Donji Kukuruzari
Donji Kukuruzari su naseljeno mesto i središte opštine u Baniji, u sastavu Sisačko-moslavačke županije, Republika Hrvatska.
Donji Kukuruzari | |
|---|---|
 | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Hrvatska |
| Županija | Sisačko-moslavačka |
| Opština | Donji Kukuruzari |
| Oblast | Banija |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  297 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 15′ 53″ S; 16° 29′ 02″ I / 45.264602° S; 16.483845° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 151 m |
  Donji Kukuruzari Donji Kukuruzari na karti Hrvatske | |
 Donji Kukuruzari Donji Kukuruzari na karti Sisačko-moslavačke županije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 44431 Donji Kukuruzari |
| Pozivni broj | +385 44 |
| Registarska oznaka | SK |
| Veb-sajt | www |
Istorija
urediSveti mučenik Teodor Komogovinski je ovde rođen oko polovine 18. veka.[1]
U mestu je srpski pravoslavni hram posvećen Uspenju Presvete Bogorodice ili prazniku Velikoj Gospojini. Pominje se 1819. godine mesni pravoslavni paroh pop Sava Majkić.[2] Prema izveštaju iz 1873. godine Kukuruzari su parohijska filijala parohije u selu Babina rijeka. To je parohija drugog platežnog razreda čiju čini šest sela. Ukupno je 150 domova sa 1608 pravoslavnih duša.[3] A pravoslavna Uspenska crkva je Kukuruzarima, gde služi i paroh pop Rafail Zec, kojem pomaže sin Nikola, kao lični kapelan. Umro je 1907. godine paroh pop Nikola Zec, u 59-oj godini; on je nasledio oca Rafaila u parohiji. Za vreme Prvog svetskog rata austrougarske vojne vlasti skinule su oba zvona sa zvonika crkve. Meštani su nabavili dva nova zvona, teška 600 i 200 kilograma, jula 1930. godine.[4] Pravoslavna bogomolja u Donjim Kukuruzarima srušena je 1945. godine.
Godine 1869. Kukuruzari su mesto u 2. Banskoj regimenti, vašar se tu održava 27. avgusta i u "hrvatski uskrsni ponedeljak".[5] U mestu je 1865. godine živelo 700 pravoslavaca i 186 katolika.[6]
Trgovac Milan Dragić je 1910. godine dao prilog za zagrebačko "Srpsko kolo".[7]
Godine 1882. privremeni učitelj pri seoskoj narodnoj školi Jovan Čudić, utvrđen je za stalnog. Ta škola se naziva 1891. godine "Pučka škola". Postala je tada uplativši članarinu od 10 f. (kolektivni) član Matice srpske u Novom Sadu.[8] Bilo je 1895. godine upražnjeno mesto za učitelja "grčko-istočne vere" (pravoslavne) u Kukuruzarima, sa ponuđenm platom od 800 kruna. Pri Državnoj osnovnoj školi u Kukuruzarima je 1928. godine otvoreno treće odeljenje.[9] Mesni učitelj Vladimir Zec odlikovan je 1923. godine Ordenom Sv. Save V reda.
Osnovana je tokom 1931. godine Sokolska četa u Kukuruzarima.[10]
Izmenjeno je 1952. godine ime naselja: od Donji Kukuruzari postaje samo Kukuruzari.[11] Postojala su od 1900. godine dva sela: Gornji Kukuruzari i Donji Kukuruzari. A do 1890. godine naziva se jedinstveno naselje samo Kukuruzari (podaci za Donje kukuruzare).[12]
Donji Kukuruzari su se od raspada Jugoslavije do avgusta 1995. godine nalazili u Republici Srpskoj Krajini. Do nove teritorijalne organizacije u Hrvatskoj nalazili su se u sastavu bivše opštine Kostajnica.
Stanovništvo
urediNa popisu stanovništva 2011. godine, opština Donji Kukuruzari je imala 1.634 stanovnika, od čega u samim Donjim Kukuruzarima 297.[13]
| godina popisa | ukupno | Hrvati | Srbi | ostali |
|---|---|---|---|---|
| 2011. | 1.634 | 1.053 (64,44%) | 569 (34,82%) | 12 (0,74%) |
Popis 1991.
urediNa popisu stanovništva 1991. godine, naseljeno mesto Donji Kukuruzari je imalo 301 stanovnika, sledećeg nacionalnog sastava:
Reference
uredi- ^ Manastir Komogovina | Sveštena episkopija Gornjokarlovačka
- ^ "Delo", Beograd 1912.
- ^ "Letopis Matice srpske", Novi Sad 1873.
- ^ "Vreme", Beograd 31. jul 1930.
- ^ "Dragoljub", hrvatski kalendar, Zagreb 1869.
- ^ Schematismus Cleri Archi Dioecesis Zagrabiensis
- ^ "Srpsko kolo", Zagreb 1910.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 1891.
- ^ "Prosvetni glasnik", Beograd 1928.
- ^ "Pravda", Beograd 7. februar 1931.
- ^ Shematizam organa uprave i pravosuda na području Državnog Arhiva u Sisku, 1952.
- ^ Naselja i stanovništvo SR Hrvatske 1857-1971.
- ^ „Popis stanovništva 2011.”. Državni zavod za statistiku RH. 2011. Pristupljeno 11. 10. 2013.
