Gliša Babović
Grigorije Gliša Babović (Orolik, 4. februar 1886 – Šabac, 24. decembar 1961) bio je srpski prota i književnik za decu.[1]
| Gliša Babović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Grigorije Babović |
| Datum rođenja | 4. februar 1886. |
| Mesto rođenja | Orolik, Austrougarska |
| Datum smrti | 24. decembar 1961. (75 god.) |
| Mesto smrti | Šabac, FNR Jugoslavija |
| Zanimanje | književnik, sveštenik |
Biografija
urediŠkolovao se u Vinkovcima, a zatim u Sremskim Karlovcima gde je upisao srpsku pravoslavnu bogosloviju koju je završio 1911. godine. Službovao je u Negoslavcima šune dve decenije, a zatim 1933. godine prešao u Šabac. Pored parohijskih poslova učestvovao je i u kulturnom životu Šapca i napisao Letopis grada od 1933-1944 godine. Najpoznatiji je po delima za decu i mlade, a dela su mu prevođena na makedonski i albanski jezik.
Dela
urediKnjige za decu
uredi- Dedine priče (1952)
- Voda sa izvora (1954)
- Vodoplovci (1954)
- Moja baka (1956)
- Jahanje na kurjaku (1957)
- Junaci starog dvorišta (1961)
- Ljutita baka i sedefska dugmeta
Knjige za odrasle
uredi- Slike iz mog naroda (1937)
- Orolik - istorija, život i običaji jednog sremskog sela (1963)
- Dnevnik 1941-1945 (2005)
- Letopis Šapca 1933-1944 (2010)[2]
Izvori
uredi- ^ Todosijević, Aca (2012-02-12). „Letopis Šapca 1933-1944. prote Grigorija Gliše Babovića”. Učionica istorije (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-11-05.
- ^ Maribor, IZUM-Institut informacijskih znanosti. „Rezultati pretraživanja gliša babović NBS :: COBISS+”. plus.cobiss.net (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-11-05.