Dimitrije Kirilović
Dimitrije Kirilović (Kumane kod Novog Bečeja, 22. oktobar 1894 — Novi Sad, 22. oktobar 1956) bio je srpski književnik, bibliotekar i istoričar.[1]
Dimitrije Kirilović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1894. |
| Mesto rođenja | Kumane |
| Datum smrti | 1956. |
| Mesto smrti | Novi Sad |
Biografija
urediObrazovanje
urediOsnovnu školu (1900—1904) i Srpsku pravoslavnu veliku gimnaziju[2] (1904—1912) završio je u Novom Sadu, a bogosloviju u Sremskim Karlovcima [1](1912—1916). Potom studira pedagogiju, srpski i mađarski jezik sa književnošću u Budimpešti[1]. Dva semestra tokom 1918-19. slušao je predavanja iz istih predmeta na zagrebačkom Sveučilištu. Od 1919. studirao je na Univerzitetu u Pragu pedagoške predmete i staroslovensku filologiju. U to vreme bio je član Ujedinjene socijalističke radničke partije (komunista)u Kraljevini SHS, ali je kasnije napustio ove ideje. Diplomirao je u Pragu 1920. a doktorirao u Zagrebu 1924. godine.[3]
Karijera
urediPočeo je da radi 1920. kao bibliotekar novoosnovanog Filozofskog fakulteta u Skoplju. Sledeće godine postavljen je za suplenta Skopske gimnazije a 1922. je izabran za asistenta Filozofskog fakulteta, i nastavlja da vodi fakultetsku biblioteku. U Novi Sad se vraća 1926. godine, kraće vreme radi kao pomoćnik sekretara Matice srpske, da bi krajem iste godine bio postavljen na mesto upravnika Državne arhive za Vojvodinu.[3][4]
Od 1937. do 1941. je bio predsednik Srpskog zanatlijskog pevačkog društva Neven a po okupaciji Bačke od strane mađarskog agresora 1941. godine nova vlast ga je uklonila sa funkcije, te prelazi u Beograd, gde je radio u Državnoj arhivi, Ministarstvu prosvete i Univerzitetskoj biblioteci.[3]
Nakon oslobođenja vratio se u Novi Sad i radio u Centralnoj biblioteci Vojvodine, Komisiji za restituciju, a od 1948. bio je viši bibliotekar i naučni saradnik u Biblioteci Matice srpske.[3]
Tokom karijere je obavljao i druge dužnosti: kao privatni docent predavao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu istoriju vaspitanja (1933—1936), bio je sekretar Društva za Narodno pozorište, sekretar Istorijskog društva u Novom Sadu i urednik njegovog Glasnika, urednik Kulturno-privrednog pregleda (1936—1940), kratko vreme 1936. v. d. načelnika Prosvetnog odeljenja Dunavske banovine, predsednik Društva bibliotekara Vojvodine (1949—1953), član Književnog odeljenja Matice srpske itd.[3]
Naučni rad
urediNapisao je i objavio preko stotinu naučnih radova iz oblasti kulturne i političke istorije srpskog naroda (Glasnik Istorijskog društva, Srpski književni glasnik, Pedagoški glasnik, Nova Evropa, Bibliotekar, Letopis Matice srpske, Zbornik Matice srpske za društvene nauke, Rad Matice srpske, Pedagoška stvarnost, Naša scena, Politika, Dan, Jugoslovenski dnevnik, Otadžbina itd.). Najviše se bavio istorijom školstva u Vojvodini, njegovim razvojem i napredovanjem od Velike seobe pod Čarnojevićem do savremenih dana.
Priredio je katalog antikvarnih štampanih knjiga od 1494. do 1880. koje poseduje Biblioteka Matice srpske.[1]
Sahranjen je na Almaškom groblju u Novom Sadu.[5]
Reference
uredi- ^ a b v g Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 335.
- ^ „Biografija Dimitrija Kirilovića na sajtu Enciklopedije Srpskog narodnog pozorišta”. www.snp.org.rs.
- ^ a b v g d Srpski biografski rečnik knjiga 5, Kv-Mao. Novi Sad: Matica srpska. 2011. str. 59—60.
- ^ „Istorijat Arhiva Vojvodine”. www.arhivvojvodine.org.rs. Arhivirano iz originala 20. 7. 2018. g.
- ^ „Trideset nadgrobnih spomenika sa grobnim mestima istaknutih političkih, kulturnih i javnih radnika, na Almaškom groblju u Novom Sadu”. www.spomenicikulture.mi.sanu.ac.rs.