Velimir Stojnić
Velimir Stojnić (Dobro Selo, kod Bosanske Krupe, 5. april 1916 — Beograd, 28. novembar 1990) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ i narodni heroj Jugoslavije.
| velimir stojnić | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Velimir Stojnić | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 5. april 1916. | ||||||||
| Mesto rođenja | Dobro Selo, kod Bosanske Krupe, Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 28. novembar 1990. (74 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | ||||||||
| Profesija | učitelj | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | 1936. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | ||||||||
| Čin | general-major u rezervi | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 24. jula 1953. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Biografija
urediRođen 5. aprila 1916. u Dobrom Selu, kod Bosanske Krupe (danas opština Bužim). Potiče iz učiteljske pordice. Detinjstvo je proveo u selima Bosanske krajine, u Podgrmeču i na Kozari, gde je njegov otac Stevan službovao. Osnovnu školu je završio Bosanskoj Kostajnici, a gimnaziju je učio u Kostajnici i Bihaću. Godine 1929. njegova se porodica preselila u Banju Luku, gde je Velimir završio nižu gimnaziju i upisao Učiteljsku školu. Zbog povezanosti sa revolucionarnim omladinskim pokretom, iz banjalučke Učiteljske škole je isključen 1936. godine, pa je školovanje nastavi u Zagrebu. Tokom školovanja u Zagrebu, je nasatvio učešće u omladinskom pokretu i u toku 1936. godine je primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Posle odsluženja vojnog roka u Školi za rezervne ofcire u Goraždu, vartio se u Banju Luku. Prvo učiteljsku službu dobio je u selu Kamenici, kod Drvara. Po dolasku u Drvar, aktivno je radio na organizovanju organizacije KPJ među radnicima „Šipada“. Juna 1940. godine, učestvovao je na Prvoj oblasnoj partijskoj organizaciji za Bosansku krajinu, održanoj u Banjoj Luci. Na ovoj konferenciji je izabran za delegata za Petu zemaljsku konferenciju KPJ. Zbog partijske angažovanosti, bio je otpušten iz službe, ali je ubro vraćen, jer je uživao veliki ugled u narodu. Početkom 1941. godine, pred početak Drugog svetskog rata u Jugoslaviji, pozvan je na vojnu vežbu.
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, došao je u Prijedor, gde se povezao sa članovima KPJ i učestvovao u pripremama za ustanak, u svojstvu vojnog poverenika za prijedorski srez. Učestvovao je na savetovanju Oblasnog komiteta KPJ za Bosanku krajinu, održanom 8. juna 1941. godine na Šehintlucima, kod Banje Luke, na kojem su razarđivane odluka sa Majskog savetovanja CK KPJ.
U vreme izbijanja oružanog ustanka, jula 1941. godine, nalazio se na Kozari, a odatle je, po partijskom zadatku, prešao u Drvar. Tamo je postavljen za političkog komesara Drvarsko-grahovskog partizanskog odreda, a posle toga je prešao u Podgrmeč i bio politički komesar Podgrmečkog partizanskog odreda. Maja 1942. godine imenovan je za političkog komesara Prve krajiške udarne brigade. Mesec dana kasnije, vratio se u Podgrmeč i preuzeo dužnost političkog komesara Prvog krajiškog partizanskog odreda. Maja 1943. postavljen je za političkog komesara tada novoformiranog Petog krajiškog korpusa. Od avgusta 1943. godine, bio je član Oblasnog komiteta KPJ za Bosansku krajinu.
Početkom 1944. godine, Vrhovni štab NOV i POJ, ga je odredio za člana Vojne misije NOV i POJ u Sovjetskom Savezu i uputio ga u Moskvu. Posle dva meseca provedene na ovoj dužnosti, vartio se na ostrvo Vis, odakle je avgusta 1944. upućen u Albaniju, kao šef Vojne misije NOV i POJ pri Vrhovnom štabu NOV Albanije. Na toj dužnosti je ostao do maja 1945. godine, kada je Demokratska Federativna Jugoslavija priznala Narodnu Republiku Albaniju, a on postao prvi poslanik.
Oktobra 1945. godine, vratio se u Beograd i postao pomoćnik ministra za Konstituantu, a zatim sekretar i potpredsednik Komisije državne kontrole FNRJ, do 1950. godine. Potom je bio član Saveznog izvršnog veća, Saveznog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije, generalni sekretar Saveza boraca NOR-a Jugoslavije i član generalnog saveta Svetske federacije bivših boraca. Bio je predsednik Komisije za kadrovsku politiku i obrazovanje kadrova Centralnog komiteta SKJ. Za narodnog poslanika Savezne skupštine biran je u više saziva, a jedno vreme je obavljao i dužnost predsednika Organizaciono-političkog veća Savezne skupštine. Bio je član Saveta federacije i imao je čin rezervnog general-majora.
Za člana Centralnog komiteta Saveza komunsita Jugoslavije, biran je na Šestom, Sedmom i Osmom kongresu SKJ.
Umro je 28. novembra 1990. i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden narodnog oslobođenja, Orden partizanske zvezde za zlatnim vencem i Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 24. jula 1953. godine.
Reference
urediLiteratura
uredi- Zbornik narodnih heroja Jugoslavije. Beograd: Omladina. 1957. COBISS.SR 50964999
- Ko je ko u Jugoslaviji — biografski podaci o jugoslovenskim savremenicima. Beograd: Sedma sila. 1957. COBISS.SR 4864263
- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48703239
