Božo Novak
Božo Novak (Podlug kod Sanskog Mosta, 2. januar 1948) je general-major Vojske Republike Srpske u penziji. Tokom Odbrambeno-otadžbinskog rata vršio je dužnost zamjenika komandanta Vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane VRS.
| Božo Novak | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 2. januar 1948. |
| Mesto rođenja | Podlug kod Sanskog Mosta, FNRJ |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Jugoslovenska narodna armija (?—1992)  SFR JugoslavijaVojska Republike Srpske (1992—1997)  Republika Srpska |
| Čin | General-major |
| Učešće u ratovima | Rat u Sloveniji Rat u Bosni i Hercegovini |
| Odlikovanja |      |
Biografija
urediRođen je 1948. godine u selu Podlug od oca Ostoje i majke Save. Pored njega roditelji su imali još dvoje djece. Po nacionalnosti je Srbin. Oženjen je i ima dvoje djece. Krsna slava porodice je Sveti Nikola - Nikoljdan (19. decembar).
Završio je osnovnu školu u Sanskom Mostu 1961, Gimnaziju u Sanskom Mostu 1965, Vojnu akademiju Kopnene vojske u Beogradu 1968, Školu usavršavanja oficira protivavionskih raketa 1969, kurs komandira baterije 1973, kurs preobuke za raketni sistem S-175M "NEVA" 1975, Komandno-štabnu akademiju Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Jugoslovenske narodne armije 1979. u Beogradu i Komandno-štabnu školu operatike Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Jugoslovenske narodne armije 1989. u Beogradu. Sve škole i kurseve završio je odličnim uspjehom.[1] U čin general-majora unaprijeđen je 16. juna 1994. godine.[2]
Proizveden je u čin potporučnika 1. septembra 1968, a unaprijeđen u čin poručnika 22. decembra 1970. (vanredno), kapetana 22. decembra 1973, kapetana prve klase 22. decembra 1976, majora 22. decembra 1979. (prijevremeno), potpukovnika 22. decembra 1984, pukovnika 22. decembra 1989, a unaprijeđen je u čin general-majora 28. juna 1994. godine.[1]
Obavljao je dužnosti: u 250. raketnom puku protivvazdušne odbrane u Mladenovcu: oficir za vođenje 1969; komandir voda ("U" kabine) 1969-1973; komandir baterije za vođenje raketa 1973-1974; u 350. raketnom puku protivvazdušne odbrane: komandir bateri je za vođenje raketa u raketnom divizionu u Ljubljani 1974-1976; u Donjem Logatecu: zamjenik komandanta raketnog diviziona 1976-1979; i komandant raketnog diviziona 1979-1981; u Vrhniki: načelnik štaba (ujedno zamjenik komandanta) raketnog puka protivvazdušne odbrane 1981-1988. i komandant 350. raketnog puka protivvazdušne odbrane 1988-1991; u Mostaru komandant 350. raketnog puka protivvazdušne odbrane 1991-1992; u Batajnici od aprila do maja 1992. komandant 350. raketnog puka protivvazdušne odbrane; načelnik štaba (ujedno zamjenik komandanta) u Komandi vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Vojske Republike Srpske u Banjoj Luci 1992-1996. i na raspolaganjuu Generalštabu Vojske Jugoslavije 1996-1997. Od 1974. do 1986. godine bio je pet puta u različitim ulogama borbenih posluga raketnog diviziona i raketnog puka na bojevim gađanjima na poligonu Ašuluk u Sovjetskom Savezu. Učestvovao je na sportskim prvenstvima RViPVO i JNA u gađanju iz pištolja 1995. vicešampion u JNA, a 1997. i 1998. godine prvak RViPVO.[1]
Službovao u garnizonima: Mladenovac, Ljubljana, Logatec, Vrhnika, Mostar, Banja Luka i Beograd. Penzionisan je 1. aprila 1997. godine.[3]
Učestvovao je u ratu u Sloveniji kao komandant 350. raketnog puka protivvazdušne odbrane. Očuvao je puk i poslije osam mjeseci, dvije predislokacije (Mostar, Beograd), u aprilu 1992. godine uveo ga je (sa kompletnom tehnikom i većinom starješinskog i vojničkog kadra) u sastav protivvazdušne odbrane Savezne Republike Jugoslavije. U Odbrambeno-otadžbinskom ratu srpskog naroda u Bosni i Hercegovini učestvovao je od 19. maja 1992. do 14. decembra 1996. godine na dužnosti načelnika štaba, ujedno zamjenika komandanta, Vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Vojske Republike Srpske, gdje je ostvario svoju ulogu u formiranju, organizovanju, razvijanju ovog vida i rukovođenju i komandovanju borbenim dejstvima jedinica Vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane.
Diplomski rad u Komandno-štabnoj školi taktike Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane je "Upotreba raketnih jedinica u PVO objekata na brdsko planinskom zemljištu od napada sa malih visina" i u Komandno-štabnoj školi operatike Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane "Sistem PVO sjeverozapadnog vojišta u početnom periodu rata": Koautor je projekta "Prostorni integrisani protivavionski sistem - PIPAS'; 1995.Objavio je više desetina članaka u mnogim dnevnim i sedmičnim novinama i časopisima i dao 16 intervjua elektronskim i štampanim domaćim i inostranim medijima.
Poslije penzionisanja sa porodicom živi u Beogradu. Bio je aktivan član Izvršnog odbora Udruženja za povratak Srba u Bosansku Krajinu u Beogradu i član Izvršnog odbora Udruženja prognanih Srba iz krajiških opština u Banjoj Luci. Član rukovodstva Udruženja boraca, potomaka i poštovalaca Narodnooslobodilačkog rata "Krajiške brigade" i član rukovodstva Saveza rezervnih vojnih starješina Srbije.[1] Članstvo u Klubu generala i admirala Srbije je napustio 14. juna 2018. iz protesta zbog dodijele "Medalje srpskih generala" ministru odbrane Aleksandru Vulinu.[4]
Odlikovanja i priznanja
urediOdlikovan u JNA:
- Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima (1973),
- Orden narodne armije sa srebrnom zvezdom (1980),
- Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima (1985),
- Orden Narodne armije sa zlatnom zvezdom (1990),
- Orden za hrabrost (1991)
Više puta je nagrađivan (između ostalog tri puta satom, jednom dvogledom i jednom pištoljem) i pohvaljivan. Tokom službe sedam puta je ocjenjivan, jednom ocjenom ističe se i šest puta ocjenom naročito se ističe.[2]
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b v g Generali Republike Srpske 1992-2017 : biografski rječnik / Savo Sokanović i dr, Banja Luka : Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske : Boračka organizacija Republike Srpske, 2017.
- ^ a b Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005
- ^ Borković, Nikola (2019). Šta su skrivile? : Stradanje beba u Kliničko-bolničkom centru Banja Luka, u maju i junu 1992. Banja Luka: Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica. str. 67. ISBN 978-99976-730-6-0.
- ^ „Klubu generala i admirala Srbije se osipa članstvo”. Danas. 20. 6. 2018. Pristupljeno 4. 12. 2019.
