Vladimir Mihajlović (lekar)

Vladimir Mihajlović bio je istaknuti lekar opšte bolnice u Leskovcu.

Vladimir Mihajlović
Datum rođenja	(1906-09-03)3. septembar 1906.
Mesto rođenja	Leskovac, Srbija
Datum smrti	23. oktobar 1983.(1983-10-23) (77 god.)
Mesto smrti	Beograd, SFRJ
Supružnik	Ružica Mihajlović

Biografija

dr Vladimir Mihajlović je rođen 3. septembra 1906. godine u Leskovcu, od oca Antanasija, kelnera i majke Darinke, domaćice. Četvorogodišnju osnovnu školu završio je u Leskovcu i po završetku otac ga daje na stolarski zanat kod poznatog majstora Trajka Mitrovića. Suočen sa teškim i nepravednim životom šegrta toga vremena, posle nepune dve godine rada napušta zanat i upisuje se u srednju školu, koju redovno pohađa sve do osmog razreda gimnazije. Odlukom Ministarstva zdravlja,1925 godine ukidaju se viši razredi u Leskovcu i susednom Vranju, pa je prinuđen sa nekolicinom svojih školskih drugova da nastavi drugu polovinu osmog razreda u Kumanovu gde je i maturirao. Oslobođen je usmenog dela maturskog ispita. Medicinske studije završava u Beogradu. Za vreme studija postaje asistent-demostrator na patološkom institutu kod profesora Jovanovića. Kao svršeni lekar izabran je za asistenta na Farmakološkom institutu, kod profesora Pavlovića.

U težnji da se bavi praktičnom medicinom, putem konkursa izabran je za lekara II unutrašnjeg odeljenja Opšte bolnice u Beogradu, kod šefa prim. Dr Murića. Na ovom odeljenju je, pored čestih internih slučajeva, bilo i dvadesetak kreveta za prijem i terapiju pristupačnih bolesnika od plućne tuberkuloze.

Na ovom odeljenju završio je i specijalistički staž iz pneumoftizologije. Januara 1945. godine prelazi u Leskovac. U Leskovcu radi najpre u Narodnoj ambulanti poliklinike, odakle ga mobilišu za mobilnog lekara u Regrutnom centru vojnog područja Leskovca, i tu ostaje sve do završetka rata.

Odlukom Ministarstva zdravlja, br.188169 od 26. jula, 1945. godine, na predlog prof. dr. Putnika, tadašnjeg šefa odseka za tuberkulozu, postavljen je za šefa Antituberkuloznog dispanzera i VD šefa Grudnog odeljenja Opšte bolnice u Leskovcu. Do ovog akta o postavljenju dr Mihajlovića nije bilo ni dispanzera, ni grudnog odeljenja. Na tom položaju, kao rukovodilac, najpre samo funkcionalno, a kasnije i administrativno unutar Medicinskog centra objedinjuje dispanzersku i stacionarnu deltnost AT službe. Zvanje primarijusa dobija 1956. godine. Na osnovu pokazanih rnjzultata u AT službi u Leskovcu, a na predlog prof. dr Berovića i prof. dr Grujića iz Beograda, izabran je vanrednog profesora Medicinskog fakulteta u Nišu, 1961. godine. Sticajem raznih brojnih okolnosti, uglavnom lične i porodične prirode, prinuđen je da da ostavku na položaj profesora 1964. godine i da se vrati i nastavi dalje sa praktičnim radom u AT službi u Leskovcu gde ostaje sve do penzionisanja 1977. godine kada definitivno prelazi u Beograd.

Doprinosi i aktivizam

Dr Mihajlović je bio društveno aktivan. Jedan od osnivača Podružnice Srbskog lekarskog društva u Leskovcu, i njen prvi sekretar, dva puta je bio i njen predsednik. Pored ostalog bio je i potpredsednik Fiziološke sekcije SLD u Beogradu. Izabran je za predsednika Podružnice za zdravstvenu kulturu Jugoslavije. Bio je član Upravnog odbora Specijalne bolnice u Surdulici. Odbornik u Skupštini opštine Leskovac bio je 12 godina, kao i član mnogih zdravstvenih komisija i Saveta za zdravlje SO Leskovac.

Priznanja i nagrade

Odlikovan je Ordenom rada sa zlatnim vencem, Zlatnom medaljom za za izvanredne zasluge u razvitku Leskovca (1961), dobio je više povelja: Saveznog odbora Jugoslovenskog crvenog krsta (1972), Spomen povelju od Saveta Istitutaza tuberkulozu i bolesti pluća SR Srbije (1977), Zlatni znak Jugoslovenskog Crevnog krata (1957), Savezni odbor Saveza boraca NOR JUgoslavije dodelio mu je Plaketu (1975), Udruženje pneumoftizologa Jugoslavije (1975) izdalo je diplomu doživotnog počasnog člana Udruženja, Gradski zavod za AT zaštitu u Beogradu 1977. takođe mu dodeljuje Plaketu. U znak doprinosa u radu raznih zdravstvenih ustanova dobija Poveljuzahvalnosti Bolnice za plućne bolesti Ozren, Doma zdravlja u Grdelici, Farmaceutske industrije Zdravlje Leskovac, Srednje medicinske škole u Leskovcu, Redakcija Naša reč, Medicinskog centra i Gradskog odbora Crvenog krsta u Leskovcu.

Bio je poštovan zbog svoga rada i stručnih i ljudskih kvaliteta od naroda svoga kraja, svojih kolega i stručnjaka širom Jugoslavije. Objavio je veliki broj stručnih radova i učestvovao na velikom broju naučnih skupova.

Pozne godine i smrt

Umro je u Beogradu 23. oktobra 1983. godine uz poslednju poštu hiljade Beograđana i prijatelja iz Leskovca, kao i profesora Medicinskog fakulteta na čelu sa prof. dr Budisavljevićem i prof. dr Grujićem.

Supruga mu je bila lekar Ružica Mihajlović.