Bratotin
Bratotin (alb. Bratotin) naseljeno je mesto u Srbiji u opštini Orahovac. Administrativno pripada Kosovu i Metohiji, odnosno Prizrenskom upravnom okrugu. Prema popisu iz 2011. godine bilo je 396 stanovnika.[a] Nalazi se severozapadno od Orahovca, od kojeg je udaljeno oko 20 kilometara. Naselje je zbijenog tipa. Kuće su smeštene na prisojnoj strani jednog i osojnoj strani drugog brežuljka. Bratotin je sa tri strane opkoljen brežuljcima.
Bratotin | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Prizrenski |
| Opština | Orahovac |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 396 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 25′ 30″ S; 20° 34′ 47″ I / 42.425° S; 20.57972° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
.svg)  Bratotin Bratotin na karti Srbije | |
Istorija
urediPostoji predanje da je Bratotin dobio ime po nekoj braći koja su u njemu živela. Jedan od njih se „poturčio” i prešao u Crmnjane, a drugi nije hteo da primi islam i ostao je u selu. Pošto je to bila velika sramota i uvreda za bratstvo, trebalo je prekinuti sve veze sa bratom „poturicom”. Tom prilikom kidali su slamku u znak kidanja svih rodbinskih odnosa. Od brata koji je islamiziran u Crmnjanu i danas žive potomci i prezivaju se Kidaj. Po drugom bratu, koji nije prešao u islam, selo je dobilo ime Bratotin.
Na brežuljku severno od sela nalazi se srpsko groblje. Donji deo groblja je stariji i u njemu se nalazi nekoliko kamenih ploča obraslih mahovinom, na kojima je urezan po jedan krst. Prema tvrdnji meštana, na Glavici južno od sela nekada je bila crkva.
Do 1977. godine deca su u školi pratila nastavu na albanskom jeziku, što je bio razlog zbog čega su roditelji izbegavali da šalju žensku decu u školu. Na zalaganje meštana doveden je učitelj koji izvodi nastavu na srpskom jeziku, tako da su deca učila do 5. razreda u Bratotinu, a od 6. do 8. razreda u Ratkovcu.[1]
Stanovništvo
urediPrema popisu iz 1981. godine mesto je bilo većinski naseljeno Albancima. Nakon rata 1999. godine Srbi napuštaju Bratotin.
- Uporedni pregled etničkog sastava stanovništva 1961, 1981. i 2011. godine
Broj stanovnika na popisima:
 |
| ||||||||||||||||||||||||
Poreklo stanovništva
urediU naselju je 1979. godine bilo 30 kuća Albanaca i šest kuća Srba, koji čine jedno bratstvo Matić.
Srpski rodovi:
- Matić, šest kuća. Veruju da su u Bratotinu živeli i pre Kosovske bitke. Slave Nikoljdan, mala slava Sveti Nikola letnji.
- Jovanović, sekundarno prezime jedne kuće.
- Nedelković, sedundarno prezime dve kuće.
- Petković, sekundarno prezime jedne kuće.[6]
Arhitektura
urediVeći deo kuća zidan je pečenom ciglom još pre rata. Enterijer odgovara enterijeru albanskih kuća. Gostinska soba je odvojena posebnim ulazom, a u njoj sede samo muškarci. Soba je zastrta čergama, zastirač je je vrlo grub, iaztkan od kozje dlake. Pored zidova su poređani jastuci. Sa drugim sobama povezana je posebnim ulazom, za koji se ne može reći ni da su vrata ni da je prozor. Kroz njega je teško ući, pošto ima drugu namenu jer služi da do njega žene iz kuhinje prinesu hranu, a odatle je muškarac preuzima i servira gostima. Ovakva arhitektura je karakteristična za stare zgrade, dok su nove planske i odgovaraju potrebama savremenog čoveka.[1]
Vidi još
urediNapomene
uredi- ^ Popis iz 2011. na Kosovu i Metohiji su sproveli organi samoproglašene Republike Kosovo. Ovaj popis je bio bojkotovan od strane velikog broja Srba, tako da je realan broj Srba na Kosmetu znatno veći od onog iskazanog u zvaničnim rezultatima ovog popisa.
Reference
uredi- ^ a b Bukumirić 1984, str. 421.
- ^ Nacionalni sastav stanovništva FNR Jugoslavije 1961. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Nacionalni sastav stanovništva SFR Jugoslavije 1981. godine pod2.stat.gov.rs
- ^ Etnički sastav stanovništva Kosova i Metohije 2011. godine pop-stat.mashke.org (jezik: albanski)
- ^ Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
- ^ Bukumirić 1984, str. 422.
Literatura
uredi- Bukumirić, Mileta (1984). „Iz onomastike južne Metohije”. Onomatološki prilozi. V: 413—604.
