Bolnica Sokolac

Bolnica Sokolac je osnovna zdravstvena ustanova u opštini Sokolac. Osnovana je aprila 1992. godine kao vojna bolnica. Od 16. juna 1992. bolnica je preimenovana u Vojnu bolnicu Glavnog štaba VRS sa sjedištem u Sokolcu. Osnovni zadatak bolnice bio je liječenje bolesnih građana i ranjenika Vojske Republike Srpske. Rasformirana je 1998. ali je zbog potreba stanovnštva radila smanjenim kapacitetom do 2001.

Naziv	Bolnica Sokolac
Osnovan	april 1992.
Zemlja	Republika Srpska
Načelnik
Sedište	Sokolac
Adresa

Istorijat

Bolnica na Sokocu je početkom rata djelovala kao sanitetska jedinica u okviru 37. sanitetskog odreda. To je, prema JNA, bila ratna jedinica, čiji je kadar i opremu trebalo da obezbjeđuje Vojna bolnica u Sarajevu. Počela je da radi u aprilu 1992. u novoizgrađenom objektu, u koji je trebalo da bude smještena Psihijatrijska bolnica. Njen kapacitet bio je oko 200 bolesničkih kreveta, a za potrebe hirurgije osposobljene su posebne prostorije i opremljene kompletima za operacione sale ratnih bolnica.

Hiruršku ekipu, koju je predvodio pukovnik dr Dragoljub Lazarević, činili su ljekari i drugo osoblje iz Vojne bolnice u Sarajevu. Prve intervencije izvršene su već 6. aprila 1992. Sa formiranjem VRS, naredbom komandanta Glavnog štaba VRS od 16. juna 1992, bolnica je preimenovana u Vojnu bolnicu GŠ VRS, sa sjedištem na Sokocu. Njen upravnik, sve do njenog rasformiranja (1998), bio je pukovnik primarijus dr Tomislav Taušan, bivši upravnik Vojne bolnice u Sarajevu (do 10. maja 1992.). U okviru Hirurškog odjeljenja bili su odsjeci za ortopediju i traumatologiju, urologiju, otorinolaringologiju, očne bolesti, maksilofacijalnu hirurgiju. Formiranoje i Interno odjeljenje, Odjeljenje za neuropsihijatriju, Odjeljenje za sanitetsko snabdijevanje, a postojala je i Ginekološko - akušerska služba.

Tokom rata 1992- 1995, za potrebe teških i urgentnih stanja (uglavnom neurohirurški bolesnici), bila je organizovana transportna služba sa helikopterom. Do kraja rata izvršeno je 17.620 operativnih zahvata, drugih intervencija i specijalističkih pregleda. Uz vojnike, staciunarno su liječeni i civili. SNarodna skupština Republike Srpske usvojila je 1997. godine Strategiju razvoja zdravstva u RS. Sa mjerama za rekonstrukciju cijelog zdravstvenog sistema, usvojena je nova mreža zdravstvenih ustanova. Zakon koji je usvojen iste godine, a zbog prelaska na novi sistem porodične medicine, nije više predviđao da VRS ima odvojene stacionirane zdravstvene ustanove.

Ipak, inercijom i zbog velikog interesa stanovništva i potreba za stacioniranom zdravstvenom zaštitom, bolnica je u smanjenom kapacitetu nastavila rad sve do 2001. godine.

U ovoj bolnici formirana su sljedeća odjeljenja:

1. Hirurško odjeljenje, načelnik dr Dragoljub Lazarević, do prestanka službe zbog penzionisanja u vojsci. Nakon toga, dužnost načelnika obavljao je dr Boriša Stojanović hirurg.

U okviru ovog odjeljenja funkcionisali su i sljedeća odsjeci:

• Odsjek za ortopediju i traumatologiju, rukovodilac dr Simo Biblija,
• Odsjek za urologiju, rukovodilac Zoran Čampara, urolog
• Odsjek za ORL, rukovodilac dr Sladomir Turuntaš,
• Očni odsjek, rukovodilac dr Tomislav Davidović,
• Odsjek za maksilofacijalnu hirurgiju, rukovodilac dr Ratko Radović.

1. Interno odjeljenje, rukovodilac dr Svetozar Jovanović.
2. Odjeljenje za neuropsihijatriju, rukovodilac dr Milomir Đerić.
3. Odjeljenje za sanitetsko snabdijevanje, rukovodilac dr Dragan Ćućilo.
4. U okviru bolnice djelovala je i ginekološko-akušerska služba, kojom je u toku rata i poslije rata rukovodio prof. dr Borko Mimić.

Literatura

• „Republika Srpska dvadeset godina razvoja”, Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske, Banja Luka 2012.