više njegovih ukućana a trojica braće (Tihomir, Milosav i Radosav) su poginula. Bio je veoma hrabar, uporan i požrtvovan. Čak pet puta je ranjavan ali nije napuštao svoju borbenu jedinicu. Prvi put ranjen je u desnu nogu kod Ljiga, novembra 1914. godine. Dva puta je ranjen u glavu i ruke na Gučevu, planini kod Loznice. Na položaju kod Krupnja 1914. ra- njen je u levu ruku, a na Rovovskoj kosi 1916. godine i u desnu ruku. Kao rezervni podnarednik II četi II bataljona V pešadijskog puka „Kralja Milana“ Drinske divizije II poziva, istakao se u borbama na Gučevu, bacajući bombe u neprijateljske rovove i naneo im velike gubitke. Za taj podvig, ali i hrabro držanje u drugim borbama 15. juna 1915. godine odlikovan je Zlatnim vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Osim ovog ordena, Janković je stekao i Srebrne medalju za hrabrost, ruski orden Svetog Đorđa II stepena i sve tri spomenice za učešće u ratovima od 1912. do 1918. godine.

Bio je veoma skroman i čestit čovek, pa je uživao dobar ugled. Mada se nije politički angažovao više puta su mu nuđene razne dužnosti, koje nije prihvatao. Njegovi sinovci: Borivoje, zvani Borisav, (Aleksin sin) i Vojislav (Dušanov sin) stradali su kao borci Posavotamnavskog partizanskog odreda. Prvi, decembra 1941. godine u Trliću, a drugi u Čučugama krajem februara 1942. godine. Treći Dragoslavljev sinovac, Tihomirov sin Slobodan, zvani Ćirkan, kao pripadnik jedinica NOV i PO Jugoslavije poginuo je kod Šida, početkom 1945. godine.

Privatni život

Ženio se dva puta. U braku sa Petrijom imao je sina Živorada, rođenog 20. marta 1903, koji je umro 8. maja 1924. godine. Pošto mu je i supruga umrla mlada, drugi put se oženio Janovkom – Janom Filipović, domaćicom iz Sovljaka kod Uba, ali sa njom dece nije imao.

Dragoslav je umro 7. aprila 1946. godine svom u rodnom selu Liso Polje kod Uba.

Reference

^ „Tamnavci - Nosioci Karađorđeve zvezde. str. 128.” (PDF).

Literatura

Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Dragoslav Janković
Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond Kraljevog dvora, Zbirka podataka nosilaca ordena Belog orla i Karađorđeve zvezde sa mačevima;
„Službeni vojni list“, Beograd, br. 480, 1915;
Petković, 1974, 272. i 273;
Vlahović, 1990, 428;
Radojčić, 1998v, 82; Radojčić, 2009, 277;
Stanimirović, 2010, 61.

[Тамнавци_-_Носиоци_Карађорђеве_звезде-1] „Tamnavci - Nosioci Karađorđeve zvezde. str. 128.” (PDF).

[1]